کافــه میـــم♡
-
کاش آدم ها می دانستند که در هر دیدار
یک تکه از یکدیگر را با خود می برند…
عده ای فقط غم هایشان را به ما می دهند!
و چقدر اندک هستند
آدم های سخاوتمندی که وقتی به خانه بر می گردی،
می بینی تکه های شادی هایشان را
در مشت های تو جا گذاشته اند
-
سر تا پایم را خلاصه کنند
می شوم “مشتی خاک”
که ممکن بود “خشتی” باشد در دیوار یک خانه
یا “سنگی” در دامان یک کوه
یا قدری “سنگ ریزه” در انتهای یک اقیانوس
شاید “خاکی” از گلدان
یا حتی “غباری” بر پنجره
-
پشت ویترین ساعت فروشی ایستاده بودم، ساعتها رو که نگاه میکردم…
دیدم هیچ ساعتی به قشنگی ساعتی که دور هم هستیم نیست
-
همه مان افراد معمولی هستیم،
خسته کننده ایم،
شگفت انگیزیم،
همه مان خجالتی هستیم،
شجاییم،
قهرمانیم،
بی پناهیم،
فقط به روزش بستگی دارد.
-
این پست پاک شده!
-
-
-
شانه کمتر زن که ترسم تار زلفت بشکند
تار زلف توست اما رشته جان من است -
اولین دوستت دارم را پشت گوشی یا میان این پیامهای بی جان مجازی نگویید!
در چشمانش زل بزنید، دستهایش را بگیرید، عطرش را نفس بکشید و اولین دوستت دارمتان را بگویید.
اولین جمله دوستت دارم تا آخر عمر در ذهن آدمی باقی میماند. : )