ایهام، چنان‌که پیش‌تر گفتیم، دو معنا دارد که هم‌زمان هر دو معنای آن، مورد توجه است، اما کنایه، دارای دو معنای دور و نزدیک است که همیشه یک معنای آن (معنای دورش) به کار ما می‌آید.
🔺نکته‌ی مهم
کنایه، بیشتر به صورت ترکیب و عبارت می‌آید و ایهام بیشتر به صورت مفرد (کلمه) و گاهی عبارت.
به عبارت دیگر، کنایه، به شکل مفرد (یک کلمه) نمی‌آید اما ایهام را بیشتر به شکل کلمه می‌بینیم.
مانند:
🔸۱- سینا به عشق ِ مینا، دندان ِ عقلش را کشید.
مینا، یک کلمه است و ایهام دارد، اما «دندان ِ عقل را کشیدن»، یک عبارت است و کنایه است از عاشق شدن.
🔹۲- من همان دَم که وضو ساختم از چشمه‌ی عشق
چار تکبیر زدم یک‌سره بر هرچه که هست
سُنّی‌ها که در کنار شیعیان، بخش بزرگی از مسلمانان را تشکیل می‌دهند، وقتی می‌خواهند مُرده‌های‌شان را به خاک بسپارند، بر آن‌ها نماز می‌خوانند؛ نمازشان چهار رکعت است و در هر رکعت، یک تکبیر (الله اکبر) می‌گویند و سپس آن‌ها را به خاک می‌سپارند. البته شیعیان، پنج تکبیر می‌گویند.
پس: در چهار تکبیر گفتن، به معنای نزدیک آن، نظر نداریم بلکه معنای دورش مورد نظر است که کنایه از جدا شدن، ترک کردن و ترک دل‌بستگی است.
@ریاضیا
@تجربیا
@انسانیا
