-
شعردانه
|
-
صنما، به دلنوازی نفسی بگیر دستم
که ز دیدن تو بی‌هوش و ز گفتن تو مستمدل تنگ خویشتن را به تو می‌دهم، نگارا
بپذیر تحفه من، که عظیم تنگ دستم -
گفتم بگریم تا ابل چون خر فروماند به گل
وین نیز نتوانم که دل با کاروانم می‌رود
-
S Succinate این تاپیک را در ارجاع داد
-
H haman23451 این تاپیک را در ارجاع داد
-
دل چون توان بریدن ازو مشکل است این
آهن که نیست جان من آخر دل است اینمن می شناسم این دل مجنون خویش را
پندش دگر مگوی که بی حاصل است اینجز بند نیست چاره ی دیوانه و حکیم
پندش دهد هنوز ، عجب عاقل است اینگفتم طبیب این دل بیمار آمده ست
ای وای بر من و دل من ، قاتل است اینمنت چرا نهیم که بر خاک پای یار
جانی نثار کردم و ناقابل است ایناشک مرا بدید و بخندید مدعی
عیبش مکن که از دل ما غافل است اینپندم دهد که سایه درین غم صبور باش
در بحر غرقه ام من و بر ساحل است این#.شعر : هوشنگ ابتهاج
-
از این راحت نگذرید=))
گفتی چه خبر؟ از تو چه پنهان خبری نیست
در زندگی ام، غیر زمستان خبری نیست..در زندگی ام، بعد تو و خاطره هایت
غیر از غم و اندوه فراوان خبری نیستانگار نه انگار دل شهر گرفته ست
از بارش بی وقفه ی باران خبری نیستای کاش کسی بود که می گفت به یوسف
در مصر به جز حسرت کنعان خبری نیستگفتند که پشت سرمان حرف زیاد است
از معرفت قوم مسلمان خبری نیست!در آتش نمرود تو می سوزم و افسوس
از معجزه ی باغ و گلستان خبری نیست!در فال غریبانه ی خود گشتم و دیدم
جز خط سیاهی ته فنجان خبری نیستگفتی چه خبر؟گفتم و هرگز نشنیدی
جز دوری ات ای عشق، به قرآن خبری نیست...#شعر : امید صباغ نو
-
همه را بيازمودم،
زِ تو خوش‌ترم نيامد...|مولانا|
-
گاهی خیال میکنم از من بریده ای
بهتر ز من برای دلـت برگزیده ای؟
-
@Ozan-hs
چشم گریانم ز اشک خویش سودی برنداشتتا مرا یاد است هرگز این صدف گوهر نداشت
-
دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینم دیدار آشنا را
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا
ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا
هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
آیینه سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا
خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود
ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را
حافط
️
-
آنِ منی،کجا روی!؟
•مولانا
-
عقل اگر داند که دِل؛
در بندِ زلفشـ چون خوش ست
عاقلان دیوانه گردند از پیِ زنجیر ما...
•حافظ -
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،
وین یک‌دمِ عمر را غنیمت شمریم؛
فردا که ازین دیْر فنا درگذریم؛
با هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم !
(خیام)
-
یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،
یک ذرّهٔ خاک و با زمین یکتا شد،
آمد شدن تو اندرین عالم چیست؟
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد !
(خیام)
-
یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،
یک ذرّهٔ خاک و با زمین یکتا شد،
آمد شدن تو اندرین عالم چیست؟
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد !
(خیام)
-
خسته ام از این کویر، این کویر کور و پیر
این هبوط بی دلیل، این سقوط ناگزیرآسمان بی هدف، بادهای بی طرف
ابرهای سر به راه، بیدهای سر به زیرای نظاره ی شگفت، ای نگاه ناگهان!
ای هماره در نظر، ای هنوز بی نظیر!آیه آیه ات صریح، سوره سوره ات فصیح!
مثل خطی از هبوط، مثل سطری از کویرمثل شعر ناگهان، مثل گریه بی امان
مثل لحظه های وحی، اجتناب ناپذیرای مسافر غریب، در دیار خویشتن
با تو آشنا شدم، با تو در همین مسیر!از کویر سوت و کور، تا مرا صدا زدی
دیدمت ولی چه دور! دیدمت ولی چه دیر!این تویی در آن طرف، پشت میله ها رها
این منم در این طرف، پشت میله ها اسیردست خسته ی مرا، مثل کودکی بگیر
با خودت مرا ببر، خسته ام از این کویر! -
مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
(مولانا)
