|
کاف‍ــه می‍ـــم♡
-
هوا؛هوای دیلیت اکانت از همه جاست
هوای انداختن موبایل از شیشه پنجره تو جاده چالوس
هوا؛هوای کرایه کردن یه خونه محلی تو بالاترین پیچِ جاده اسالم به خلخاله^^
هوا؛هوای زدن زیر میز این زندگیه که واسه خودمون ساختیم و هیچی ازش نفهمیدیم...¦-] -
I miss you. I won't admit it every time but yes, I miss you a lot. Sometimes I wait for you to remember it on your own, that I too am a part of your life. I too love talking and sharing all my little things with you. I know you'll make time for me, when I ask for it. But sometimes, I just wish that you take out time for me, on your own without asking.
-
The poor dad looked at a note in his son's drawer:
"List of new year gifts:
New watch, phone and shoes.
Felt sad, until he read the last line:
"For Dad."پدر پیر و فرتوتی اتفاقی نگاهش به کاغذ یادداشتی که تو کشوی پسرش بود افتاد:
«لیست هدایای سال نو:
یه ساعت جدید، گوشی و یه جفت کفش.»
پدر ناراحت شد تا زمانی که به خط آخر یادداشت رسید که نوشته بود:
«برای بابا.»
قدر باباهامون رو بدونیم که از همه‌چیزشون زدن برای آرامش بچه‌هاشون
️ -
این پست پاک شده!
-
برف نگرانم نمی‌کند...
حصار یخ رنج ام نمی‌دهد ،
زیرا پایداری می کنم
گاهی با شعر و گاهی با عشق
که برای گرم شدن وسیله ی دیگری نیست...
جز آن که دوستت بدارم یا
برایت عاشقانه بسرایم...نزار قبانی
╟
-
بعضی آدمها ناخواسته همیشه متهم اند همیشه مقصرند به خاطر سکوتشان به خاطر مهربانیشان به خاطر گذشته شان بی کینه بودنشان بخاطر کمک نخواستنشان بی آزار بودنشان و از همه بدتر اینکه خوبی ها و حتی خودشان زود فراموش میشوند
-
دفتر مرا
دست درد می‌زند ورق
شعر تازه‌ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف میزنم؟ -
شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
مگر مساحت رنج مرا حساب کنید
محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
خطوط منحنی خنده را خراب کنید
طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
مرا به نام دگر غیر از این خطاب کنید
دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
مگر به شیوه ی دیگر مرا مجاب کنید
در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مرا به هرم نفسهای عشق آب کنید
مگر سماجت پولادی سکوت مرا
درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید
بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید
-
بعضی آدمها ناخواسته همیشه متهم اند همیشه مقصرند به خاطر سکوتشان به خاطر مهربانیشان به خاطر گذشته شان بی کینه بودنشان بخاطر کمک نخواستنشان بی آزار بودنشان و از همه بدتر اینکه خوبی ها و حتی خودشان زود فراموش میشوند
-
طوفان باشی متوقف شوی
خورشید باشی پنهان شوی
آتش باشی خاموش شوی
دریا باشی قطره شوی
نهال باشی چیده شوی
فولاد باشی خم شوی
چه تناقضی دارد این شهره ی شهر
ح.ص
قطعه ی نهال -
پرپرواز ندارم
امادلی دارم و حسرت درناها
و به هنگامی که مرغان مهاجر
در دریاچه ی ماهتاب
پارو می کشند
خوشا رها کردن و رفتن
خوابی دیگر
به مردابی دیگر
خوشا ماندابی دیگر
به ساحلی دیگر
به دریایی دیگر
خوشا پر کشیدن
خوشا رهایی
خوشا اگر نه رها زیستن
مردن به رهایی!
آه
این پرنده
در این قفس تنگ
نمی خواند.
شاملو
-
گاهی واژه ها ناتوانند از بیان حال و احساسات
اصلا شاید حال ما ناتوان است از گفتن حال و احساساتمان
...
-
ما بزرگترین معذرت خواهی رو به خودمون بدهکاریم؛ بابت همه ی وابستگیامون،بابت همه ی آدمهایی که اذیتمون کردن،ولی ما نتونستیم رهاشون کنیم بابت همه ی حرفهایی که دلمون شکست،ولی صبر کردیم بابت همه ی دورویی هایی که به روی طرف نیاوردیم،بابت خیلی چیزا..
بابت تحمل خیلی چیزا:)) -
اولش یکم سخته
کم کم اما عادت میکنی،
به صبح هایی که به محض
باز شدن چشمات نخواد
به کسی صبح بخیر بگی!
عادت میکنی به کسیو نداشتن
واسه خریدن نازت
یاد میگیری خیلیا ممکنه بیان،
ولی آخرش بجز خودت
هیچکی برات نمی مونه
خودتو غرق کار میکنی
غرق درس غرق زندگی
میترسی که نکنه یکوقت
بیکار بشی و یادت بیاد
چقدر تنهایی چقدر دنیات خالیه
چقدر هیچکس نیست!
ولی میدونی مهم اینه،
بلاخره عادت میکنی
بلاخره یک روز میاد
که زندگی هرچی مُشت میزنه
تو دیگه دردت نمیاد!
فقط بهش لبخند میزنی...:) -
شبیه باران بر دریا
بیهوده به تو فکر می کنم
و سهم بیشتری
از قدم زدن در پیاده رو را
مال خودم می کنم
مثل یک پدر
دست های دلم را به دست می گیرم
و در کوچه ها تاب می خوریم
به پارک
سینما
به بلندترین نقطه ی شهر
فرقی نمی کند
اصلا به هرجایی که تو بودی باید رفت
دلم
مثل غروب جمعه
همه جا دلگیر است
-
لب دریا… نسیم و آب و آهنگ …
شکسته… ناله های موج … بر سنگ.
مگر دریا دلی … داند … که ما را…
چه توفان ها ست … در این سینه تنگ !
غررالحكم ۴٧٨۶
