|
️
به من گفتن که یه خاطره از شروع کار آلاء بگو...
-
سلام
بگذارید براتون بگم که چطوری این قطره ها اقیانوس شدن؛ فرایندش برای خودم هم، وقتی به شروع کارمان نگاه میکنم هنوز لذت بخش است... ایده اولیه‌مون برای مقابله با سیستم آموزشی فعلی این بود که باید انحصار ذهنیِ آموزشِ با کیفیت را از چنگ معدود مدارسِ معروف و معلمانِ نجومی بگیرشان خارج کنیم تا فضایی باز شود برای استعدادهای قویِ ناشناخته. و درنتیجه این بشود که هرشخصی از هرجای کشور دیگر نه حسرت معلمان معروف شهرهای بزرگ را بخورد نه حسرت حضور معلم های پروازی‌ای را داشته باشد که برای هر دو باید هزینه های گزافی را پرداخت میکردند. یعنی به طور کلی می‌خواستیم هرچیزی را که یک مدرسه‌ی حضوری سطح بالا دارد را به صورت مجازی ارائه کنیم.
البته سخن بنده را باید در کانتکست حوالی سال 91 بهش توجه کنین؛ در آن برهه اولاً در کل کسی ارزشی برای آموزشِ اینترنتی، آن هم در مقطع دبیرستان قائل نبود و سه چهار مجموعه‌ی بزرگ فضای آموزش را در دستشان داشتند، به آن جهت میدادند و گهگاهی هم به صورت محدود و تبلیغاتی فیلم هایی را منتشر میکردند. ثانیاً اینکه خود من و اطرافیانم، چندتا جوونِ بی تجربه، بی پول و بدون قدرت بودیم که در برابر این غول های بزرگ تقریبا هیچ به نظر می‌رسیدیم. در کنار این دو مورد، حرف های بقیه را هم بگذارید که بابا کی اصلا شما هارو میشناسه؟ گیریم که اومدین یه سال هم فیلم ضبط کردین، سال بعدش میخواین چی کار کنین؟ فکر کردین میتونین مسیر نظام آموزشی رو تغییر بدین؟ فکر کردین این مافیای کنکور بیکار میشینه؟ دی وی دی فروش هارو میخواین چیکار کنین؟ بعدشم از همه مهمتر اینکه وقتی معلم های معروف کنکوری هستن چرا کسی باید به فیلم های شما توجهی بکنه؟! و غیره...
با وجود همه ی این موارد و سوالاتِ تلخ که روی سرم سنگینی میکرد، مصمم بودیم که این ایده‌ی زیبا را که در گفتگوهای مشترک با مدیر دبیرستان شریف آقای شامیزاده ساخته و پرداخته شده بود، باید هرطور شده به میدانِ عمل بیاوریم تا آن حرف های ناامید کننده را از معنی تهی کنیم.
از آنجایی که خودم دانش آموخته‌ی علوم کامپیوتر شریف بودم، توانایی های فنی‌ام برگ برنده‌ام محسوب میشد. تیمی را تشکیل دادیم و اولین سایت آلاء را خودمان با کدزنی های شبانه روزی برپا کردیم و بعد با حمایت های آقای شامیزاده، شروع به فیلمبرداری از کلاس های مدرسه کردیم تا یک تجربه‌ی اولیه برایمان حاصل شود. در این مرحله به این دلیل که حتی پول اینترنت هم نداشتیم برای آپلود فیلم ها به داخل دانشگاه شریف میرفتیم و با سهمیه های اینترنت رفقا این کار انجام میشد. در مرحله‌ی دوم انجمن دانش آموزی آلا را ساختیم تا بچه ها در درس هایشان به هم کمک کنند. در مرحله‌ی سوم که اصلی ترین مرحله‌مون بود، ساخت استدیوهای مستقل خودمان بود؛ برای اینکار شاید باورتان نشود اما به خاطر بی پولی و کمبود نیرو، هم نجاری یاد گرفتم هم برقکاری و هم عایقِ صوتی سازی دیوارهای استدیو و نورپردازی هاشون! هنوزم یادم نرفته که حتی پول یه ارّه برقی هم نداشتیم و با ارّه دستی، ذره ذره قسمت های مختلف را میساختم.به هر حال، به مرور زمان و با لطف خدا، کیفیت بالای فیلم ها چه از نظر آموزشی و چه از نظر ساخت، مورد پسند دانش آموزان و حتی معلمان کشور عزیزمان واقع شد. و به قدری تاثیر گذاری آلاء روز به روز بیشتر شد که اکنون میبینید بقیه‌ی مجموعه ها هم صحبت از عدالت آموزشی میکنند و فیلم های آموزشی زیادی تولید میکنند تا عقب نمانند ضمن اینکه پول های نجومی‌ای که برای دی‌وی‌دی هایشان میگرفتند هم بساطشان جمع شد.
خلاصه اینکه اگر به طور آماری و طبق گوگل آنالیتیک بخوام خدمتتون عرض کنم، حدودا به طور سالانه 3.5 میلیون نفر از خدمات و فیلم های آموزشی استفاده میکنند. این آمار به قدری لذت بخش است که گهگاهی به صورت شوخی هم که شده به کسانی که در شروع کار پالسِ منفی و ناامیدی میدادند، یادآوری میکنم
اما همانطور که در ابتدا اشاره کردم این دستاورد ها پایان مسیر و ایده هامون نیست... این ها تازه شروع کار هستند و حالا که آموزشِ اینترنتی به این گستردگی مورد پذیرش جامعه واقع شده، ما باید وارد فرایندهای جدید مهارتی بشیم تا بتونیم به مرور زمان جایگزین نظام آموزشی فعلی بکنیمشون و یا حداقل اصلاحاتی بنیادی رو پایه گذاری کرده باشیم.
باید نظام آموزشی به سمتی حرکت کنه که هر نوجوون و جوون ایرانی، بتونه با اتکا به توانایی های خودش پولسازی کنه و اصطلاحاً دستش توی جیب خودش باشه. مهارت های اقتصادی و برنامه نویسی با زبان های کامپیوتری و حتی بازی و بازی سازی، مواردی هستن که هم میتونن اشتغال زایی بزرگی را در کشور ایجاد کنند و هم امید به آینده رو در نسل جدید به وجود بیاره. با تجربه های موفقی که تاکنون داشتیم و نخبگان بسیار خوبی که در کشور داریم، قطعا این ایده هم به لطف خدا، عملی خواهد شد.آلاء به آینده‌ای متفاوت می‌اندیشد
سهراب ابوذرخانی فرد
مدیر عامل آلاءsohrab خیلی ازتون ممنونیم
من واقعاً میگم خدا خیلی ما ها رو دوست داشته که یک آلا برامون ایجاد کرده ( در این مورد سنت امداد خاص الهی نصیبمون شده ) چون کارنامه قبل آشنایی م ب آلا با بعد آشناییمو که میبینم میفهمم که با امید به خدا و کمک آلا چقدر پیشرفت کردمفقط یه سوال میشه یه توضیحی در مورد اسم آلا بگین
چون من به هرکی میگم اسم مدرسه م آلا ست معنیشو که می‌پرسه میمونمیه تشکر ویژه هم از آقای موقاری عزیز بابت همه چی که باعث شد علاوه بر راه درست زیست خوندن راه درست زیستن رو هم یاد بگیریم
از صمیم قلبم برای پیشرفت آلایی ها دعا میکنم
️
اجرتون با خدا
-
sohrab خیلی ازتون ممنونیم
من واقعاً میگم خدا خیلی ما ها رو دوست داشته که یک آلا برامون ایجاد کرده ( در این مورد سنت امداد خاص الهی نصیبمون شده ) چون کارنامه قبل آشنایی م ب آلا با بعد آشناییمو که میبینم میفهمم که با امید به خدا و کمک آلا چقدر پیشرفت کردمفقط یه سوال میشه یه توضیحی در مورد اسم آلا بگین
چون من به هرکی میگم اسم مدرسه م آلا ست معنیشو که می‌پرسه میمونمیه تشکر ویژه هم از آقای موقاری عزیز بابت همه چی که باعث شد علاوه بر راه درست زیست خوندن راه درست زیستن رو هم یاد بگیریم
از صمیم قلبم برای پیشرفت آلایی ها دعا میکنم
️اجرتون با خدا
@haniehno در به من گفتن که یه خاطره از شروع کار آلاء بگو... گفته است:
فقط یه سوال میشه یه توضیحی در مورد اسم آلا بگین
سلام بزرگوار
آلاء از آیه فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ است به معنی نعمت ها.
در زبان کردی به معنی پرچم است و در زبان فارسی جمع الی -
-
ضمن آرزوی توفیق و سلامتی روز افزون ب پاس زحمات ارزنده شما عزیزان بزرگوار تشکر میکنم به امید آنکه بیش از پیش موفق و مؤید باشید
اجرتون با حضرت زهرا -
سلام و عرض ادب
️
از صمیم قلب ازتون تشکر میکنم بخاطر این همه زحمتی که برای آلا و آلایی ها میکشین و از همین جا بهتون خسته نباشید میگم
انشالله همیشه سالم و سلامت باشین و روز به روز شاهد پیشرفتتون باشیم
️
امیدوارم بتونم زحماتتون رو جبران کنم
اجرتون با آقا امام زمان️
پاینده باشید
️ -
سلام
بگذارید براتون بگم که چطوری این قطره ها اقیانوس شدن؛ فرایندش برای خودم هم، وقتی به شروع کارمان نگاه میکنم هنوز لذت بخش است... ایده اولیه‌مون برای مقابله با سیستم آموزشی فعلی این بود که باید انحصار ذهنیِ آموزشِ با کیفیت را از چنگ معدود مدارسِ معروف و معلمانِ نجومی بگیرشان خارج کنیم تا فضایی باز شود برای استعدادهای قویِ ناشناخته. و درنتیجه این بشود که هرشخصی از هرجای کشور دیگر نه حسرت معلمان معروف شهرهای بزرگ را بخورد نه حسرت حضور معلم های پروازی‌ای را داشته باشد که برای هر دو باید هزینه های گزافی را پرداخت میکردند. یعنی به طور کلی می‌خواستیم هرچیزی را که یک مدرسه‌ی حضوری سطح بالا دارد را به صورت مجازی ارائه کنیم.
البته سخن بنده را باید در کانتکست حوالی سال 91 بهش توجه کنین؛ در آن برهه اولاً در کل کسی ارزشی برای آموزشِ اینترنتی، آن هم در مقطع دبیرستان قائل نبود و سه چهار مجموعه‌ی بزرگ فضای آموزش را در دستشان داشتند، به آن جهت میدادند و گهگاهی هم به صورت محدود و تبلیغاتی فیلم هایی را منتشر میکردند. ثانیاً اینکه خود من و اطرافیانم، چندتا جوونِ بی تجربه، بی پول و بدون قدرت بودیم که در برابر این غول های بزرگ تقریبا هیچ به نظر می‌رسیدیم. در کنار این دو مورد، حرف های بقیه را هم بگذارید که بابا کی اصلا شما هارو میشناسه؟ گیریم که اومدین یه سال هم فیلم ضبط کردین، سال بعدش میخواین چی کار کنین؟ فکر کردین میتونین مسیر نظام آموزشی رو تغییر بدین؟ فکر کردین این مافیای کنکور بیکار میشینه؟ دی وی دی فروش هارو میخواین چیکار کنین؟ بعدشم از همه مهمتر اینکه وقتی معلم های معروف کنکوری هستن چرا کسی باید به فیلم های شما توجهی بکنه؟! و غیره...
با وجود همه ی این موارد و سوالاتِ تلخ که روی سرم سنگینی میکرد، مصمم بودیم که این ایده‌ی زیبا را که در گفتگوهای مشترک با مدیر دبیرستان شریف آقای شامیزاده ساخته و پرداخته شده بود، باید هرطور شده به میدانِ عمل بیاوریم تا آن حرف های ناامید کننده را از معنی تهی کنیم.
از آنجایی که خودم دانش آموخته‌ی علوم کامپیوتر شریف بودم، توانایی های فنی‌ام برگ برنده‌ام محسوب میشد. تیمی را تشکیل دادیم و اولین سایت آلاء را خودمان با کدزنی های شبانه روزی برپا کردیم و بعد با حمایت های آقای شامیزاده، شروع به فیلمبرداری از کلاس های مدرسه کردیم تا یک تجربه‌ی اولیه برایمان حاصل شود. در این مرحله به این دلیل که حتی پول اینترنت هم نداشتیم برای آپلود فیلم ها به داخل دانشگاه شریف میرفتیم و با سهمیه های اینترنت رفقا این کار انجام میشد. در مرحله‌ی دوم انجمن دانش آموزی آلا را ساختیم تا بچه ها در درس هایشان به هم کمک کنند. در مرحله‌ی سوم که اصلی ترین مرحله‌مون بود، ساخت استدیوهای مستقل خودمان بود؛ برای اینکار شاید باورتان نشود اما به خاطر بی پولی و کمبود نیرو، هم نجاری یاد گرفتم هم برقکاری و هم عایقِ صوتی سازی دیوارهای استدیو و نورپردازی هاشون! هنوزم یادم نرفته که حتی پول یه ارّه برقی هم نداشتیم و با ارّه دستی، ذره ذره قسمت های مختلف را میساختم.به هر حال، به مرور زمان و با لطف خدا، کیفیت بالای فیلم ها چه از نظر آموزشی و چه از نظر ساخت، مورد پسند دانش آموزان و حتی معلمان کشور عزیزمان واقع شد. و به قدری تاثیر گذاری آلاء روز به روز بیشتر شد که اکنون میبینید بقیه‌ی مجموعه ها هم صحبت از عدالت آموزشی میکنند و فیلم های آموزشی زیادی تولید میکنند تا عقب نمانند ضمن اینکه پول های نجومی‌ای که برای دی‌وی‌دی هایشان میگرفتند هم بساطشان جمع شد.
خلاصه اینکه اگر به طور آماری و طبق گوگل آنالیتیک بخوام خدمتتون عرض کنم، حدودا به طور سالانه 3.5 میلیون نفر از خدمات و فیلم های آموزشی استفاده میکنند. این آمار به قدری لذت بخش است که گهگاهی به صورت شوخی هم که شده به کسانی که در شروع کار پالسِ منفی و ناامیدی میدادند، یادآوری میکنماما همانطور که در ابتدا اشاره کردم این دستاورد ها پایان مسیر و ایده هامون نیست... این ها تازه شروع کار هستند و حالا که آموزشِ اینترنتی به این گستردگی مورد پذیرش جامعه واقع شده، ما باید وارد فرایندهای جدید مهارتی بشیم تا بتونیم به مرور زمان جایگزین نظام آموزشی فعلی بکنیمشون و یا حداقل اصلاحاتی بنیادی رو پایه گذاری کرده باشیم.
باید نظام آموزشی به سمتی حرکت کنه که هر نوجوون و جوون ایرانی، بتونه با اتکا به توانایی های خودش پولسازی کنه و اصطلاحاً دستش توی جیب خودش باشه. مهارت های اقتصادی و برنامه نویسی با زبان های کامپیوتری و حتی بازی و بازی سازی، مواردی هستن که هم میتونن اشتغال زایی بزرگی را در کشور ایجاد کنند و هم امید به آینده رو در نسل جدید به وجود بیاره. با تجربه های موفقی که تاکنون داشتیم و نخبگان بسیار خوبی که در کشور داریم، قطعا این ایده هم به لطف خدا، عملی خواهد شد.آلاء به آینده‌ای متفاوت می‌اندیشد
سهراب ابوذرخانی فرد
مدیر عامل آلاء -
سلام
بگذارید براتون بگم که چطوری این قطره ها اقیانوس شدن؛ فرایندش برای خودم هم، وقتی به شروع کارمان نگاه میکنم هنوز لذت بخش است... ایده اولیه‌مون برای مقابله با سیستم آموزشی فعلی این بود که باید انحصار ذهنیِ آموزشِ با کیفیت را از چنگ معدود مدارسِ معروف و معلمانِ نجومی بگیرشان خارج کنیم تا فضایی باز شود برای استعدادهای قویِ ناشناخته. و درنتیجه این بشود که هرشخصی از هرجای کشور دیگر نه حسرت معلمان معروف شهرهای بزرگ را بخورد نه حسرت حضور معلم های پروازی‌ای را داشته باشد که برای هر دو باید هزینه های گزافی را پرداخت میکردند. یعنی به طور کلی می‌خواستیم هرچیزی را که یک مدرسه‌ی حضوری سطح بالا دارد را به صورت مجازی ارائه کنیم.
البته سخن بنده را باید در کانتکست حوالی سال 91 بهش توجه کنین؛ در آن برهه اولاً در کل کسی ارزشی برای آموزشِ اینترنتی، آن هم در مقطع دبیرستان قائل نبود و سه چهار مجموعه‌ی بزرگ فضای آموزش را در دستشان داشتند، به آن جهت میدادند و گهگاهی هم به صورت محدود و تبلیغاتی فیلم هایی را منتشر میکردند. ثانیاً اینکه خود من و اطرافیانم، چندتا جوونِ بی تجربه، بی پول و بدون قدرت بودیم که در برابر این غول های بزرگ تقریبا هیچ به نظر می‌رسیدیم. در کنار این دو مورد، حرف های بقیه را هم بگذارید که بابا کی اصلا شما هارو میشناسه؟ گیریم که اومدین یه سال هم فیلم ضبط کردین، سال بعدش میخواین چی کار کنین؟ فکر کردین میتونین مسیر نظام آموزشی رو تغییر بدین؟ فکر کردین این مافیای کنکور بیکار میشینه؟ دی وی دی فروش هارو میخواین چیکار کنین؟ بعدشم از همه مهمتر اینکه وقتی معلم های معروف کنکوری هستن چرا کسی باید به فیلم های شما توجهی بکنه؟! و غیره...
با وجود همه ی این موارد و سوالاتِ تلخ که روی سرم سنگینی میکرد، مصمم بودیم که این ایده‌ی زیبا را که در گفتگوهای مشترک با مدیر دبیرستان شریف آقای شامیزاده ساخته و پرداخته شده بود، باید هرطور شده به میدانِ عمل بیاوریم تا آن حرف های ناامید کننده را از معنی تهی کنیم.
از آنجایی که خودم دانش آموخته‌ی علوم کامپیوتر شریف بودم، توانایی های فنی‌ام برگ برنده‌ام محسوب میشد. تیمی را تشکیل دادیم و اولین سایت آلاء را خودمان با کدزنی های شبانه روزی برپا کردیم و بعد با حمایت های آقای شامیزاده، شروع به فیلمبرداری از کلاس های مدرسه کردیم تا یک تجربه‌ی اولیه برایمان حاصل شود. در این مرحله به این دلیل که حتی پول اینترنت هم نداشتیم برای آپلود فیلم ها به داخل دانشگاه شریف میرفتیم و با سهمیه های اینترنت رفقا این کار انجام میشد. در مرحله‌ی دوم انجمن دانش آموزی آلا را ساختیم تا بچه ها در درس هایشان به هم کمک کنند. در مرحله‌ی سوم که اصلی ترین مرحله‌مون بود، ساخت استدیوهای مستقل خودمان بود؛ برای اینکار شاید باورتان نشود اما به خاطر بی پولی و کمبود نیرو، هم نجاری یاد گرفتم هم برقکاری و هم عایقِ صوتی سازی دیوارهای استدیو و نورپردازی هاشون! هنوزم یادم نرفته که حتی پول یه ارّه برقی هم نداشتیم و با ارّه دستی، ذره ذره قسمت های مختلف را میساختم.به هر حال، به مرور زمان و با لطف خدا، کیفیت بالای فیلم ها چه از نظر آموزشی و چه از نظر ساخت، مورد پسند دانش آموزان و حتی معلمان کشور عزیزمان واقع شد. و به قدری تاثیر گذاری آلاء روز به روز بیشتر شد که اکنون میبینید بقیه‌ی مجموعه ها هم صحبت از عدالت آموزشی میکنند و فیلم های آموزشی زیادی تولید میکنند تا عقب نمانند ضمن اینکه پول های نجومی‌ای که برای دی‌وی‌دی هایشان میگرفتند هم بساطشان جمع شد.
خلاصه اینکه اگر به طور آماری و طبق گوگل آنالیتیک بخوام خدمتتون عرض کنم، حدودا به طور سالانه 3.5 میلیون نفر از خدمات و فیلم های آموزشی استفاده میکنند. این آمار به قدری لذت بخش است که گهگاهی به صورت شوخی هم که شده به کسانی که در شروع کار پالسِ منفی و ناامیدی میدادند، یادآوری میکنماما همانطور که در ابتدا اشاره کردم این دستاورد ها پایان مسیر و ایده هامون نیست... این ها تازه شروع کار هستند و حالا که آموزشِ اینترنتی به این گستردگی مورد پذیرش جامعه واقع شده، ما باید وارد فرایندهای جدید مهارتی بشیم تا بتونیم به مرور زمان جایگزین نظام آموزشی فعلی بکنیمشون و یا حداقل اصلاحاتی بنیادی رو پایه گذاری کرده باشیم.
باید نظام آموزشی به سمتی حرکت کنه که هر نوجوون و جوون ایرانی، بتونه با اتکا به توانایی های خودش پولسازی کنه و اصطلاحاً دستش توی جیب خودش باشه. مهارت های اقتصادی و برنامه نویسی با زبان های کامپیوتری و حتی بازی و بازی سازی، مواردی هستن که هم میتونن اشتغال زایی بزرگی را در کشور ایجاد کنند و هم امید به آینده رو در نسل جدید به وجود بیاره. با تجربه های موفقی که تاکنون داشتیم و نخبگان بسیار خوبی که در کشور داریم، قطعا این ایده هم به لطف خدا، عملی خواهد شد.آلاء به آینده‌ای متفاوت می‌اندیشد
سهراب ابوذرخانی فرد
مدیر عامل آلاءsohrab
سلام یه خداقوت به همه اونایی که از بزرگترین تا کوچیک ترین نقش رو توی آلا داشتن
همیشه میگم آدمایی مثل شماها قلب خیلی خیلی بزرگی دارن
اونقدر بزرگه که قابل تصور نیستوقتی فکر میکنم که چندین آدم بدون هیچ چشمداشتی دارن اینجوری تلاش میکنن اونوقته که میگم دنیا هنوز قشنگیای خودش رو داره
توی دنیایی که مهربونی کمرنگ شده خیلی قشنگه که چندنفر دور هم با انرژی دارن مهربونی میکننآرزوم اینه که روز به روز اینجور آدما زیادتر بشن و قلبا نسبت به هم مهربون تر
دلم میخواد یه روزی منم مثل شماها قلبم بزرگ شه
و دست بوس تک تک اساتید و عوامل آلا هستم
بدون هیچ اغراقی بی نظریدخدا پشت و پناهتون
-
@haniehno در به من گفتن که یه خاطره از شروع کار آلاء بگو... گفته است:
فقط یه سوال میشه یه توضیحی در مورد اسم آلا بگین
سلام بزرگوار
آلاء از آیه فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ است به معنی نعمت ها.
در زبان کردی به معنی پرچم است و در زبان فارسی جمع الی -
سلام
بگذارید براتون بگم که چطوری این قطره ها اقیانوس شدن؛ فرایندش برای خودم هم، وقتی به شروع کارمان نگاه میکنم هنوز لذت بخش است... ایده اولیه‌مون برای مقابله با سیستم آموزشی فعلی این بود که باید انحصار ذهنیِ آموزشِ با کیفیت را از چنگ معدود مدارسِ معروف و معلمانِ نجومی بگیرشان خارج کنیم تا فضایی باز شود برای استعدادهای قویِ ناشناخته. و درنتیجه این بشود که هرشخصی از هرجای کشور دیگر نه حسرت معلمان معروف شهرهای بزرگ را بخورد نه حسرت حضور معلم های پروازی‌ای را داشته باشد که برای هر دو باید هزینه های گزافی را پرداخت میکردند. یعنی به طور کلی می‌خواستیم هرچیزی را که یک مدرسه‌ی حضوری سطح بالا دارد را به صورت مجازی ارائه کنیم.
البته سخن بنده را باید در کانتکست حوالی سال 91 بهش توجه کنین؛ در آن برهه اولاً در کل کسی ارزشی برای آموزشِ اینترنتی، آن هم در مقطع دبیرستان قائل نبود و سه چهار مجموعه‌ی بزرگ فضای آموزش را در دستشان داشتند، به آن جهت میدادند و گهگاهی هم به صورت محدود و تبلیغاتی فیلم هایی را منتشر میکردند. ثانیاً اینکه خود من و اطرافیانم، چندتا جوونِ بی تجربه، بی پول و بدون قدرت بودیم که در برابر این غول های بزرگ تقریبا هیچ به نظر می‌رسیدیم. در کنار این دو مورد، حرف های بقیه را هم بگذارید که بابا کی اصلا شما هارو میشناسه؟ گیریم که اومدین یه سال هم فیلم ضبط کردین، سال بعدش میخواین چی کار کنین؟ فکر کردین میتونین مسیر نظام آموزشی رو تغییر بدین؟ فکر کردین این مافیای کنکور بیکار میشینه؟ دی وی دی فروش هارو میخواین چیکار کنین؟ بعدشم از همه مهمتر اینکه وقتی معلم های معروف کنکوری هستن چرا کسی باید به فیلم های شما توجهی بکنه؟! و غیره...
با وجود همه ی این موارد و سوالاتِ تلخ که روی سرم سنگینی میکرد، مصمم بودیم که این ایده‌ی زیبا را که در گفتگوهای مشترک با مدیر دبیرستان شریف آقای شامیزاده ساخته و پرداخته شده بود، باید هرطور شده به میدانِ عمل بیاوریم تا آن حرف های ناامید کننده را از معنی تهی کنیم.
از آنجایی که خودم دانش آموخته‌ی علوم کامپیوتر شریف بودم، توانایی های فنی‌ام برگ برنده‌ام محسوب میشد. تیمی را تشکیل دادیم و اولین سایت آلاء را خودمان با کدزنی های شبانه روزی برپا کردیم و بعد با حمایت های آقای شامیزاده، شروع به فیلمبرداری از کلاس های مدرسه کردیم تا یک تجربه‌ی اولیه برایمان حاصل شود. در این مرحله به این دلیل که حتی پول اینترنت هم نداشتیم برای آپلود فیلم ها به داخل دانشگاه شریف میرفتیم و با سهمیه های اینترنت رفقا این کار انجام میشد. در مرحله‌ی دوم انجمن دانش آموزی آلا را ساختیم تا بچه ها در درس هایشان به هم کمک کنند. در مرحله‌ی سوم که اصلی ترین مرحله‌مون بود، ساخت استدیوهای مستقل خودمان بود؛ برای اینکار شاید باورتان نشود اما به خاطر بی پولی و کمبود نیرو، هم نجاری یاد گرفتم هم برقکاری و هم عایقِ صوتی سازی دیوارهای استدیو و نورپردازی هاشون! هنوزم یادم نرفته که حتی پول یه ارّه برقی هم نداشتیم و با ارّه دستی، ذره ذره قسمت های مختلف را میساختم.به هر حال، به مرور زمان و با لطف خدا، کیفیت بالای فیلم ها چه از نظر آموزشی و چه از نظر ساخت، مورد پسند دانش آموزان و حتی معلمان کشور عزیزمان واقع شد. و به قدری تاثیر گذاری آلاء روز به روز بیشتر شد که اکنون میبینید بقیه‌ی مجموعه ها هم صحبت از عدالت آموزشی میکنند و فیلم های آموزشی زیادی تولید میکنند تا عقب نمانند ضمن اینکه پول های نجومی‌ای که برای دی‌وی‌دی هایشان میگرفتند هم بساطشان جمع شد.
خلاصه اینکه اگر به طور آماری و طبق گوگل آنالیتیک بخوام خدمتتون عرض کنم، حدودا به طور سالانه 3.5 میلیون نفر از خدمات و فیلم های آموزشی استفاده میکنند. این آمار به قدری لذت بخش است که گهگاهی به صورت شوخی هم که شده به کسانی که در شروع کار پالسِ منفی و ناامیدی میدادند، یادآوری میکنماما همانطور که در ابتدا اشاره کردم این دستاورد ها پایان مسیر و ایده هامون نیست... این ها تازه شروع کار هستند و حالا که آموزشِ اینترنتی به این گستردگی مورد پذیرش جامعه واقع شده، ما باید وارد فرایندهای جدید مهارتی بشیم تا بتونیم به مرور زمان جایگزین نظام آموزشی فعلی بکنیمشون و یا حداقل اصلاحاتی بنیادی رو پایه گذاری کرده باشیم.
باید نظام آموزشی به سمتی حرکت کنه که هر نوجوون و جوون ایرانی، بتونه با اتکا به توانایی های خودش پولسازی کنه و اصطلاحاً دستش توی جیب خودش باشه. مهارت های اقتصادی و برنامه نویسی با زبان های کامپیوتری و حتی بازی و بازی سازی، مواردی هستن که هم میتونن اشتغال زایی بزرگی را در کشور ایجاد کنند و هم امید به آینده رو در نسل جدید به وجود بیاره. با تجربه های موفقی که تاکنون داشتیم و نخبگان بسیار خوبی که در کشور داریم، قطعا این ایده هم به لطف خدا، عملی خواهد شد.آلاء به آینده‌ای متفاوت می‌اندیشد
سهراب ابوذرخانی فرد
مدیر عامل آلاء -
سلام
بگذارید براتون بگم که چطوری این قطره ها اقیانوس شدن؛ فرایندش برای خودم هم، وقتی به شروع کارمان نگاه میکنم هنوز لذت بخش است... ایده اولیه‌مون برای مقابله با سیستم آموزشی فعلی این بود که باید انحصار ذهنیِ آموزشِ با کیفیت را از چنگ معدود مدارسِ معروف و معلمانِ نجومی بگیرشان خارج کنیم تا فضایی باز شود برای استعدادهای قویِ ناشناخته. و درنتیجه این بشود که هرشخصی از هرجای کشور دیگر نه حسرت معلمان معروف شهرهای بزرگ را بخورد نه حسرت حضور معلم های پروازی‌ای را داشته باشد که برای هر دو باید هزینه های گزافی را پرداخت میکردند. یعنی به طور کلی می‌خواستیم هرچیزی را که یک مدرسه‌ی حضوری سطح بالا دارد را به صورت مجازی ارائه کنیم.
البته سخن بنده را باید در کانتکست حوالی سال 91 بهش توجه کنین؛ در آن برهه اولاً در کل کسی ارزشی برای آموزشِ اینترنتی، آن هم در مقطع دبیرستان قائل نبود و سه چهار مجموعه‌ی بزرگ فضای آموزش را در دستشان داشتند، به آن جهت میدادند و گهگاهی هم به صورت محدود و تبلیغاتی فیلم هایی را منتشر میکردند. ثانیاً اینکه خود من و اطرافیانم، چندتا جوونِ بی تجربه، بی پول و بدون قدرت بودیم که در برابر این غول های بزرگ تقریبا هیچ به نظر می‌رسیدیم. در کنار این دو مورد، حرف های بقیه را هم بگذارید که بابا کی اصلا شما هارو میشناسه؟ گیریم که اومدین یه سال هم فیلم ضبط کردین، سال بعدش میخواین چی کار کنین؟ فکر کردین میتونین مسیر نظام آموزشی رو تغییر بدین؟ فکر کردین این مافیای کنکور بیکار میشینه؟ دی وی دی فروش هارو میخواین چیکار کنین؟ بعدشم از همه مهمتر اینکه وقتی معلم های معروف کنکوری هستن چرا کسی باید به فیلم های شما توجهی بکنه؟! و غیره...
با وجود همه ی این موارد و سوالاتِ تلخ که روی سرم سنگینی میکرد، مصمم بودیم که این ایده‌ی زیبا را که در گفتگوهای مشترک با مدیر دبیرستان شریف آقای شامیزاده ساخته و پرداخته شده بود، باید هرطور شده به میدانِ عمل بیاوریم تا آن حرف های ناامید کننده را از معنی تهی کنیم.
از آنجایی که خودم دانش آموخته‌ی علوم کامپیوتر شریف بودم، توانایی های فنی‌ام برگ برنده‌ام محسوب میشد. تیمی را تشکیل دادیم و اولین سایت آلاء را خودمان با کدزنی های شبانه روزی برپا کردیم و بعد با حمایت های آقای شامیزاده، شروع به فیلمبرداری از کلاس های مدرسه کردیم تا یک تجربه‌ی اولیه برایمان حاصل شود. در این مرحله به این دلیل که حتی پول اینترنت هم نداشتیم برای آپلود فیلم ها به داخل دانشگاه شریف میرفتیم و با سهمیه های اینترنت رفقا این کار انجام میشد. در مرحله‌ی دوم انجمن دانش آموزی آلا را ساختیم تا بچه ها در درس هایشان به هم کمک کنند. در مرحله‌ی سوم که اصلی ترین مرحله‌مون بود، ساخت استدیوهای مستقل خودمان بود؛ برای اینکار شاید باورتان نشود اما به خاطر بی پولی و کمبود نیرو، هم نجاری یاد گرفتم هم برقکاری و هم عایقِ صوتی سازی دیوارهای استدیو و نورپردازی هاشون! هنوزم یادم نرفته که حتی پول یه ارّه برقی هم نداشتیم و با ارّه دستی، ذره ذره قسمت های مختلف را میساختم.به هر حال، به مرور زمان و با لطف خدا، کیفیت بالای فیلم ها چه از نظر آموزشی و چه از نظر ساخت، مورد پسند دانش آموزان و حتی معلمان کشور عزیزمان واقع شد. و به قدری تاثیر گذاری آلاء روز به روز بیشتر شد که اکنون میبینید بقیه‌ی مجموعه ها هم صحبت از عدالت آموزشی میکنند و فیلم های آموزشی زیادی تولید میکنند تا عقب نمانند ضمن اینکه پول های نجومی‌ای که برای دی‌وی‌دی هایشان میگرفتند هم بساطشان جمع شد.
خلاصه اینکه اگر به طور آماری و طبق گوگل آنالیتیک بخوام خدمتتون عرض کنم، حدودا به طور سالانه 3.5 میلیون نفر از خدمات و فیلم های آموزشی استفاده میکنند. این آمار به قدری لذت بخش است که گهگاهی به صورت شوخی هم که شده به کسانی که در شروع کار پالسِ منفی و ناامیدی میدادند، یادآوری میکنماما همانطور که در ابتدا اشاره کردم این دستاورد ها پایان مسیر و ایده هامون نیست... این ها تازه شروع کار هستند و حالا که آموزشِ اینترنتی به این گستردگی مورد پذیرش جامعه واقع شده، ما باید وارد فرایندهای جدید مهارتی بشیم تا بتونیم به مرور زمان جایگزین نظام آموزشی فعلی بکنیمشون و یا حداقل اصلاحاتی بنیادی رو پایه گذاری کرده باشیم.
باید نظام آموزشی به سمتی حرکت کنه که هر نوجوون و جوون ایرانی، بتونه با اتکا به توانایی های خودش پولسازی کنه و اصطلاحاً دستش توی جیب خودش باشه. مهارت های اقتصادی و برنامه نویسی با زبان های کامپیوتری و حتی بازی و بازی سازی، مواردی هستن که هم میتونن اشتغال زایی بزرگی را در کشور ایجاد کنند و هم امید به آینده رو در نسل جدید به وجود بیاره. با تجربه های موفقی که تاکنون داشتیم و نخبگان بسیار خوبی که در کشور داریم، قطعا این ایده هم به لطف خدا، عملی خواهد شد.آلاء به آینده‌ای متفاوت می‌اندیشد
سهراب ابوذرخانی فرد
مدیر عامل آلاءsohrab هر روز بیشتر بهم ثابت میشه که از دل هیچ هم میشه همه چیز رو درست کرد.
