گلچینی کوتاه از کتاب های معروف
-
بیماریش اینقدر طولانی شد که اطرافیانش به مریضیش عادت کردند و از یاد بردند که اون داره عذاب میکشه و یه روزی میمیره.
+حقیقت اینه گاهی هرچیزی که مربوط به ماست برای اطرافیانمون تبدیل به عادت میشه. درد و رنجهامون، بیماریهامون، حتی عشق و محبتمون نسبت به آدمها، براشون تبدیل به عادت میشه و دیگه به چشم نمیاد. گاهی حضور دائمی ما، عشق ِ بیقید و شرط ما باعث میشه حتی دیده نشیم.
مرگ خوش
کامو
-
بیماریش اینقدر طولانی شد که اطرافیانش به مریضیش عادت کردند و از یاد بردند که اون داره عذاب میکشه و یه روزی میمیره.
+حقیقت اینه گاهی هرچیزی که مربوط به ماست برای اطرافیانمون تبدیل به عادت میشه. درد و رنجهامون، بیماریهامون، حتی عشق و محبتمون نسبت به آدمها، براشون تبدیل به عادت میشه و دیگه به چشم نمیاد. گاهی حضور دائمی ما، عشق ِ بیقید و شرط ما باعث میشه حتی دیده نشیم.
مرگ خوش
کامو
در وادی درد
آلفونس دوده -
هر نفسی که فرو میبریم، مرگی را که مدام به ما دستاندازی میکند، پس میزند... در نهایت این مرگ است که باید پیروز شود زیرا از هنگام تولد، بخشی از سرنوشت ما شده و فقط مدت کوتاهی پیش از بلعیدن طعمهاش، با آن بازی میکند. با این همه، ما تا آنجا که ممکن است، با علاقه فراوان و دلواپسی زیاد به زندگی ادامه میدهیم، همانجور که تا آنجا که ممکن است طولانیتر در یک حباب صابون میدمیم تا بزرگتر شود، گرچه با قطعیتی تمام میدانیم که خواهد ترکید.
درمان شوپنهاور
اروین د یالوم
-
من تنها در کشاکشِ هجومِ چیزی به خود میلرزم، خود را تا سر حدِ جنون شکنجه میدهم اما اینکه این چیست و در نهایت از من چه میخواهد از حدِ درکِ من خارج است. تنها آنچه در این لحظه میخواهد این است: خاموشی، تاریکی، خزیدن به یک نهانگاه.
- نامه به میلنا / فرانتس کافکا
-
آفرینش این جهان هستی، بیانتها و از حد شعور و درک انسانها بالاتر است امّا آنچه لازمه دیدن یا حسکردن است، همانا عطش کشف و تلاش برای درک ارزشها و مفاهیم است. من به مرحلهای از زندگیام رسیدهام که میدانم هیچ نمیدانم.
ایران درودی
در فاصله ی دو نقطه
-
در زندگی هیچ نعمتی بهاندازهی شکست مورد چشمپوشی واقع نشده و اجتنابناپذیر نبوده است. من بارها از این نعمت سهم بردهام و آموختهام به آن مشتاق باشم؛ زیرا اگر شکستهایتان را بهخوبی کالبدشکافی کنید، سرنخهایی خواهید یافت که کجا به اصلاحات نیاز دارید و چطور درنهایت به هدفتان میرسید.
نمیتوانی به من آسیب بزنی
دیوید گاگینز
-
-
«من آنقدر بزرگوار نبودم که از اهانتها بگذرم، امّا سرانجام فراموش میکردم. و آنکه گمان میبرد از او بیزارم مبهوت میشد. آنگاه که میدید لبخندزنان به او سلام میکنم، برحسب سرشتش عظمت روحم تحسینش را برمیانگیخت یا خفت منشم را خوار میشمرد.
غافل از اینکه علتِ رفتارم سادهتر از این حرفها بود: حتی نامش رافراموش کرده بودم.»سقوط
آلبر کامو -
حتی در اوج نومیدی که فرد آرزوی مرگ میکند واقعاً نمیخواهد بمیرد؛ بیشتر خواهان تحولی ناگهانیست.
جیمزهالیس
خودکشی روح
-
نمیتوانم با کسی دوستی برقرار کنم، تحمل یک رابطه دوستانه را ندارم، وقتی گروهی از آدم ها را میبینم که شادمانه دور هم جمع شدهاند در عمق سرشار از حیرت بیپایان میشوم…
بازم کافکاAlzahra
عزیز دلم، زمانهایی پیش میآید که احساس میکنم مناسب هیچ یک از روابط انسانی نیستم
کافکا -
من نمیتوانم به تو بفهمانم. نمیتوانم به کسی بفهمانم که در من چه میگذرد. من حتی نمیتوانم آن را برای خودم توضیح دهم.
کافکا -
آه اگر بدانید چه ذوقی به آدم دست میدهد که ببیند بدون اینکه تلاشی کرده باشد، حرفش را به خوبی میفهمند.
و به قول تو، بازم کافکا... -
Alzahra
عزیز دلم، زمانهایی پیش میآید که احساس میکنم مناسب هیچ یک از روابط انسانی نیستم
کافکاdanial hosseiny
من آدم گوشه گیری هستم، از مردم میگریزم، دوست دارم مدتی در همان گوشهای که نشستم باقی بمانم، نمیدانم اما آدم در جایی که به آن عادت دارد خود را خیلی راحت تر احساس میکند…
️
داستایفسکی
-
نیازی به دلگرمی ندارم. دیگر به چه کارم میآید؟ آن موقعی که میخواستم؛ نداشتم.
قسمتی از نامهٔ کافکا به پدرش