هرچی تودلته بریز بیرون7

[RMoiylaad]

Flight
فداتشم بیا تو بذار
من بردارم

[RMoiylaad]

Flight در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@ROYA78 قلم گاج فک کنم گزینه ی 2هم بوده

خوب شد گفتیا
چ سرب هوا شدم

[Flight]

@ROYA78 ن دیگ...
پروف هراکانت ب صاحبش میاد

[Flight]

@ROYA78 در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

Flight در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@ROYA78 قلم گاج فک کنم گزینه ی 2هم بوده

خوب شد گفتیا
چ سرب هوا شدم

چطو؟؟
تو ک فارغ شدی تموم شده رفته..

[romisa]

#کمی_آهسته

هیچ گاه ناامید نشو. اگر همه درها هم به رویت بسته شوند، سرانجام او کوره راهی را که از چشم همه مخفی مانده است، به رویت باز می کند. حتی اگر هم اکنون قادر به دیدنش نباشی، بدان در پس گذرگاه های دشوار، باغ های بهشتی قرار دارد. شکر کن! پس از رسیدن به خواسته ات شکر کردن آسان است. صوفی آن است که حتی وقتی خواسته اش محقق نشد نیز شکر گوید.

مجموعه قواعد شمس

[RMoiylaad]

Flight
اونکه اره
ولی خو دوستان تحت نظرن
میخوام فضولی کنم

[Flight]

@ROYA78 آهااااااا...
بله..دوستان..

[romisa]

آدم های هم فرکانس،همدیگر را پیدا می‌کنند! حتی از فاصله های دور از انتهای افق‌های دور و نزدیک
انگار این‌ها باید در یک مدار باشند. یک‌روزی،یک‌جایی باهم برخورد می‌کنند، آن‌وقت می‌شوند همدم، می‌شوند دوست، می‌شوند رفیق
اصلا می‌شوند هم شکل. حرفهایشان می‌شود آرامش، خنده‌هایشان، کلامشان می‌نشیند روی طاقچه دل هم. نباشند دلتنگ هم می‌شوند. مدام همدیگر را مرور می‌کنند و از هم خاطره می‌سازند. یادمان باشد حضور هیچکس در زندگی اتفاقی نیست...

[Flight]

hich چقدرقشنگ:))
خوشم اومد

[آسمان ِ آبی]

عصبانی

[Flight]

@pqrs ://
چرا

[romisa]

نگرانِ هیچ محدودیت و اتفاقی نیستم !
منی که می دانم معجزه ، گاهی می تواند در دلِ بدترین و پیشِ پا افتاده ترین اتفاقات ، رخ بدهد .
"کبریت" ، بر اثر یک کثیف کاریِ ناشیانه با مخلوطِ آزمایشی رویِ زمینِ آزمایشگاه اختراع شد ،
"وب کم" ، نتیجه ی تنبلیِ چند محقق ، برایِ درست کردنِ قهوه بود ،
"ساخارین" حاصلِ خوردنِ نان ، با دستهایِ آلوده ی یک پژوهشگر بود !
"پنی سیلین" ، بعد از یک بی توجهی و سهل انگاریِ ساده کشف شد ،
و "چیپس" که نتیجه ی انتقامِ یک سر آشپز ، از مشتریِ بهانه گیرش بود !
باور دارم که پشتِ تمامِ اتفاقات ، حکمتی ست ، و محدودیت هایِ زندگی ، می تواند پله ای باشد به سمتِ پیروزی .
کافیست باور داشته باشم ؛ که بهترین ها ، زمانی اتفاق می افتد که فکرش را هم نمی کنم .
کافیست امیدوار باشم ؛ که سخت ترین لحظات ، بانیِ بعیدترین موفقیت هاست .
باید در بدترین ها ؛ دنبالِ بهترین باشم ،
باید به محدودیت ها ، به چشمِ "فرصت" نگاه کنم ،
باید جورِ دیگری ببینم .

نرگس صرافیان

[آسمان ِ آبی]

Flight
از دست ِ یه دوست

[Flight]

@pqrs

[romisa]

پرسید فرق بین دوست و رفیق، گفتم دوست فقط یک آشناست، یک همکار، یک همکلاسی، حتی یک همسایه گاهی یک همسفر، شاید حتی یک همراه، یک همراه از سرکوچه تا دم خانه مثلا !
دوستی یک آشنایی ست که با یک سلام شروع می‌شود، گاهی خداحافظی نگفته تمام می‌شود ...
یک اشتباه از دوست بیگانه می‌سازد اما رفاقت ریشه دارد. به روز و ماه و سال نیست، گاهی در یک آن، یک لحظه ریشه می‌دواند، می‌رود تا مغز استخوانت، توی تمام جانت، دلت را قرص می‌کند رفیق به بودنش، به ماندنش، به رفاقتش ...
دوباره پرسید فرقش؟
گفتم به هرکس نمی‌گویی رفیق، رفیق یک جوری آرام جان است، قرار است، دنیا دنیا، دریا دریا هم که فاصله باشد از این قاره تا آن قاره، رفیق ، رفیق می‌ماند ...
که برای رفاقت نیازی به شباهت نیست ...

مريم سميع زادگان

[romisa]

#کمی_آهسته

همه ی زخم‌ها یک روز خوب می‌‌شوند. بعضیها زود تر،بی‌ درد تر،بی‌ هیچ ردّی از بین می‌‌روند.
یک روز صبح که لباس می‌‌پوشی متوجه می‌‌شوی اثری از آن نیست. متوجه می‌‌شوی خیلی‌ وقت است به آن فکر نکرده ای.یکروز دیگر آنجا نیست.

بعضی‌ زخمها عمیق ترند. ملتهبند. درد دارند. با هر لمسِ بی‌ هوا،سوزشی از زبری روی زخم شروع می‌‌شود، ریشه می‌‌زند به اعصاب دستانت،به اعصابِ زانوانت، به شقیقه ها، به ماهیچه‌های قلبت،به چشمانت، به کیسه‌های اشکی گوشه ی چشمانت. شب ها، به پهلوی راست می‌‌خوابی‌ و مواظبی زخمت سر باز نکند. روز‌ها روی آن را خوب می‌‌پوشانی. دلت نمی‌خواهد کسی‌ زخمت را ببیند.دلت نمی‌خواهد کسی‌ چیزی بپرسد. می‌‌دانی آنجاست، ولی‌ با همه درد و سوزشش دلت می‌خواهد فراموشش کنی‌.

یک روز صبح که لباس می‌‌پوشی متوجه می‌‌شوی از زخمهایت تنها خطهای کج و معوج صورتی رنگی‌ مانده و از درد‌هایت یک یادآوری محو از حسی که مدت‌ها گریبان گیرت بود و حالا دیگر نیست. دیگر نیازی به پنهان کردن هیچ چیزی نداری. از خانه بیرون می‌زنی‌. نفسی تازه میکنی‌.

دیگر از خودت و زخم‌هایت نمی‌‌ترسی‌. از آدم‌هایی‌ که زخمی ات می‌‌کنند نمی‌‌ترسی‌. می‌دانی که همه ی زخم‌ها دیر یا زود خوب می‌‌شوند...
حتی آنهایی که از عزیزترینهایت خورده ای...

نیکی‌ فیروزکوهی

[romisa]

#کمی_آهسته

براي اينكه فردی را بشناسيم لازم نيست كه در مورد او تحقيق كنيم و بدانيم ديگران در مورد او چه مي گويند بلكه كافي است توجه كنيم كه
برخورداجتماعی و نگاه او به ديگران در اجتماع چگونه است.
راجع به ديگران چگونه اظهار نظر مي كند ؟
آيا برای موفقيتهای ديگران ،خوشحال می شود يا داد سخن را سر مي دهد و راجع به آنها قضاوت مي كند كه لابد...
آيا در ناخوشی ها و غمهايشان همدلی می كند و يا به دنبال اين است كه چه كرده كه تاوان داده است ؟
آيا محبت ديگران را مي پذيرد يا دچار سو ظن می شود كه لابد به دنبال درخواستی از من است ؟
ديدگاه او نسبت به قشر ضعيف جامعه چون كارگر ساختمان، شهرداری و رستوران چگونه است ؟آيا نسبت به آنها با احترام رفتار مي كند ؟
وقتي كسی در رانندگی جلوی او مي پيچد چطور برخورد مي كند؟
فكر می كند كه شايد عجله دارد و راه را برای او باز مي كند يا اينكه جلوی او می پيچد تا احقاق حق كند بدون اينكه شرايط وي را در نظر بگيرد؟
نسبت به خانواده اش چطور رفتار می كند ؟آيا غم و شادی آنها برايش اهميت دارد؟
و...
برخورد او با ديگران آينده ی رفتارش با خودمان را نشان خواهد داد.
اگر هم اكنون فقط ما را می بيند و با ما خوب رفتار مي كند ،خودمان را تافته ی جدا بافته ندانيم.

نيلوفر اله وردی

[romisa]

اگر من و تو حیوان بودیم، چه نوع حیوانی بودیم؟

اگر قرار بود هم اکنون سه آرزوی تو براورده شود،چه آرزویی می کردی؟

اگر می توانستی چهار نفر را به شام دعوت کنی، از چه کسانی دعوت می کردی؟

اگر می توانستی نواختن یکی از آلات موسیقی را یاد بگیری، کدام یک را انتخاب می کردی؟

اگر می توانستی در یکی از دورانهای تاریخی زندگی کنی، کدام دوره را برمی گزیدی؟

اگر قرار بود یک ماه در یک نقطه از جهان زندگی کنی،کدام نقطه را برمی گزیدی؟

اگر آپارتمانت آتش بگیرد و مجبور باشی از آتش فرار کنی، کدام یک تز متعلقات خود را برمیداری تا آتش نگیرد؟

اگر ناغافل مثلا ۵۰ میلیون تومان پول به تو می رسید،با آن چه می کردی؟

اگر سیاستمدار بودی،سه موضوع مهمی که در مورد ان ها کار میکردی چه بود؟

اگر نویسنده بودی،چه نوع کتابهایی می نوشتی؟

اگر به قدری ثروتمند بودی که نیازی به کارکردن نداشتی، وقتت را چگونه می گذراندی؟

[romisa]

#کمی_آهسته

همه ی ما آدما باید یه لیست حضور غیاب داشته باشیم... یه لیست بلند که اسم تمام آدم های دور و نزدیک زندگیمون رو بنویسیم ... هر وقت تو زندگیمون اتفاقی افتاد ، یکی یکی اسم های اون لیست رو بخونیم و ببینیم کی حاضر بوده و کی غایب ...‌ چه آدمایی تو روز های سخت زندگیمون حضور داشتن و چه آدمایی فقط تو خوشی کنارمون بودن ، چه آدمایی تو طوفان دستمون رو گرفتن و چه آدمایی بعد از تموم شدن طوفان آفتابی شدن...
لیست رو نگاه کنیم تا بفهمیم حضور آدم ها به دور و نزدیک بودنشون نیست... به اندازه ی ارزشی هست که براشون داریم...
حضور غیاب که تموم شد ، شروع کنیم به حذف کردن...حذف کردن آدم هایی که بیش از حد تو زندگیمون غایب بودن...آدم هایی که باید بفهمن دیگه تو زندگیمون جایی ندارن...
بعد از حذف ،لیست رو‌ خوب نگاه کنیم تا بدونیم چند نفر تو خوشی و سختی کنارمون بودن...چند نفر امتحانشون رو پس دادن.‌..می دونم آدم های کمی باقی می مونن ولی کدوم یکی بهتره؟ یک لیست بلند از آدم هایی که همیشگی نیستن و فقط تو خوشی حضور دارن یا یه لیست کوتاه از آدم هایی که هیچوقت تنهات نمی ذارن ، حتی تو سخت ترین شرایط!!

حسین حائریان

[آسمان ِ آبی]

hich
: )