️
️
ردپا
-
چه بسیار سخنان که ناگفته می ماند، چرا که آنها را به هنگام نگفته ایم . . .
چه بسیار لبخندها که یک روز می بایست به چشمانِ ملتمس کودکی پیشکش کنیم، که نکردیم و خشکید-برای ابد.
چه بسا فریادهای اعتراضِ به هنگام.
چه بسا رزم های به هنگام.
چه بسا به هنگام ها که بی هنگام شد، و دیگر به کار نیامد و پوسید، و غبار شد
و در نبش قبر گذشته ها نیز استخوان های پوک آن یافته نشد که نشد؛
اما حسرتش ماند که ماند.
.
.
دیر نباید کرد.
.
.
این کاروان،معطّلِ من و تو نخواهد شد.
%(#3dcc00)[سه دیدار با مردی که از فراسوی باور ما می‌آمد]
%(#52eb11)[نادر ابراهیـــــمــــی] -
روزی، در مجلس ختمی، مرد متین و موقری که در کنارم نشسته بود و قطره اشکی هم در چشم داشت، آهسته به من گفت: آیا آن مرحوم را از نزدیک می شناختید؟
گفتم: خیر قربان! خویشِ دور بنده بوده و به اصرار خانواده آمده ام، تا متقابلا،در روز ختم من، خویشان خویش، به اصرار خانواده بیایند.حرفم را نشنید، چرا که می خواست حرفش را بزند.
پس گفت:بله... خدا رحمتش کند! چه خوب آمد و چه خوب رفت. آزارش به یک مورچه هم نرسید. زخمی هم به هیچکس نزد. حرف تندی هم به هیچکس نگفت. اسباب رنجش خاطر هیچکس را فراهم نیاورد. هیچکس از او هیچ گله و شکایتی نداشت. دوست و دشمن از او راضی بودند و به او احترام می گذاشتند... حقیقتا چه خوب آمد و چه خوب رفت...گفتم: این، به راستی که بیشرمانه زیستن است و بیشرمانه مردن. با این صفاتِ خالی از صفت که جنابعالی برای ایشان بر شمردید، نمی آمد و نمی رفت خیلی آسوده تر بود، چرا که هفتاد سال به ناحق و به حرام، نان کسانی را خورد که به خاطر حقیقت می جنگند و زخم می زنند و می سوزانند و می سوزند و می رنجانند و رنج می کشند... و این بیچاره ها که با دشمن، دشمنی می کنند و با دوست دوستی، دائما گرسنه اند و تشنه، چرا که آب و نان شان را همین کسانی خورده اند و می خورند که زندگی را "بیشرمانه مردن" تعریف می کنند. آخر آدمی که در طول هفتاد سال عمر، آزارش به یک مدیر کلّ دزد منحرف، به آدم بدکار هرزه، به یک چاقو کش باج بگیر محله هم نرسیده، چه جور جانوری است؟ آدمی که در طول هفتاد سال، حتی یک شکنجه گر را از خود نرنجانده و توی گوش یک خبرچین خودفروش نزده است، با چنگ و دندان به جنگ یک رباخوار کلاه بردار نرفته،پسِ گردن یک گران فروش متقلب نزده،و تفی بزرگ به صورت یک سیاستمدار خودباخته ی وابسته به اجنبی نینداخته، با کدام تعریفِ آدمیت و انسانیت تطبیق می کندو به چه درد این دنیا می خورد؟ آقا ی محترم!ما نیامده ایم که بود و نبودمان هیچ تاثیری بر جامعه بر تاریخ، بر زندگی و بر آینده نداشته باشد. ما آمده ایم که با دشمنان آزادی دشمنی کنیم و برنجانیم شان، و همدوش مردان با ایمان تفنگ برداریم و سنگر بسازیم، و همپای آدمهای عاشق، به خاطر اصالت و صداقت عشق بجنگیم. ما امده ایم که با حضورمان، جهان را دگرگون کنیم، نیامده ایم تا پس از مرگمان بگویند: از کرم خاکی هم بی آزارتر بود و از گاو مظلومتر، ما باید وجودمان و نفس کشیدنمان، و راه رفتنمان، و نگاه کردنمان،و لبخند زدنمان هم مانند تیغ به چشم و گلوی بدکاران و ستمگران برود... ما نیامده ایم فقط به خاطر آنکه همچون گوسفندی زندگی کرده باشیم که پس از مرگمان، گرگ و چوپان و سگ گله، هر سه ستایشمان کنند...
گمان می کنم که آن آقا خیلی وقت بود که از کنارم رفته بود، و شاید من هم،فقط در دل خویش سخن می گفتم تا مبادا یکی از خویشاوندان خوب را چنانبرنجانم که در مجلس ختمم حضور به هم نرساند...
%(#34c400)[ابــــوالمشاغل]
%(#45eb09)[نادرابراهیمی] -
- با خود می‌اندیشم: ای مرد بدبخت! تو نیز مانند سایر همنوعانت قلبی در سینه‌ات می‌تپد و اعصابی داری که در برابر غم‌ها و شادی‌ها حساسیت نشان میدهد. چرا بیهوده سعی میکنی عکس العمل قلب اعصابت را از شنیدن خبر این فاجعه پنهان داری؟ چرا می‌خواهی وانمود کنی که خونسردی و آرامش خود را از دست نداده‌ای؟ این کبر و غرور تو نمی‌تواند خدا را فریب دهد!
#امیلی برونته
#بلندی های بادگیر
#:) -
الان دارم کتاب
گلدسته ها و فلک
از جلال آل احمد رو میخونم
شاید زرق و برق کتابهای خارجی و مثلا فاز کتابهای آلبر کامو و ارنست همینگوی و یا کافکا و این اسامی دهان پر کن دیگر رو نداشته باشه ، اما هرچه هست صاف و ساده بیان ایرانی و حال و احوالی نه چندان دور از ماست ....
هرچه هست به دل مینشیند
توصیف ها و خاطرات و کلمات و تیکه هایی که شاید کمتر گفته و شنیده بشه در روزگاری که کلام و زبان مردم ملقمه ایست از فرانسه و انگلیس و غیره آنهم در هم و برهم و دری بری ...
مدرسه شده mad در زبان دانش آموز امروز و الی آخر
و الی ماشاءالله از این کثافتهای زبانی و غیره
خلاصه هرچه هست به دل می نشیند جلال آل احمد -
من پذیرفتم که هیچ چیز ندارم،حتی چیزی که شرایط را برایم مناسب‌تر کند و یا راه را هموارتر.
وقتی با این پذیرش و آگاهی پای در مسیر گذاشتم،کم‌کم به قدرت دستانم پی بردم،به توان پاهایم و ندایی که جایی در درون من و هر روز با صدایی واضح‌تر از گذشته مرا به سمت خود می‌خواند
کوله‌بارم آنقدر ها هم خالی نبود(:تمامِ جهان در من است
از ایمان سرورپور -
هل دوزخ در دوزخ خوشتر باشند که اندر دنیا، زیرا در دوزخ از حق باخبر باشند و در دنیا بیخبرند از حقّ و چیزی از خبر حقّ شیرینتر نباشد پس آنچ دنیا را آرزو میبرند برای آنست که عملی کنند تا از مظهر لطف باخبر شوند، نه آنک دنیا خوشترست ازدوزخ و منافقان رادر درک اسفل برای آن کنند که ایمان بر او آمد کفر او قوی بود عمل نکرد، او را عذاب سختتر باشد تا از حقّ خبر یابد کافر را ایمان بر او نیامد کفر او ضعیف است بکمتر عذابی باخبر شود،همچنانک میزری که برو گرد باشد و قالییی که برو گرد باشد میزر را یک کس اندکی بیفشاند پاک شود اماّ قالی را چهارکس باید که سخت بیفشاند تا گرد ازو برود، و آنچ دوزخیان میگویند افِیْضُوْا عَلَیْنَا مِنَ الْمَاءِ اَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللهُّ حاشا که طعامها و شرابها خواهند یعنی از آن چیز که شما یافتید و بر شما میتابد بر ما نیز فیض کنید، قرآن همچو عروسیست با آنک چادر را کشی او روی بتو ننماید، آنک آنرا بحث میکنی و ترا خوشی و کشفی نمیشود آنست که چادر کشیدن ترا رد کرد و با تو مَکر کرد و خود را بتو زشت نمود، یعنی من آن شاهد نیستم، او قادرست بهر صورت که خواهد بنماید اماّ اگر چادر نکشی و رضای او طلبی بروی کشت او را آب دهی از دور خدمتهای او کنی در آنچ رضای اوست کوشی بی آنک چادر او کشی بتو روی بنماید اهل حقّ را طلبی که فَادْخُلِی فِی عِبَادِیْ وَادْخُلِیْ جَنتِّی حق تعالی بهرکس سخن نگوید، همچنانک پادشاهان دنیا بهر جولاهه سخن نگویند، وزیری و نایبی نصب کردهاند، ره بپادشاه ازو برند حقّ تعالی هم بندهٔ را گزیده تا هر که حقّ را طلب کند در او باشد وهمه انبیا برای این آمدهاند که ره جز ایشان نیستند.
فیه ما فیه_مولانا
-
گذشته در گذشته خاک و آینده در حال نهفته است. امروز را دریاب فردا را بساز.....
-
هیچ میدونستین زمانی که سرشار از استرس هستیم، سرشار از انرژی حاصله از همون استرس هم هستیم؟!
اگه خوب دقت کرده باشین، این استرس منجر به خشم، دلواپسی، یا هر چیزی که بشه، تحرک بدن رو بالا میبره و شخص نمیتونه آروم بشینه. پا میشیم راه میریم، داد و بیداد میکنیم، و هزاران کار دیگه که این انرژی یه جوری تخلیه بشه.
حالا فکر کنین در همین حالت پاشیم بریم ورزش کنیم! در این صورت، این انرژی به بهترین شکل ممکن خرج میشه و بازخوردش هم سلامت بدن خودمون خواهد بود. ناگفته هم نمونه که وقتی مشغول به کاری بشیم، ذهن ما خود به خود درگیر به اون کار میشه و استرس هم کم کم، کم میشه!
انسان زیرک کسی هست که حتی از بدترین شرایط موجود، بهترین نتایجی که اون شرایط کشش لازمش رو داشته باشه، به دست میاره.
احمدرضا
-
حس حق تعلق رو از بین ببر
هر روز ورزش کن
بیشتر آب بخور
اوّل ببخش
بدون انتظار گرفتن، ببخش. بی‌غرض ببخش
دوست بهتری باش
با خانواده اوقات با کیفیتی داشته باش
به منفی‌بافی‌ها پاسخ نده
بی‌دلیل و اتفاقی محبت کن
بیشتر بخواب
شاکر باش
راه های کم کردن استرس از نگاه ویرگول ... -
حس حق تعلق رو از بین ببر
هر روز ورزش کن
بیشتر آب بخور
اوّل ببخش
بدون انتظار گرفتن، ببخش. بی‌غرض ببخش
دوست بهتری باش
با خانواده اوقات با کیفیتی داشته باش
به منفی‌بافی‌ها پاسخ نده
بی‌دلیل و اتفاقی محبت کن
بیشتر بخواب
شاکر باش
راه های کم کردن استرس از نگاه ویرگول ..._MILAD_ و در ادامه حرف شما: به جیک جیک های در گوشی اطرافیانتون توجه نکنید....
-
برای اینکه بتوانیم عملکرد عالی در مقابل استرس داشته باشیم باید برای گام اول دید خودمان را نسبت به استرس تغییر دهیم تا زمانی که این واژه به گوشمان برخورد کرد احساس نا خوشایندی به ما دست ندهد.
بسیاری از افراد به خاطر تفکر منفی ای که دارند دچار استرس میشوند. وقتی اتفاقی رخ میدهد این ذهن ماست که به ما میگوید چگونه نسبت به آن واقعه واکنشی از خودمان نشان دهیم. متاسفانه افراد منفی نگر که مثبت فکر نمیکنند با این افکار خود باعث گرفتن استرس و افزایش بیش از حد آن میشوند.افرادی که کامل گرا هستند سعی دارد تا همه کار ها را بدون عیب و نقصی انجام دهند و زمانی که خود را کمی عقب تر از این موفقیت بدون نقص ببینند، دچار استرس میشوند و اینها استرس هایی است که احساس و طرز فکر ما باعث آن میشود.
....
چیزی که تغییر ناپذیره رو بپذیر و برای خالی کردن استرس پیاده روی چنددقیقه اب خوردن ... منفی نگر نباشید شما از اون چیزی که فکر میکنید خیلی بهترید -
یه تجربه خوبی که من در طول این دوسال دبیرستان داشتم این بود که تلاش فراوان میکردم تا آرام باشم. نه خیلی شاد و شنگول که هر چیز مهم و خطیر رو فراموش کنم، نه انقدر درگیر مسائل و غمگین. پتانسیل ارامش برای هر کنکوری لازمه این پیشنهاد من به کسانی است که فعلا کنکور ندارند
-
برای اینکه بتوانیم عملکرد عالی در مقابل استرس داشته باشیم باید برای گام اول دید خودمان را نسبت به استرس تغییر دهیم تا زمانی که این واژه به گوشمان برخورد کرد احساس نا خوشایندی به ما دست ندهد.
بسیاری از افراد به خاطر تفکر منفی ای که دارند دچار استرس میشوند. وقتی اتفاقی رخ میدهد این ذهن ماست که به ما میگوید چگونه نسبت به آن واقعه واکنشی از خودمان نشان دهیم. متاسفانه افراد منفی نگر که مثبت فکر نمیکنند با این افکار خود باعث گرفتن استرس و افزایش بیش از حد آن میشوند.افرادی که کامل گرا هستند سعی دارد تا همه کار ها را بدون عیب و نقصی انجام دهند و زمانی که خود را کمی عقب تر از این موفقیت بدون نقص ببینند، دچار استرس میشوند و اینها استرس هایی است که احساس و طرز فکر ما باعث آن میشود.
....
چیزی که تغییر ناپذیره رو بپذیر و برای خالی کردن استرس پیاده روی چنددقیقه اب خوردن ... منفی نگر نباشید شما از اون چیزی که فکر میکنید خیلی بهترید_MILAD_ اگه دارید با حرف دیگران زندگی میکنید بنظرم فردا یه چاه رو انتخاب کنید و برید همونجا چون اینجوری فقط راضی میشن ! هیچوقت نذارید تو زندگیتون براتون تصمیم الکی بگیرن و اینکه به خودتون ترس الک ی حداقل برای این یه موضوع ندید که فلانی فامیل منه جواب اونو چی بدم متاسفانه باید بگم که فامیلی که هر چندسال یبار فقط برای نتیجه تو زنگ میزنه کلا قصدش فضولی و دخالته و خوشبختی شما براش مهم نیست پس زندگی و آرامش خودتونو به خاطر حرف فامیل بهم نریزید ..
-
یه کتاب که خیلی ازش خوشم اومد و میخواستم معرفی کنم یه کتاب هست از یه فیزیکدان-ریاضیدان که دید متفاوتی میده بهتون اگه عمیقه عمیق مطالعه اش کنین
-
فعلا در حال خوندن اینا...
کتاب عشق و دیگر هیچ از لیو بوسکالیا نشر کتاب های روانشناسی معیار ( صحبت از عشق و این که چگونه به دیگران عشق بورزیم)
یه قسمت از کتاب رو میارم خیلی خیلی خیلییییی الان این طرز فکر رواج پیدا کرده(فصل پنجم - عشق موانع زیادی دارد):
%(#c232af)[... مثلا اگر تصویری خصمانه و شیطانی از انسانی را خلق کنند عقل به او حکم میکند که در بروز دادن احساسات خود خصوصا در بروز دادن عشقش تامل کند, چون با این کار این خطر وجود دارد که لطمه بخورد. حتی اگر به برقراری ارتباط با دیگران نیاز مبرم داشته باشد,هم برایش راحت تر و ایمن تر است که تنها بنشیند تا اینکه خطر طرد شدن توسط دیگران را بوجود بیاورد. البته اولین فرضش بر این است که دیگران او را نخواهند پذیرفت. او به ندرت این واقعیت را در نظر میگیرد که در برقراری با دیگران به همان اندازه شانس خود را برای مورد قبول واقع شدن هم بالا میبرد. به نظر او ممکن نیست که افراد دیگری ان طرف تر , به همان اندازه به او نیاز داشته باشند که او به انها نیاز دارد. پس ترجیح میدهد در سکوت, تنهایی روحی و جسمی بماند و برای دفاع از خود بگوید "اگر به او نزدیک شوم و او از من رو برگرداند چه؟" هرگز نمیپرسد " اگر دستم را به سوی دیگران دراز کنم و او ان را بگیرد و متقابلا بگوید بله, بیا بنشین ,چه "]
کتاب دستان شفا بخش انسان شفا بخش از خوزه سیلوا نشر کتاب های روانشناسی معیار ( صحبت از خود مراقبتی هست و روش های اون. این کتاب بیشتر برای روان درمان ها یا کسایی که به خود مراقبتی یا کمک به دیگران علاقه مند هستن مناسبه)
سلام به همه رفقای کنکوری
اومدم یه تاپیک بزنم برای روز آخر کنکور، اینجا بچه‌هایی که می‌خوان روز آخر رو مفید درس بخونن، بیان برنامه‌هاشونو پارت‌بندی شده بزارن ️
و هم اونایی که تصمیم گرفتن دیگه درس نخونن و فقط ریلکس کنن، اینجا کنار هم باشیم ، حرف بزنیم ، استرسارو بریزیم دور، انرژی مثبت بدیم و بگیریم
... اگه برنامه‌ریزی برای روز آخر داری، بیا پارت‌هات رو بزار و تا لحظه آخر تلاش کن ( مثل خودم ایده همینه چون مجبورم )
... اگه تصمیم گرفتی دیگه فقط استراحت کنی که خیلیم عالی
... اگه دکترای پارسالی هستی و تجربه شب قبل کنکور رو داری، لطفا بیا راهنمایی کن، آرامش و انرژی بده :))
فقط یه خواهش کوچولو دارم لطفا فضای تاپیک آروم و مثبت نگه داریم چون قرار نیست با کارای دیگه اتفاق خاصی بیفته اما با اینکارا اتفاق خاصی میفته
@دانش-آموزان-نظام-جدید-آلا
@دانش-آموزان-آلاء
@تجربیا
بِسْم رَبّ النور ️
سلام
امیدوارم حال دلتون بهترین باشه.....
برم سراغ حرف اصلی....
در فکر تاپیکی بودم که هر روز توش چند تا پست قشنگ بزارم و با چند تا عکس و متن نوشته و دل نوشته...... حالمون خوب بشه، انرژی بگیریم در طول روز.....️️
یه جورایی این تاپیک شبیه کانال یا چنل.....
البته پست هایی که قرار بزارم برای خودم نیست و صرفا گلچینی از مطالبی که ممکنه توی فضای مجازی یا کتاب ها ببینم و بارگذاری بکنم.....
اگر شما هم دوست داشتید خوشحال میشم همراه من بشید.... ️
[image: 1686940882701-img_-_.jpg]
پ.ن:اسم تاپیک برگرفته از اسم یک کانالِ
و در آخر دعا میکنم دلتون ذهنتون ابری باشه(:️️
سلام بچه ها
امیدوارم حالتون خوب باشه و خیلی سرحال و شاد باشین
خب از عنوان تاپیک یچیزایی مشخصه که قراره در مورد چی اینجا حرف بزنیم ولی بزارین توضیحات بیشتر بدم
خیلی از ما یوقتایی هست که ممکنه احساس کنیم هیچ کاری نکردیم یا هیچ کاری ازمون برنمیاد و روزمون رو تلف کردیم و..
و ذهنمون ما رو با این افکار جور واجور و عجیب غریب مورد آزار قرار بده و احساس ناتوانی رو بهمون بده
در حالی که در واقعیت اینطوری نیست و ما توانا تر از اون چیزی هستیم که توی ذهنمون هست
اینجا قراره از موفقیت های کوچولومون حرف بزنیم و رونمایی کنیم تا به ذهنمون ثابت کنیم بفرما آقا دیدییی ما اینیم
هر شب از کار های مثبت کوچولوتون بیاین و بگین و این حس مثبت و قشنگ مفید بودن رو به خودتون بدین
مثلا کنکوری ها میتونن تموم شدن یه بخش از برنامه اشون رو بگن ، از انجام دادن کار هایی مثل مرتب کردن اتاق ، از گذروندن امتحانای سخت و آب دادن به گل ها و کلی کار کوچیک و مثبت دیگه
منتظرتون هستم آلایی ها
موفق باشین🥹️
دعوت میکنم از :
@دانش-آموزان-نظام-جدید-آلا
@دانش-آموزان-آلاء
@فارغ-التحصیلان-آلاء
@دانشجویان-درس-خون
@دانشجویان-پزشکی
@دانشجویان-پیراپزشکی
مدت هاست که از نشست غبار سرد و تیره به قلبم میگذرد
مدت هاست منِ تاریکِ گم شده، در خودم به دنبال روزنه هایی از نور میگردد
نفس هایم سخت به جانم می نشینند
اشک هایی که سرازیر نمی شوند وجود مرا به ستوه آورده اند
دوست دارم بایستم سرم را بالا بگیرم و تا زمانی که صدایم خفه شود فریاد بزنم
بماند
در پس پرده ی خاکستری غم بماند که چه می شود...
شاید شد....چه میدانی؟!
حس خفقان، حتی نفس کشیدن هم سخت شده
گلویم فشرده تر از قبل راه هوا را بسته
پروازی را آغاز کردم که در سرم مقصدش بهشتی برین بود
اما اکنون و در این زمان نمیدانم کجا هستم
پروازم به سمت جهنم است یا بهشت؟
میشود یا نمیشود تمام وجودم را پر کرده
تمام احساسات کودکی از کوچک و بزرگ به مغزم هجوم آورده و دارد تمامِ من را آرام آرام از من میگیرد
نکند اینجا جای من است؟ در سرِ کودکیِ من چنین رویایی شکل گرفته بود؟
قلبم سیاه و چشمانم تار شده اند
هوای پریدن دارم اما نگار لحظه به لحظه در همان جایی قرار دارم که ایستاده بودم
انگار نمیشود قدم از قدم برداشت
میخواهم رها باشم از افکاری که مرا خفت میکنند و تا مرز خفه شدن من را به دنبال خود میکشانند
میل به رهایی آزادی ام را هم از من گرفته...
شوق پریدن آرام آرام گویی دارد تبدیل به میل سقوط میشود
مبادا چنین روزی برسد...
مبادا....
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
سینه ها جای محبت , همه از کینه پر است.
هیچکس نیست که فریادِ پر از مهر تو را
گرم پاسخ گوید.
نیست یک تن که در این راه غم آلوده ی عمر ,
قدمی راه محبت پوید.
خط پیشانی هر جمع , خط تنهاییست.
همه گلچینِ گلِ امروزند...
در نگاه من و تو حسرت بی فرداییست.
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
نقش هر خنده که بر روی لبی می شکفد,
نقشه‌ای شیطانیست.
در نگاهی که تو را وسوسه ی عشق دهد
حیله‌ای پنهانیست.
خنده ها می شکفد بر لبها,
تا که اشکی شکفد بر سرمژگان کسی.
همه بر درد کسان می نگرند,
لیک دستی نبرند از پی درمان کسی.
زير لب زمزمه شادی مردم برخاست,
هر کجا مرد توانائي بر خاک نشست .
پرچم فتح برافرازد در خاطرِ خلق,
هر زمان بر رخ تو هاله زَنَد گردِ شکست.
به که بايد دل بست؟
به که شايد دل بست؟
از وفا نام مبر , آن که وفا خوست کجاست؟
ریشه ی عشق فسرد...
واژه ی دوست گریخت...
سخن از دوست مگو...عشق کجا؟دوست کجا؟
دست گرمی که زمهر , بفشارد دستت
در همه شهر مجوی.
گل اگر در دل باغ , بر تو لبخند زند
بنگرش , لیک مبوی !
لب گرمی که زعشق , ننشیند به لبت
به همه عمر مخواه !
سخنی کز سر راز , زده در جانت چنگ
به لبت نیز مگوی !
چاه هم با من و تو بيگانه است
نیِ صدبند برون آيد از آن... راز تو را فاش کند,
درد دل گر بسر چاه کنی
خنده ها بر غمِ تو دختر مهتاب زند
گر شبي از سر غم آه کني.
درد اگر سینه شکافد , نفسی بانگ مزن !
درد خود را به دل چاه مگو!
استخوان تو اگر آب کند آتش غم,
آب شو...آه مگو !
ديده بر دوز بدين بام بلند
مهر و مه را بنگر !
سکه زرد و سپيدی که به سقف فلک است
سکه نيرنگ است
سکه ای بهر فريب من و تست
سکه صد رنگ است .
ما همه کودکِ خُرديم و همين زال فلک ,
با چنين سکه زرد ,
و همين سکه سيمينِ سپيد ,
ميفريبد ما را .
آسمان با من و ما بيگانه
زن و فرزند و در و بام و هوا , بيگانه
خويش , در راه نفاق...
دوست , در کار فريب...
آشنا , بيگانه ...
شاخه ی عشق شکست...
آهوی مهر گریخت...
تار پیوند گسست...
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟...
-مهدی سهیلی
اِی که با من، آشنایی داشتی
ای که در من، آفتابی کاشتی
ای که در تعبیرِ بی مقدارِ خویش
عشق را، چون نردبام انگاشتی
ای که چون نوری به تصویرت رسید
پرده ها از پرده ات برداشتی
پشتِ پرده چون نبودی جز دروغ
بوده ها را با دروغ انباشتی
اینک از جورِ تو و جولانِ درد
می گریزم از هوای آشتی
کاش حیوان، در دلت جایی نداشت
کاش از انسان سایه ای می داشتی
-فریدون فرخزاد
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
اي بس غم و شادي که پس پرده نهان است
گر مرد رهي غم مخور از دوري و ديري
داني که رسيدن هنر گام زمان است
تو رهرو ديرينه سرمنزل عشقي
بنگر که زخون تو به هر گام نشان است
آبي که برآسود زمينش بخورد زود
دريا شود آن رود که پيوسته روان است
باشد که يکي هم به نشاني بنشيند
بس تير که در چله اين کهنه کمان است
از روي تو دل کندنم آموخت زمانه
اين ديده از آن روست که خونابه فشان است
دردا و دريغا که در اين بازي خونين
بازيچه ايام دل آدميان است
دل برگذر قافله لاله و گل داشت
اين دشت که پامال سواران خزان است
روزي که بجنبد نفس باد بهاري
بيني که گل و سبزه کران تا به کران است
اي کوه تو فرياد من امروز شنيدي
دردي ست درين سينه که همزاد جهان است
از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند
يارب چه قدر فاصله دست و زبان است
خون مي چکد از ديده در اين کنج صبوري
اين صبر که من مي کنم افشردن جان است
از راه مرو سايه که آن گوهر مقصود
گنجي ست که اندر قدم راهروان است
-هوشنگ ابتهاج (سایه)
الا ای حضرت عشقم!
حواست هست؟
حواست بوده است آیا؟
که این عبد گنه کارت
که خود ، هیراد می‌نامد،
چه غم ها سینه‌اش دارد...
حواست بوده است آیا؟
که این مخلوق مهجورت
از آن عهد طفولیت
و تا امروزِ امروزش
ذلیل و خاضع و خاشع
گدایی میکند لطفت...
حواست بوده است آیا
نشسته کنج دیواری تک و تنها؛
که گشته زندگی‌اش پوچ و بی معنا!
دریغ از ذره ای تغییر
میان امروز و دیروز و فردا...
حواست هست، می‌دانم...
حواست بوده است حتما!
ولیکن یک نفر اینجا،
خلاف دیده‌ای بینا،
ندارد دیده‌ای بینا
-رضا محمدزاده
یک سالِ پیش، ستاره‌ای مُرد.
هیچ کس نفهمید؛
همانطور که وقتی متولد شد، کسی نفهمیده بود.
همه سرگرم خنده بودند؛ زمانی که مُرد.
اما یادم نیست زمانی که متولد شد، دیگران در چه حالی بودند.
در آن میان فقط من بودم که دیدم که آن همه نور، چطور درخشید و بزرگ شد....
خیلی زیبا بود؛ انگار هر شب درخشان تر می‌شد... پر قدرت می‌سوخت.
برای زنده بودن، باید می‌سوخت...
من بودم که پا به پای سوختن هایش، اشک ریختم...
اشک هایم برای خاموش کردن بی قراری هایش کافی نبود... نتوانستم خاموش کنم درد را که در لا به لای شعله هایش، ستاره‌ام را می‌سوزاند.
ستاره مُرد!
این آخرین خاطره‌ایست که از او در ذهن دارم...
نتوانستم تقدیرش را عوض کنم...
سیاهچاله شد... اکنون حتی نمی‌توانم شعله‌ی شمعی در کنارش بگذارم تا او را در میان تاریکی ها ببینم.
سیاهچاله ها نور را می‌گیرند...
چه کسی گمان می‌کرد آن همه نور ، اکنون این همه تاریک باشد؟
آن زمان که نورانی بود، کسی ندیدش...
نمیدانم این کوردلان اکنون سیاهچاله بودنش را چگونه می‌بینند که می‌خندند...
آری؛
ستاره مُرد..
همه خندیدند.
امشب، به یاد آن ستاره،
خواهم گریست.
