-
شعردانه
|
-
داغ تو در سراچۀ قلبم چه می‌کند؟
در این فضای کم غم عالم چه می‌کند؟دل موکبی‌ست وقف پذیرایی از غمت
در موکبم امیر دو عالم چه می‌کند؟چشمی که از شنیدن نام تو اشک ریخت
در روضه‌ها و مجلس ماتم چه می‌کند؟اشکی که آتش دل ما را فرونشاند
پیداست با لهیب جهنم چه می‌کند!آن‌کس که صبح و شام برای تو خون گریست
با رؤیت هلال محرم چه می‌کند؟زهرا تمام مدت حمل تو گریه کرد
شادی چنین ظهور کند غم چه می‌کند؟زینب رشیده بود و کنار غمت خمید
پس مادر تو با کمر خم چه می‌کند؟احمد که تاب دیدن بغض تو را نداشت
با دیدن مصیبت اعظم چه می‌کند؟نوح و خلیل و موسی و عیسی چه کرده‌اند؟
یا رب ببین پیمبر خاتم چه می‌کند؟در قتلگاه تو دل درندگان شکست
تنهایی تو با دل آدم چه می‌کند؟..چشمانم از خجالت لب‌هایت آب شد
در دشت خشک، قطرۀ شبنم چه می‌کند؟بیش از هزار و نهصد وپنجاه و چند گل!
با لاله‌زار زخم تو مرهم چه می‌کند؟ -
تو را جانم صدا کردم ولیکن برتر از جانی
مگر جان بی تو می‌ماند در این تندیس انسانی؟- حسین فروتن
-
از پیچ و خم رود گذشتیم و رسیدیم
از چشمه‌ی تردید به دریای یقین همای زاهد اگر منکر عشقی به جهنم!
ما با تو نیاییم به فردوس برین هم- فاضل نظری
-
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک، اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقی است می‌مانم
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم
امید روشنایی گر چه در این تیرگی‌ها نیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می‌رانم...فریدون مشیری
-
درد باز در می زند
عشق باز سر می زند
هر دم ،دل را بدتر می زند
می زند ، خانه ، ویران می کند
میزند رویا و گاهی سرابم می کند
من در میان کابوس و رویا بودم
به واقعیت ها او با سر می زند
می زند ، می چکد خون ، دل را خون می کند
عاشق، در میان خون ، با خنده دف می زند
می زند ، با همین خنده دل را مجنون می کند
با زندگیِ عشق بازی می کند
زیبا ، با درد صحنه سازی می کند
مبهوتِ نقشی که بازی می کند
من را باز در دل گم می کند
می زند با سری خون می زند
می زند دف،با دست خون می زند
می زند فریاد از جان می زند
می زند تا دل در سینه می زند
می زند تا خاموش می شود
می زند تا مدهوش می کند
می زند تا بی هوش می شود
می زند تا جامه، لاله میزد
می زند تا می رود
می رود تا می زند
...- گمشده -
-
در آغوشِ مه
باران که آمد،
دلِ شب
نرم‌تر شد از همیشه.
سایه‌ها
در مه گم شدند
و فقط صدای شاخه بود
که با خاطره‌ای خاموش
در گوشِ درخت نجوا می‌کرد.تو نبودی،
اما باد
فقط عطر اندوه ات را آورده بود.
من ایستاده بودم
میان قطره‌ها
با دستانی خالی
و قلبی پُر از گفت‌وگوی نگفته.درخت
سر بر آسمان داشت،
انگار دعا می‌کرد
برای برگ‌هایی که رفته‌اند
بی‌صدا،
مثل تو.باران
نه تنها زمین را شست،
که خاطرات را هم
قطره‌قطره
بر گونه‌ام چکاند.
هر قطره،
یاد تو بود
که بی‌اجازه
به خلوت شبم سرک کشید.آغوش درخت
برای پرنده‌ای خالی مانده بود،
پرنده‌ای که رفت،
بی‌آنکه خداحافظی کند.
مثل تو…
که رفتیگلها
خواب تو را دیده بودند،
با لبخندی که
فقط در رویاها می‌ماند.
و من،
با دست‌هایی سرد
هنوز
دنبال گرمای دستانت
در چین شب می‌گردم.دلم،
چون شیشه‌ای ترک‌خورده
در آغوش مه لرزید،
و واژه‌ها
دیگر در گلویم
جوانه نزدند.
ح.ص -
غنچه‌ی دلتنگ امشب میزبان شبنم است
حرفْ بسیار است اما فرصت صحبت کم استآنکه مدت‌هاست از من چشم می‌پوشد تویی
آنکه می‌گیرد سراغ از خلوتم هر دم غم است
-
سبویِ سبزه پوش
در قابِ پنجرهآه
چنان دورم
که گویی جز نقشِ بی‌جانی نیست
و کلامی مهربان
در نخستین دیدارِ بامدادی
فغان که در پسِ پاسخ و لبخند
دلِ خندانی نیست.بهاری دیگر آمده است
آریاما برای آن زمستان‌ها که گذشت
نامی نیست
نامی نیست۱۹۳۵
-
بیش از این‌ها، آه، آری
بیش از این‌ها می‌توان خاموش ماند
می‌توان ساعات طولانی
با نگاهی چون نگاه مردگان، ثابت
خیره شد در شکل یک فنجان
در گلی بی‌رنگ، بر قالی
بيش از اين‌ها، آه، آری
در خطی موهوم، بر دیوار
می‌توان با پنجه‌های خشک
پرده را یک‌سو کشید و دید
در میان کوچه باران تند می‌بارد•
• -
می توان تنها
به کشف پاسخی بیهوده
دل خوش ساخت•
• -
در آرزوی دریا، شوق رهایی‌ام بود
حال مرا بپرسید از تنگ‌های خالی! -
چشم عاشق نتوان دوخت که معشوق نبیند
پای بلبل نتوان بست که بر گل نسُراید...
سعدی
