|
شعردانه
هرچی تو دلته بریز بیرون 2
-
sheydadb37
سلام
خوبین؟@sobhan-1999 ممنون شما خوبین؟
-
@sobhan-1999 ممنون شما خوبین؟
sheydadb37
ممنون -
@mohandes در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
@zohre-nowrouzi
زهره میام میزنمتا بدو ببیم زوددددددددددددددددددددددددددددد باو اجی الاف نیستم کارت دارمببخش گلم حرف نمیزنم پی وی!
@zohre-nowrouzi در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
ف نمیزنم پی وی!
باو یه لینک جزوه بود ... اونو هنوز داری؟ من پاکش کردم الان دوستم ز زده میگه میخوام منم حال ندارم دوبارررررررره عکس بگیرمو اینا
اگر لطف کنی بفرستی سعی میکنم ببشعور بازی امشبتو یادم بره
:smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat: -
-
-
سام علیک
-
سام علیک
@ahmad-mola علیک سام
-
@ahmad-mola علیک سام
@faezeh-lay در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
@ahmad-mola علیک سام
:smiling_face_with_open_mouth_smiling_eyes: :smiling_face_with_open_mouth_smiling_eyes: :smiling_face_with_open_mouth_smiling_eyes:
-
ميزي براي کار کاري براي تخت تختي براي خواب خوابي براي جان جاني براي مرگ مرگي براي ياد يادي براي سنگ این بود زندگی....
-
من اگه خـــــــــــــــــــــدا بودم … یه بار دیگه تمـــــــــــــــوم بنده هام رو میشمردم ببینم که یه وقت یکیشون تنــــــــــــــها نمونده باشه … و هوای دو نفره ها رو انقدر به رخ تک نفره ها نمی کشیدم!!!!
#والا
-
من اگه خـــــــــــــــــــــدا بودم … یه بار دیگه تمـــــــــــــــوم بنده هام رو میشمردم ببینم که یه وقت یکیشون تنــــــــــــــها نمونده باشه … و هوای دو نفره ها رو انقدر به رخ تک نفره ها نمی کشیدم!!!!
#والا@ahmad-mola
-
@ahmad-mola
-
@ahmad-mola نه خیلی هم خوبه
-
اگر به جای گفتن:
دیوار موش دارد و موش گوش دارد، بگوییم:
"فرشته ها در حال نوشتن هستند..."
نسلی از ما متولد خواهد شد که به جای مراقبت مردم، "مراقبت خدا" را در نظر دارد!
قصه از جایی تلخ شد که در گوش یکدیگر با عصبانیت خواندیم:
*بچه را ول کردی به امان خدا !
*ماشین را ول کردی به امان خدا !
*خانه را ول کردی به امان خدا !
و اینطور شد که "امانِ خدا" شد: مظهر ناامنی!
ایکاش میدانستیم امن ترین جای عالم، امانِ خداست
#تغییر:smiling_face_with_open_mouth_smiling_eyes: -
ما تماشا چیانی هستیم
که پشت درهای بسته مانده ايم
دیر امدیم خیلی دیر
پس به ناچار
حدس می زنیم
شرط میبندیم
شک میکنیم
و آن سوتر
در صحنه
بازی به گونه ای دیگر در جریان است
#کمی تامل
-
:face_with_stuck-out_tongue_winking_eye: :face_with_stuck-out_tongue_winking_eye: -
خداحافظ نه تا بعد کنکور بلکه تا همیشه...
یه خاطره از من داشته باشید شاید کمکتون کرد.همیشه وقتی ب کارهای بیهوده میگذروندم اخرشب،جدی میشسم و برنامه میریختم واسه بعدا،اما وقتی اجرا نمیشد،بعد چندسال شکست دیگ همیشه از ته دل ارزو میکردم کاش یکی بیاد توی زندگیم،ی حادثه اتفاق بیفته مثل این همه ادم موفق ک واسشون اتفاق افتاد و موفق شدن...(مثل اونیی ک قطره اب روی صخره ریخت و...وهزاران مورد دیگ)ک همه چی رو عوض کنه. 4سال گذشت،چیزی نشد، اخرش فهمیدم فقط باید بخودت متکی باشی و بیای بالا،اما وقتی باز شکست خوردم سعی کردم دیگ دنبال این نباشم شرایط رو تغییر بدم چون واقعا نمیشد 4 سال تلاش کردم از سال سوم دبیرستان.
دیگ تصمیم گرفتم باهاش کنار بیام،قبولش کنم...خسته بودم از حرف های شعاری ک «تو میتونی و...» وبعدش شکست،خودمو قانع کردم ک دیگ نمیتونم و اینا همش حرفه،موفقیتی نداشتم 4 سال و اگ بود خیلی مقطعه ای بود،کنار اومدم،وقتی هر روز از خودت شکست بخوری،یادمیگری ضعیفی،هرچی هم زبان بگ میشه ته دلت باور نمیکنه.ب همین دلیل دیگ هرکاری میخواستم انجام میدادم،2ماه اینطور گذشت،عضو مجدد الا و هزاران سایت دیگ شدم و وقتام رو پر کردم،تصمیم رو گرفته بودم ک حتی دیک کنکورم ندم!
تا دیشب ک زد سرم زندگی حسابی رو کتاب«استاد عشق»رو بخونم...و الان ک وقتی رسیدم ب قسمت،ملاقات هاش با انیشتین،شرودینگر،بور، و حوادث بعد برگشتش ب ایران،
زندگیش مثل پتک خورد توی سرم...اون کجا ما کجا.حسی ک سالها بهم دست نداد...انگار هدفم از زنده بودن رو بهم گفتن،هدفی بالاتر از کنکور،پزشکی دانشگاه و...شما رو بخدا می سپارم،ب امید دیدن 20 سال دیگ در موفقیت بودنتون،خدانگهدار -
خداحافظ نه تا بعد کنکور بلکه تا همیشه...
یه خاطره از من داشته باشید شاید کمکتون کرد.همیشه وقتی ب کارهای بیهوده میگذروندم اخرشب،جدی میشسم و برنامه میریختم واسه بعدا،اما وقتی اجرا نمیشد،بعد چندسال شکست دیگ همیشه از ته دل ارزو میکردم کاش یکی بیاد توی زندگیم،ی حادثه اتفاق بیفته مثل این همه ادم موفق ک واسشون اتفاق افتاد و موفق شدن...(مثل اونیی ک قطره اب روی صخره ریخت و...وهزاران مورد دیگ)ک همه چی رو عوض کنه. 4سال گذشت،چیزی نشد، اخرش فهمیدم فقط باید بخودت متکی باشی و بیای بالا،اما وقتی باز شکست خوردم سعی کردم دیگ دنبال این نباشم شرایط رو تغییر بدم چون واقعا نمیشد 4 سال تلاش کردم از سال سوم دبیرستان.
دیگ تصمیم گرفتم باهاش کنار بیام،قبولش کنم...خسته بودم از حرف های شعاری ک «تو میتونی و...» وبعدش شکست،خودمو قانع کردم ک دیگ نمیتونم و اینا همش حرفه،موفقیتی نداشتم 4 سال و اگ بود خیلی مقطعه ای بود،کنار اومدم،وقتی هر روز از خودت شکست بخوری،یادمیگری ضعیفی،هرچی هم زبان بگ میشه ته دلت باور نمیکنه.ب همین دلیل دیگ هرکاری میخواستم انجام میدادم،2ماه اینطور گذشت،عضو مجدد الا و هزاران سایت دیگ شدم و وقتام رو پر کردم،تصمیم رو گرفته بودم ک حتی دیک کنکورم ندم!
تا دیشب ک زد سرم زندگی حسابی رو کتاب«استاد عشق»رو بخونم...و الان ک وقتی رسیدم ب قسمت،ملاقات هاش با انیشتین،شرودینگر،بور، و حوادث بعد برگشتش ب ایران،
زندگیش مثل پتک خورد توی سرم...اون کجا ما کجا.حسی ک سالها بهم دست نداد...انگار هدفم از زنده بودن رو بهم گفتن،هدفی بالاتر از کنکور،پزشکی دانشگاه و...شما رو بخدا می سپارم،ب امید دیدن 20 سال دیگ در موفقیت بودنتون،خدانگهدارtamom در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
خداحافظ نه تا بعد کنکور بلکه تا همیشه...
یه خاطره از من داشته باشید شاید کمکتون کرد.همیشه وقتی ب کارهای بیهوده میگذروندم اخرشب،جدی میشسم و برنامه میریختم واسه بعدا،اما وقتی اجرا نمیشد،بعد چندسال شکست دیگ همیشه از ته دل ارزو میکردم کاش یکی بیاد توی زندگیم،ی حادثه اتفاق بیفته مثل این همه ادم موفق ک واسشون اتفاق افتاد و موفق شدن...(مثل اونیی ک قطره اب روی صخره ریخت و...وهزاران مورد دیگ)ک همه چی رو عوض کنه. 4سال گذشت،چیزی نشد، اخرش فهمیدم فقط باید بخودت متکی باشی و بیای بالا،اما وقتی باز شکست خوردم سعی کردم دیگ دنبال این نباشم شرایط رو تغییر بدم چون واقعا نمیشد 4 سال تلاش کردم از سال سوم دبیرستان.
دیگ تصمیم گرفتم باهاش کنار بیام،قبولش کنم...خسته بودم از حرف های شعاری ک «تو میتونی و...» وبعدش شکست،خودمو قانع کردم ک دیگ نمیتونم و اینا همش حرفه،موفقیتی نداشتم 4 سال و اگ بود خیلی مقطعه ای بود،کنار اومدم،وقتی هر روز از خودت شکست بخوری،یادمیگری ضعیفی،هرچی هم زبان بگ میشه ته دلت باور نمیکنه.ب همین دلیل دیگ هرکاری میخواستم انجام میدادم،2ماه اینطور گذشت،عضو مجدد الا و هزاران سایت دیگ شدم و وقتام رو پر کردم،تصمیم رو گرفته بودم ک حتی دیک کنکورم ندم!
تا دیشب ک زد سرم زندگی حسابی رو کتاب«استاد عشق»رو بخونم...و الان ک وقتی رسیدم ب قسمت،ملاقات هاش با انیشتین،شرودینگر،بور، و حوادث بعد برگشتش ب ایران،
زندگیش مثل پتک خورد توی سرم...اون کجا ما کجا.حسی ک سالها بهم دست نداد...انگار هدفم از زنده بودن رو بهم گفتن،هدفی بالاتر از کنکور،پزشکی دانشگاه و...شما رو بخدا می سپارم،ب امید دیدن 20 سال دیگ در موفقیت بودنتون،خدانگهدارایشالا موفق باشید
-
با هرچه عشق
نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود
راه تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست
که هر قفل کهنه را
با دست های روشن تو
می توان گشود
