-
شعردانه
|
-
گاهی برای خنده دلم تنگ می شود
گاهی دلم تراشه ای از سنگ می شود..گاهی تمام این آبی اسمان ها
یکباره تیرگشته و بی رنگ می شود...گاهی نفس به تیزی شمشیر می شود
از هرچه زندگیست دلت سیر می شود.. -
یک نفر نان داشت اما بی‌نوا دندان نداشت
آن یکی بیچاره دندان داشت اما نان نداشتآنکه باور داشت روزی می‌رسد بیچاره بود
آنکه در اموال دنیا غرق بود ایمان نداشتدشت باور داشت گرگی در میانِ گله است
گله باور داشت اما ...
من نمی‌دانم چرا باور سگ چوپان نداشت...
| پرواز همای |
-
-
دوستت دارم ولی اصلا نمی دانم چرا / آه این بی پاسخی دیوانه تر کرده مرا
عقل را مامور کردم پاسخی پیدا کند / گفت معذور است از فهمیدن دیوانه ها
حال این دیوانه را دیوانه می فهمد فقط / عشق جز دیوانه بازی نیست آن هم بی هوا
من نمی ترسم،تو با من دل به دریا می زنی؟ / شک نکن دیوانه جان من میروم با من بیا
(اسم شاعرش رو یادم نیست) -
گر بداند که چه خون
می خورم از تنهایی
دلِ شب بر سر من
مست و غزل خوان آید!
-
نگاه کن
غروب که می شود
خاطرات نبض مرا می گیرند
تو زنده می شوی
و من می میرم
ای زیباترین حس دنیا
حالا که دوری
خیال و شب و تنهایی و باران
کدام یک مال من است ؟!
-
ای سکوت و تنهایی من
بگو با من
از قصه آشنایی مان
بشکن خلوت دیوارها را
نابود کن حرمت کنج ها را
در خودت فریاد بزن
و مرا با خودت یکی کن
من یک عمر است
به امید صدای تو زنده ام
