|
شعردانه
هرچی تو دلته بریز بیرون 5
-
در پروتاگوراس افلاطون، برادران دوقلو، پرومتئوس و اپیمتئوس مسول رویداد بزرگ"خلق" هستند.
به انها گفته شده جهان را طوری تنظیم کنند که هرکس قابلیت یا موبهتی داشته باشد که وی را امن نگهدارد.
موهبتی که باعث شود پادشاهی درتعادل بماند.
پرندگان پرمیگیرند تا با پرواز کردن از آسیب دوربمانند.
به گوزنها موهبت سرعت بخشیده میشود و سوسک ها حیله گرمیشوند و همگی با پایداری و انصاف خلق میشوند.
اما اپیمتئوس به انسانها میرسد و میبیند موهبتهایش تمام شده.چیزی برای بخشیدن به انسان ندارد ، نه خز ، نه دندان و نه پوست ضخیم .
رو به برادرش میکند که خردمندتر است و او میگوید: انسانها میبایست با اختراع طبیعت خود زنده بمانند.باید ابتکار عمل به خرج بدهند، خزهای مناسب خودرا اختراع کنند و وسایل خود را باسرعت سرهم بندی کنند.باید بیقرار بمانند.
میبینید ، همینکه میدانیم ناقصیم و این حقیقت که چیزی سرجایش نیست را میدانیم ، باعث پیشرفت دائمی ما میشود و همینگونه امن میمانیم.کتاب نخست هیولارا زیبا میکنیم / ساراویلسن
-
بچه‌ها، فردا میتونم آزمون قلمچی‌مو آنلاین بدم؟
-
من اصلن نمیدونستم امروز آزمون بوده
-
-
نت مضخرف ترینه
-
تلگرام بدتر از همش
-
اینجا خوبه
-
پوفف
-
جزوه میخوام
خدایا توبهههه -
غمت بنشسته بر دل برد از من، مایه هستی
ندانستم در آخـر دزد را مهمــان خـود کردم -
ز دست بی‌سر و سامانی خود من ترک سر گفتم
به کوی نیستی فـکر ســر و سـامان خود کردمز ناچاری چو راه چاره شد مسدود از هر سو
همین یک فکر بهر درد بی‌درمان خود کردم -
ز بس خون ریختم در دل من از دست غمت آخر
نمـک‌نشناس دل را شـرمسار خــوان خود کردم -
. . .
مگر دشمن کند این‌ها که من با جان خود کردم
. . .با خمِّ سر خود، بر مرکب شرمندگی
آهسته به سوی عمق ماه...
آن زمان که دیری را گذرانده ام و مقصود به همراهم نیست...
ر.ح (آغشته به افسوس) -
ابیاتی که گذشت، به جز مصراع آخر:
اثر عارف قزوینی در غزل های دیوانش
و شاه مصراع آخر را نیز، "مردِ بزرگِ بافقی" سروده است. -
-
بعضی وقتا هم نمیشه دیگه
حالا هرکاریشم که بکنی
نمیشه -
چرا عصر میخوابم؟ بعد شبا خوابم نمیبره؟
!
