هرچی تودلته بریز بیرون۶

[officer k]

مانند غنچه‌ای که بگیرند ازو گلاب
ما را گره‌گشای دلِ تنگ، گریه بود

• وحید قزوینی

[officer k]

ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺩﻝ، ﺩﻝ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ 
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ، ﻏﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ 
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ 
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﻋﻘﻞ، ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ 
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ 
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ، ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ 
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﻢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭼﻮ ﺩﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ 
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ، ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ 
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪی، ﺩﻝ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ

• وحشی بافقی

[officer k]

یا رب، نگاه کس، به کسی آشنا مکن ور
می‌کنی، کرم کن و از هم جدا مکن

لاادری

[Nilay]

چو قناری به قفس يا چو پرستو به سفر
هيچ يک!
من چو کبوتر نه رهايم، نه اسير

فاضل نظری

[Nilay]

خواب رویای فراموشی‌هاست
خواب را دریابم،
که در آن دولتِ خاموشی‌هاست

حمید مصدق

[Nilay]

آن نخلِ ناخلف که تبر شد ز‌ ما نبود
ما را زمانه گر شِکَند ساز می‌شویم

صائب تبریزی

[Sunniva]

در این درگه که گَه گَه کُه کَه و کَه کُه شود ناگه ز امروزت مشو غره که از فردا نه ای آگه

[officer k]

ما که در هر دَم
فقط آهی به بیرون می‌دهیم
جای آدم،
آهِ دَم باشیم پُر معنا تریم

• فرشته محسنی

[officer k]

گفتم "صنما" مگر که جانان منی
اکنون که همی نظر کنم جان منی

• مولانا

[officer k]

چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی
جان شیرین دلم مثل نفس میمانی

من کویری پر اندوه و تو لبریز بهار
بر دل تب زده‌ام برف‌تر از بارانی

چه بگویم چه نه انگار خبر داری از آن
از نگاهم همه‌ی حس مرا میخوانی

چشم بد دور که دیوانه‌ی لبخند توام
تو مرا در دل صد حادثه میخندانی

نرگس صرافیان طوفان
‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی
جان شیرین دلم مثل نفس میمانی

من کویری پر اندوه و تو لبریز بهار
بر دل تب زده‌ام برف‌تر از بارانی

چه بگویم چه نه انگار خبر داری از آن
از نگاهم همه‌ی حس مرا میخوانی

چشم بد دور که دیوانه‌ی لبخند توام
تو مرا در دل صد حادثه میخندانی

نرگس صرافیان طوفان
‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎

[officer k]

چه کرده‌ای تو با دلم؛ که ناز تو نیاز ماست...

• مولانا

[Sunniva]

هنر و علم و سیاست همه خوبند ولی
ای به قربان همانی که رفاقت بلد است

_مهدی درویش زاده

[Hamid.s]

در هر چیز
می توان عشق را حس کرد
وقتی دریا ماهی را در آغوش می گیرد،
زمین جوانه های کوچک را می بوسد،
و برگ های بلند ذرت، دانه دانه محبت را بغل می کنند!
در هر چیز…
می توان عشق را حس کرد و “خدا” را!

[Hamid.s]

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب
بدیناسن خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب
تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه
چه آتشها که در این کوه برپا می کنم هر شب
تماشایی است پیچ و تاب آتش ها …. خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب
مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست
چگونه با جنون خود مدارا می کنم هر شب
چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو
که این یخ کرده را از بیکسی ها می کنم هرشب
تمام سایه ها را می کشم بر روزن مهتاب
حضورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هر شب
دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب
کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟
که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

[Hamid.s]

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب
بدیناسن خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب
تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه
چه آتشها که در این کوه برپا می کنم هر شب
تماشایی است پیچ و تاب آتش ها …. خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب
مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست
چگونه با جنون خود مدارا می کنم هر شب
چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو
که این یخ کرده را از بیکسی ها می کنم هرشب
تمام سایه ها را می کشم بر روزن مهتاب
حضورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هر شب
دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب
کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟
که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

[Hamid.s]

خيال خام پلنگ من به سوي ماه پريدن بود
و ماه را ز بلندايش به روي خاك كشيدن بود
پلنگ من دل مغرورم پريدو پنجه به خالي زد
كه عشق ماه بلند من وراي دست رسيدن بود
من و تو آن دو خطيم آري موازيان به ناچاري
كه هر دو باورمان زاغاز به يكدگر نرسيدن بود
گل شكفته خداحافظ اگرچه لحظه ديدارت
شروع وسوسه اي در من به نام ديدن و چيدن بود
شراب خواستم و عمرم شرنگ ريخت به كام من
فريبكار دغل پيشه بهانه اش نشنيدن بود
اگر چه هيچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شيپوري مدام گرم دميدن بود
چه سرنوشت غم انگيزي كه كرم كوچك ابريشم
تمام عمر قفس مي بافت ولي به فكر پريدن بود

[Hamid.s]

_ شهریار
کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقی است
آنرا که شور عشق به سر نیست کافر است

[Hamid.s]

_ صائب تبریزی
نیست چون بوی گل از من تنگ جا بر هیچ‌کس
در گلستانم، ولیکن در گلستان نیستم

[_Mitra_]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود، از گدایی عار داشت !

در نمی‌گیرد نیاز و نازِ ما با حُسنِ دوست
خُرَّم آن کز نازنینان، بختِ برخوردار داشت:)

|حافظ|

[پرستو بابایی]

⊹ ما‌هیچ‌تَر
اَزهیچ
پِی‌هیچ‌
دَویدیم
جُز‌،هیچ
دَر‌این
پیچ
دِگر
،هیچ
نَدیدیم ⊹