یه بیت شعر روی دیوار
-
ای در دلم نشسته
از تو کجا گریزم.......
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن ، فرصت شمار امروز را
خیام اگر ز باده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است -
@Zahra-HD سلام سلام روزتون بخیر
استاد ثابتییک شعری تو یکی از ویدئوهاش خوند که خیلی به دلم نشست
رباید دلبر از تو دل ولی آهسته آهسته
مراد تو شود حاصل ولی آهسته آهسته
سخن دارم ز استادم نخواهد رفت از یادم
که گفتا حل شود مشکل ولی آهسته آهسته
به به به افتخار استاد ثابتی ی کف مرتب
-
هر چه کویت دورتر، دل تنگتر، مشتاقتر
در طریق عشقبازان مشکل اسان کجا؟ -
Hhh Hh
@hanu
@Ozan-hs
@نَ-ــبـآت
Uranium
abolfazl raesi شعر خیام
@Masoumeh-shچه شعرای خوبی
-
Hhh Hh
@hanu
@Ozan-hs
@نَ-ــبـآت
Uranium
abolfazl raesi شعر خیام
@Masoumeh-shچه شعرای خوبی
-
آسمان شب
و هر مشکی دیگر اگر باشد
ولی چشمان تو نباشد
همه رنگ هدر رفته است
ح.ص -
شب سردیست، هوا منتظر باران است
وقت خواب است و دلم پیش تو سرگردان است
شب بخیر ای نفست شرح پریشانی من
ماه پیشانی من، دلبر بارانی من -
منجنیق آه مظلومان به صبح
سخت گیرد ظالمان را در حصار !
(سعدی ،در مدح امیر انکیانو)
-
@Zahra-HD سلام سلام روزتون بخیر
استاد ثابتییک شعری تو یکی از ویدئوهاش خوند که خیلی به دلم نشست
رباید دلبر از تو دل ولی آهسته آهسته
مراد تو شود حاصل ولی آهسته آهسته
سخن دارم ز استادم نخواهد رفت از یادم
که گفتا حل شود مشکل ولی آهسته آهسته
به به به افتخار استاد ثابتی ی کف مرتب
@نویسنده-کوچولو بفکن ز پی این اساس تزویر
بگسل ز هم این نژاد و پیوند
برکن ز بن این بنا که باید ، از ریشه بنای ظلم برکند
%(#000000)[دماوندیه] -
گر نداری دانش ترکیب رنگ
بین گل ها زشت یا زیبا مکن
خوب دیدن شرط انسان بودن است
عیب را در این و آن پیدا مکن… -
هر وقت که سرت به درد آید نالان شوی و سوی من آیی
چون دردسرت شفا بدادم یاغی شوی و دگر نیایییکی از شعر های هست که گوشه دیوار اتاقم نوشتم روی کاغذ و زدم.
-
باید چنان خداحافظی کنم که دنیا سلامم دهد ..!
-
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود، ولیک به خون جگر شود... -
آهای زمونه
آهای زمونه
این گردونتو کی داره میچرخونه؟ -
خوشا آنانکه با عزت ز گیتی
بساط خویش برچیدند و رفتندز کالاهای این آشفته بازار
محبت را پسندیدند و رفتند(پروین اعتصامی)
-
خوشا آنانکه بذر آدمیت
در این ویرانه پاشیدند و رفتند...