|
شعردانه
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
و من آن درخت بی بر و بی ثمرم
که ندارد چیزی برای توصیف..@Homayoun در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
و من آن درخت بی بر و بی ثمرم
که ندارد چیزی برای توصیف..من زندگی میکنم تا نایی باقی مونده
میسازم راهو تا بی راهی باقی مونده
نفس فقط یک کلمه‌ست
میکشم واسه جمله‌های باقی مونده
این یه درخت هم میره برگهاش
نگم از جرئت چی بگم جاش
این یه درخت هم میره برگهاش
زنده باد اونی که میوه برداشت -
@Homayoun در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
و من آن درخت بی بر و بی ثمرم
که ندارد چیزی برای توصیف..من زندگی میکنم تا نایی باقی مونده
میسازم راهو تا بی راهی باقی مونده
نفس فقط یک کلمه‌ست
میکشم واسه جمله‌های باقی مونده
این یه درخت هم میره برگهاش
نگم از جرئت چی بگم جاش
این یه درخت هم میره برگهاش
زنده باد اونی که میوه برداشت -
در دل کوچه‌ای خاموش و فراموش‌شده، خانه‌ای آجری و قدیمی‌ست، پوشیده از پیچک‌هایی که بر دیوارهایش سال‌ها خزیده‌اند. سقفش، هرچند خمیده از گذر زمان، هنوز پناه امنی‌ست برای دلی که به آرامشِ گذشته‌ها دل بسته.
در سکوت عصرهای پاییزی‌اش، صدای خش‌خش برگ‌ها با زمزمه‌ی خاطرات درهم می‌آمیزد.
من، در آن خانه‌ی خاک‌خورده و صمیمی، اوقاتم را می‌گذرانم. نه از سر تنهایی، بلکه برای یافتن خویش در آینه‌ی روزهایی که رفته‌اند اما نرفته‌اند.
آنجا، زمان ایستاده است؛ و من، بی‌شتاب، در آغوش آجرهای گرم و مهربان، لحظه‌ها را زندگی میکنم... -
ای پیک سرنوشت
نشانم بده آخر
که به پایان ره زندگی
که اینگونه شتابان من به سویش گام برمیدارم، در میانه راه مرا آن آرزوهای بسیار که خود بر باد کردم، بار دگر در دسترس خواهد بود یا نه ؟
-
۲ روز واقعا خیلی کمه...
