عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نيست
كيست كايــن آتش افــروخته در جانش نيست؟
جـــــز تو در محفل دلسوختگان، ذكــرى نيست
ايــن حديثـــیست كه آغازش و پايانش نيست
راز دل را نتــــــــوان پيش كســى بـــــــاز نمــود
جـز بــرِ دوست، كه خود حاضر و پنهانش نيست
بـــــا كــــــــــه گويم كه بجز دوست نبيند هـرگز
آنكـــه انديشـــــه و ديــــــدار به فرمانش نيست
گــــــــوشه چشــــمگشـا، بر منِ مسكين بنگر
نـــــاز كن نــــــاز، كه اين باديه سامانش نيست
ســــر خُـــــم بـــــاز كن و ساغـــــر لبـــريزم ده
كه بجـــــــز تــــــو، سر پيمانه و پيمانش نيست
نتــــــوان بست زبـــــــانش ز پــــــــريشانگويى
آنكـــــــــــه در سينه بجز قلب پريشانش نيست
پــــــاره كــــــــن دفتر و بشكن قلـــم و دم دربند
كه كسى نيست كه سرگشته و حيرانش نيست