-
شعردانه
|
-
گویند که ناپاک مبر نام علـی..
من نامِ عـلـــی بَرَم که پاک سازند.. -
شاد باش ای عشق خوش سودای ما
ای طبیب جمله علت های ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما
ای دوای نخوت و ناموس ما_ مولوی
-
خزان من بهار های پشت پنجره است
چو عشق بود که غم بی گمان می میرد
دلم حوالی آواز های بی روحی است
که زخم های تن التیام می میرد
تصدقت بشوم دل که عقل و منطق نیست
اگر که دیر کنی با خیال می میرد
نظاره کن چه بروز بهار آوردی
که غرق شعر شده آسمان می میرد
شکوفه مجلس گرمش به راه هست هنوز
برای این قفس غم ولی بیا و ببین
که سرد گشته هوا بیگناه می میرد
مرا ببخش اگر از تو خوانده ام اینجا
گل ار ز خاک نخواند بهار می میرد
م.س:)
-
باز باران ، بی طراوت ، کو ترانه؟! سوگواری ست ،رنگ غصه ، خیسی غم ،
می خورد بر بام خانه ، طعم ماتم . یاد می آرم که غصه ، قصه را می کرد کابوس ، بوسه می زد بر دو چشمم گریه با لبهای خیسش.
می دویدم، می دویدم ، توی جنگل های پوچی ، زیر باران مدیحه ، رو به خورشید ترانه ، رو به سوی شادکامی .
می دویدم ، می دویدم ، هر چه دیدم غم فزا بود ، غصه ها و گریه ها بود ،
بانگ شادی پس کجا بود؟
این که می بارد به دنیا ، نیست باران ، نیست باران ، گریه ی پروردگار است،
اشک می ریزد برایم.
می پریدم از سر غم ، می دویدم مثل مجنون ، با دو پایی مانده بر ره
از کنار برکه ی خون.
باز باران ، بی کبوتر ، بوف شومی سایه گستر ، باز جادو ، باز وحشت ،
بی ترانه ، بی حقیقت ، کو ترانه؟! کو حقیقت؟!
هر چه دیدم زیر باران ، از عبث پر بود و از غم ، لیک فهمیدم که شادی
مرده او دیگر به دلها ، مرده در این سوگواری… -
چاره‌ای کو بهتر از دیوانگی
بسکلد صد لنگر از دیوانگیای بسا کافر شده از عقل خویش
هیچ دیدی کافر از دیوانگیرنج فربه شد برو دیوانه شو
رنج گردد لاغر از دیوانگیدر خراباتی که مجنونان روند
زود بستان ساغر از دیوانگیاه چه محرومند و چه بی‌بهره‌اند
کیقباد و سنجر از دیوانگیشاد و منصورند و بس بادولتند
فارسان لشکر از دیوانگیبرروی بر آسمان همچون مسیح
گر تو را باشد پر از دیوانگیشمس تبریزی برای عشق تو
برگشادم صد در از دیوانگی•مولانا•
-
سری سوم=)
-
«تو را چه غم که یکی در غمت به جان آید.»
#سعدی -
مائیم و تو ای جان که جگر گوشه مایی...
#شهریار -
بوی تو می‌دهد آغوش خالی‌ام!
#افشین_یداللهی -
«بخت اگر یاری دهد چون جان در آغوشش کنم.»
#امیرخسرو_دهلوی -
«که مونس دل و آرام جان و دفع غمی.»
#سعدی -
«وصال چون به سر آمد، فراق هم به سر آید.»
#سعدی -
«تنگ در آغوشش آوردن نصیب ما نشد.»
#قصاب_کاشانی -
«آه از این دل که به صد بند نمی‌گیرد پند.»
#حافظ -
«می‌رود عمر عزیزم، نه به دلخواه چرا؟»
#سلمان_ساوجی -
«دل گرفت آرام چون آرام جان در بر گرفت.»
#شمس_مغربی -
«من شبم تو ماه من بر آسمان بی‌من مرو.»
#مولوی -
«شب‌های بی‌توام شب گور است در خیال.»
#سعدی -
«ببین و بگذر و خاطر به هیچ کس مسپار.»
#سعدی -
«خوشا روزی که بینم آن دلارا را در آغوشم.»
#غروی_اصفهانی -
«به تن دور و به دل با یارم.»
#مولانا -
«تا قیامت نرود لذّت دیدار از دل.»
#صائب_تبریزی -
«چه بی‌نشاط بهاری که بی‌رخ تو رسید.»
#هوشنگ_ابتهاج -
«اشتیاق تو مرا سوخت کجایی، باز آ.»
#وحشی_بافقی -
چشم مست یار من مِیخانه می‌ریزد به هم...
#حافظ -
تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی...
#سعدی -
«هیچ حالی را بقایی نیست بی‌صبری مکن.»
#کمال_خجندی -
«همنشینم با غم شب‌های هجران کرد و رفت.»
#لاادری -
«کارم چو زلف یار پریشان و درهم‌ست.»
#سعدی -
«کو همدمی که گويم درد هزار ساله؟»
#هلالی_جغتایی -
«هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش.»
#حافظ -
من آنِ توام، مرا به من باز مده...
#مولانا -
«دلِ بی عشق چه در سینه نگه داشته‌اید؟»
#صائب_تبریزی -
«از ما زمانی یاد کن، ویران دلی آباد کن.»
#امیرخسرو_دهلوی -
«کسی به سرّ عشق نرسید و آن کس که رسید، سرگردان شد.»
#نظامی
اگر تکراری چیزی هست ببخشید=)
-
-
در پس پرده ی اشکال بسی راز خفاست که چرا دانه ی یک گل کج و آن یک برپاست
یا چرا چشم مگس ها همه قرمز باشد در میان چشم نری رنگ به مثل دریاست
مادری سالمه فرزند علیلی آرد وان یکی صاحب صد عیب ولی سالم زاست
یا که خون پدری B بود و هم منفی خون فرزند ولی مثبت نوعش هم A است
پیش از این قرن ندانست کسی علت ر ا که سر نخ زکجا و ته نخ تا به کجاست
تا کشیشی برسید از ره و نامش مندل احتمالات زد و دید جوابی پیداست
کاوش و گردش و تحقیق به او ثابت کرد باعث فرق و شباهت همه DNAاست
بر سر رشته ی مذکور بود دانه ی ژن همچو اختر که بزرگ است و لی ناپیداست
آفرینش زخدا یافتنش از علماست گفتن احسن و تشویق در این بین زماست
