|
شعردانه
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
Anzw 18 در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
تا چو مهتاب به زندان غمم بنوازی
تن همه چشم به هم چشمی روزن کردمآشیانم به سر کنگره افلاک است
گرچه در غم کده خاک نشیمن کردم -
هعععی..
-
Anzw 18 در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
تا چو مهتاب به زندان غمم بنوازی
تن همه چشم به هم چشمی روزن کردمآشیانم به سر کنگره افلاک است
گرچه در غم کده خاک نشیمن کردم -
یاد آن روزهایی که بدون هیچ دردی می‌خندیدم، هنوز در گوشم پیچیده. امروز اما، در هر نفس، باری سنگین از ناتوانی و خالی بودن را احساس میکنم. گویی تمام خاطرات خوش از من دزدیده شده‌اند و به جای آنها، سردی و سکوتی مطلق جایگزین شده است. آن‌قدر در خودم گم شده‌ام که دیگر نمی‌توانم مرز میان آنچه که بودم و آنچه که حالا هستم را پیدا کنم. آیا کسی هست که در این دنیای پر از لبخندهای تظاهرآمیز، حس کند این درد درون قلبم چقدر عمیق است؟
گاهی حتی به چشمانم نگاه میکنم و در آنها نمی‌توانم آن آینه‌ای را ببینم که زمانی، پر از امید و زندگی بود. حالا، فقط سایه‌ای از گذشته‌ام باقی‌مانده که از خودم فرار می‌کند، گویی هیچ‌گاه آن منِ واقعی وجود نداشته. انگار همه چیز، همه کسانی که دوست‌شان داشتم، همه آنچه که می‌خواستم، فقط خیالاتی بوده که در انتهای یک راهی بی‌پایان محو شدند. و در دل این تنهایی، در این سکوت سنگین، هیچ‌چیز جز اشک‌هایی که بی‌صدا بر گونه‌هایم می‌لغزند، باقی نمی‌ماند.
-
Hhh Hh البته اعتراف میکنم بنده هم از کنار کتاب تاریخ تا الان رد نشدم
تو دبیرستانم کتاب تاریخمونو نخوندم چون نه معلمشو داشتیم نه امتحانشوMichael Vey
منم آنچنان مطالعه عمیقی از تاریخ نداشتم ولی با همین مطالعه کمم هم تا حدی میتونم با منطق بسنجم حقیقت رو.
ولی این مواردی که بعضا به ظاهر روشن فکرا میگن؛ دیگه واقعااا نوبرههه
️ ... -
یاد آن روزهایی که بدون هیچ دردی می‌خندیدم، هنوز در گوشم پیچیده. امروز اما، در هر نفس، باری سنگین از ناتوانی و خالی بودن را احساس میکنم. گویی تمام خاطرات خوش از من دزدیده شده‌اند و به جای آنها، سردی و سکوتی مطلق جایگزین شده است. آن‌قدر در خودم گم شده‌ام که دیگر نمی‌توانم مرز میان آنچه که بودم و آنچه که حالا هستم را پیدا کنم. آیا کسی هست که در این دنیای پر از لبخندهای تظاهرآمیز، حس کند این درد درون قلبم چقدر عمیق است؟
گاهی حتی به چشمانم نگاه میکنم و در آنها نمی‌توانم آن آینه‌ای را ببینم که زمانی، پر از امید و زندگی بود. حالا، فقط سایه‌ای از گذشته‌ام باقی‌مانده که از خودم فرار می‌کند، گویی هیچ‌گاه آن منِ واقعی وجود نداشته. انگار همه چیز، همه کسانی که دوست‌شان داشتم، همه آنچه که می‌خواستم، فقط خیالاتی بوده که در انتهای یک راهی بی‌پایان محو شدند. و در دل این تنهایی، در این سکوت سنگین، هیچ‌چیز جز اشک‌هایی که بی‌صدا بر گونه‌هایم می‌لغزند، باقی نمی‌ماند.
@Homayoun +++
-
امید عافیتم بود روزگار نخواست
قرار عیش و امان داشتم زمانه گرفت
زهی بخیل ستمگر که هرچه داد به من
به تیغ بازستاند و به تازیانه گرفتهوشنگ ابتهاج
-
Aqua
قبول داشته باش
عشق من سسیلیا دختر میلیتائو -
@AmirBarsam
چه به باباشم رفته«گلی نمانده خودت گل باش»
-
@AmirBarsam
چه به باباشم رفته -
وای به روزی که خستگیام تموم بشه و شروع کنم
-
@AmirBarsam
هرچی بیشتر می‌گذره بیشتر داره شبیه باباش میشه
-
5 تن طلا مهریه ت
