-
شعردانه
|
-
«خانه دوست كجاست؟» در فلق بود كه پرسيد سوار.
آسمان مكثی كرد.
رهگذر شاخه نوری كه به لب داشت به تاريكی شن ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداری و گفت:
«نرسيده به درخت،
كوچه باغی است كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است.
مي‌روی تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ، سر به در می‌آرد،
پس به سمت گل تنهایی می پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پاي فواره‌ی جاويد اساطير زمين می‌مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‌گيرد.
در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشی می‌شنوی:
كودكی می‌بينی
رفته از كاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او مي پرسی
خانه‌ی دوست كجاست.»
️سهراب سپهری️ -
به سکوتم؛
به قوی‌ترین سلاحم احترام بگذار.
طنینش را می‌شنوی؟
از زیبایی آن‌چه می‌گویم لذت می‌بری؟
-
خوشا بر حال مهمانی که با بسیاری نعمت
دلش با نعمت دیدار صاحبخانه می‌سازد…
-
گر ما خطا کنیم، عطای تو بی حد است
نومیدی از عطای تو، حد خطای ماست …
خواجوی کرمانی
-
ربوده مهری چو ذره تابم، ز آفتابی در اضطرابم
که گر فروغش به کوه افتد، ز بیقراری در آید از پا
-
خوش لذّتی است با دل شیدا گریستن
در گوشه‌ای نشستن و تنها گریستن
-
ما به دنبال خدا، گم کردگان خویشتن
در گذار عمر سرگرم چه بودیم؟ ما و من !!
-
الهی
ما همه بیچاره‌ایم و تنها تو چاره
و ما همه هیچ کاره‌ایم و تنها تو کاره
-
گوشی سئون اونچون آغاج اَئکر
قفس آلماز -
️عطار️
-8476377538397862835.mp4 -
دلتنگی به سبک شاعرها:
الا ای آهـــوی وحــشی کـجایی؟ (حافظ)
بماندم بی سر و سامان کجایی؟ (عطار)
کجایی؟ با فـراقم در چـه کاری؟ (عراقی)
نــگارِ تـــازه خــیز مــا کـجایـی؟ (باباطاهر)
کجایی ای جـنون ویرانه‌ات کو؟ (بیدل)
کجایی تو؟ کجایی تو؟ کجایی؟ (مولانا) -
من ، و دلتنگ، و این شیشه خیس. می نویسم، و فضا
می نویسم ، و دو دیوار ، و چندین گنجشک
یک نفر دلتنگ است؛ یک نفر می بافد؛ یک نفر می شمرد؛ یک نفر می خواند
زندگی یعنی : یک سار پرید. از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها کم نیست: مثلا این خورشید، کودک پس فردا -
ما نوشتیم و گریستیم
ما خنده کنان به رقص برخاستیم
ما نعره زنان از سرِ جان گذشتیم
کس را پروای ما نبود…"احمد شاملو"
-
حسن باران این است
که زمینی ست، ولی
آسمانی شده است
و به امداد زمین می آید… -
او هستی محض و ما سوا هست نما
در هستی ما شروط هستی نایاب
در هستی حق کمال هستی پیدا
ای انکه خدای خویش خوانیم تو را
طاعت به سزا کجا توانیم تو را
گویند خدای را به حاجات بخوان
حاضرتر از آنی که بخوانیم تو را
-
ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته
عکس نورت تابشی بر کُن فکان انداخته
نقشبند فطرتت نقش جهان انگیخته
بر بساط لامکان شکل مکان انداخته
چیست عالم؟ نیم ذرّه در فضای کبریات
آفتاب قدرتت تابی بر آن انداخته
کیست جان؟ از عکس انوار جمالت تابشی
چیست تن؟ خاکی درو آب روان انداخته
تا شود سیراب زآب معرفت هر دم گیا
فیض مهرت قطره‌ای در کشت جان انداخته
قصاید عراقی
-
ای چشم و چراغ اهل بینش
مقصود وجود آفرینشصاحبدل لاینام قلبی
مهمان ابیت عند ربیدر وصف تو لا نبیّ بعدی
خود وصف تو و زبان سعدی؟که دیگر باز نستانی عطا را
از احسان خداوندی عجب نیست
اگر خط در کشی جرم و خطا را
غزلیات سعدی
