|
شعردانه
هرچی تو دلته بریز بیرون 5
-
بعضی وقتا هم نمیشه دیگه
حالا هرکاریشم که بکنی
نمیشه -
چرا عصر میخوابم؟ بعد شبا خوابم نمیبره؟
-
ولی همیشه فکر میکردم اگه بهت نرسم، قراره چی بشه!
اتفاقا امسال برعکس پارسال زود گذشت، فکر کردن بهت زود میگذروند روزامو -
ولی خب اون "معرفی نشده‌اید" قرمز، قطعا منِ خوبِ رو تغییر خواهد داد. ۲۰ سال بخاطرت خطا نرفتم که چنین روزایی دست‌مو بگیری؛ بنظرت کافی نیست خوب بودن؟
-
انتظار که نداری مث قدیم دوسِت داشته باشم، نه؟ ازت دلخورم. من حتی با مامانمم که قهر میکنم فرداش دوباره آشتی میکنم ولی تو یه کاری کردی که نتونم دوسِت داشته باشم
-
تو که دیدی چقدر عاشق بودم، به کجا برمیخورد اگه منم دعوت میشدم؟ حالا بقیه عمرم قراره صرف رشته و دانشگاه و شغلی بشه که بهش علاقه ندارم، با این وجود بازم ازم انتظار اطاعت و عبادت داری؟
-
نمیتونم به خوب بودن ادامه بدم، خوب بودم چون تورو دوس داشتم الان ولی ... میدونستی که تو کل عمرم فقط یه چیزی ازت خواستم که همینم ندادی، دیگه چیزی ازت نمیخوام.
-
دلمو شکستی بعد هِی از گوشه کنارا امید میفرستی؟
من با این چیزا امید‌م برنمیگرده، بهم حق بده باهات قهر کنم.
حرم امام رضاتم دیگه نمیخوام، باشه برای کسایی که دعوت شدن. -
حالا خدا دوسَم نداره، اوکی
ولی تو دیگه چرا، درباره‌ت یه چیزای دیگه شنیده بودم، میگفتن مهربونی که! دوسال اومدم گریه کردم که آقا اینو بزار کنار بر من، جدی دیدی منو و کاری نکردی؟ -
چایخونه، سقاخونه، صحن انقلاب، کتابخونه مرکزی، رواق‌دارالحجه، زیرزمین، صحن جمهوری، ضریح و ... همه باشن برای کسایی که این دوسال صداشونو شنیدی!
حرمو خلوت میکنم برای کسایی که دوسشون داری. دیگه نمیام پیش‌ت -
زیر این آسمون، دقیقا همین صحن، صد‌ها هزار بار ازت خواستمش و نشنیدی و نادیده‌م گرفتی! -
تا دقیقه ی آخر بازی نا امید نشدن و جنگیدن رو من از شما یاد گرفتم...
شما منو به این باور رسوندین که هر لحظه و هرجایی میتونی نتیجه رو به نفع خودت برگردونی و تنها لازمه اش تسلیم نشدنه نا امید نشدنه
بهم یاد دادین که حتی تو آخرین دقایق هم میشه از زندگی جلو زد و باخت نداد -
تا دقیقه ی آخر بازی نا امید نشدن و جنگیدن رو من از شما یاد گرفتم...
شما منو به این باور رسوندین که هر لحظه و هرجایی میتونی نتیجه رو به نفع خودت برگردونی و تنها لازمه اش تسلیم نشدنه نا امید نشدنه
بهم یاد دادین که حتی تو آخرین دقایق هم میشه از زندگی جلو زد و باخت نداد -
این کوره رودهای گل آلود از کجاست؟
کو چشمه عمیق و زلالی که داشتم؟حال غزال بود و مجال غزل مرا
آن حال کو؟ کجاست مجالی که داشتم؟
