آلاخونه

تا کی حرص بخورم آخه

Blue28
بیشتر باید افسارشونو ببندم. کاریش نمی‌شه کرد.

فروغ...

Blue28
عمو، منم دیگه نمی‌دونم واقعا.

🫂‌ ‌ ‌ ‌

باز می‌رویَم پس از این‌ها ولی پژمرده‌تر

۳٠نفر آدم توی یه گروهن و فقط من کل شب رو بیدار موندم فایل رو نهایی کردم.

گاهی نمی‌فهمم دقیقا چرا یه سری کارا رو انجام می‌دن و گاهی نمی‌فهمم چرا بدیهی‌ترین کارها رو یه سریا انجام نمی‌دن.

قابل فهم و پذیرشه که در کار گروهی همه ارزش‌های یکسانی ندارن. ولی وقتی تو می‌گی فلان عکس رو با فلان شکل به من تحویل بدین و می‌ری می‌بینی کلا دو درصد شبیه چیزیه که تو گفتی، واقعا نمی‌فهمم باید چیکار کرد.

واقعا چیز واضحیه. وقتی به تو می‌گیم اینجا همه‌شو رنگ قرمز بذار و بعد میایم می‌بینیم یه بخشیشو کلا رنگ کردی و فرستادی، دقیقا توی ذهنت این می‌گذره که ولش کن. با این روند ذهنی تو، یا بقیه هم مثل تو رفتار می‌کنن یا نه. یه بدبختی تا صبح بیدار می‌مونه همهٔ کارایی که تو گفتی ولش کن رو انجام بده.

واقعا پیچیده نیست. باور کن.

شدیدا و فورا نیاز دارم دکمهٔ کارشناسی رو بزنم.

نقطه
این هست. اما درنهایت همیشه دیوار کوتاهی وجود داره که کم‌کاری صغری و کبری سرش خالی بشه.

نقطه
«هرکه را می‌نگری مرکز پرگار غم است»

اینهمه غر زدم؟

هرجوری که هست...

می‌رسم به تو...

تو رو یاد من نیاره، سمت خاطره... نمی‌رم...

می‌تونم دنیا رو حتی... با تو نادیده... بگیرم

می‌تونم به‌خاطر تو از نفس... افتاده باشم