|
هرچی تو دلته بریز بیرون 5
-
الان سرمو میکوبم به دیوااار
-
جا داره با کله برم تو دیوار
-
با این شرایط مدرسه رو حضوری کردن
-
همه جا آنلاین کردن اینا حضوری
-
فازتون چیه
-
مهشید حسن زاده 0
اقااااGharibe Gomnam آره حس منم همین بود
-
@دختر-بهار
خوبی)چقد خوش حال شدم اومدی
ایلین حیدرزهی مرسی تو چطوری
فدای تو بشم -
pouya hosein pour خییییییییلی دلم میخواست ولی حیف کمدم بود
من ازکجا چه بدونم چرا؟!
بعد زدم ترورشم کردم میخنده میگه خیلی سخت میگیری!
یکی نبود بگه توخیلی آسون گرفتی!
مهشید حسن زاده 0 مارال
-
مهشید حسن زاده 0 مارال
@دختر-بهار زهرام
بجنگ ولی سیاه وسفیدش نکن😉
-
@دختر-بهار زهرام
مهشید حسن زاده 0 بیا پی وی بگم چمه
-
مهشید حسن زاده 0 بیا پی وی بگم چمه
@دختر-بهار چشم
-
مهشید حسن زاده 0
اقااااGharibe Gomnam فکر کنم فقط من مارال رو بتونم اینجوری بگم
-
شکی نیست
-
به مولا کار داشتم
-
کار فنی بود
-
برا کارای موسسه
ولی خب
ممنون -
گاهی اوقات هم هست
از خودمون میپرسیم چرا عشقای امروزی رو، عشقای آبکی و الکی مینامیم
واقعا چرا؟!
شاید یه دلیل اصلیش این باشه که جوون های امروزی، سر خونه زندگیشون نمیرن! و هی از این دوست دختر/پسر به اون یکی دوست دختر/پسر ، سویچ میکنن و جابجا میشن!
ولی واقعا دلیل چیه؟!
گرچه منم خیلی راجع به این مسئله اطلاعات ندارم، ولی اطلاعاتی که دارم رو بیان میکنم
نوجوونا وقتی به سن ۱۸-۱۹ سالگی که میرسن خب بالاخره تازه دارن وارد محیط جوونی میشن
تو این سن، تازه نیاز های روحی و جسمی و جنسی هر دو نوع ادمیزاد، داره شروع به فوران میکنه!
گذشته از این ها، یه نیاز طبیعیه هر فرد سالم اینه که توی دوره جوونی خودش، با یه نفر ارتباط بگیره
چون داره از اون حالت بچگونه خودش تازه در میاد!
حالا اگر خیلی از مشکلات رو فاکتور بگیریم، من جمله (مشکلات اقتصادی و فرهنگی)
یه مشکل عدیده ایی که وجود داره اینه که دونفر وقتی تازه بخوان با هم دوست بشن، چون ۹۹٪ هنوز تجربه این چیزا رو ندارن، مشکلات همدیگرو نمیتونن ببینن، و مخصوصا امروزه (که باز ۹۹٪ جامعه ما کلی نگر شدن)، نمیتونن چیزی به جز اون حسی که اون لحظه بینشون هست ،رو ببینن
حالا این دونفر یه چند مدت با هم میمونن
و کم کم، این حس بینشون (عشق ظاهری) که پابرجا هم نیس، از بین میره و بعدش کم کم اشکالات معلوم میشه...
این وسط باز این دو نفر، احیانا یه مشکلی که دارن اینه که خودشون رو آموزش ندادن که چطور باید به همدیگه و حتی اون حس بینشون، پایبند باشن!
حالا همین مشکل+قضاوت زود هنگام طرفین+مشکلاتی که بین خودشون میبینن، باعث میشه که دو طرف از هم جدا بشن!
یهو میبینی یکی از طرفین که سست تر بوده، رفته با یکی دیگه!
این چیزا مال زوج ها نیست ها!!!
مال دوست پسر و دختراست!
باز اگر زوج بودن، این پایبندیه بیشتر بود!
تازه یه مشکل دیگه ایی هم که این وسط هست
اینه که احیانا باز دو طرف چون هنوز جوونن و صرفا بر اساس طبیعت خودشون خواستن با هم ارتباط بگیرن، چون بی تجربه ان، بلد نیستند که چطور باید با همدیگه رفتار کنن و سر همین موضوع، سر چیزای خیلی بیهوده و الکی، با هم جر و بحث میکنن!
حالا راه حل چیست؟؟
راه حل اینه که شما اول خودت یه ذره وجدان به خرج بده، و ببین که اگر الان بخوای با یه نفر دوست بشی:
واقعا میتونی به تعهد بین خودتون پایبند باشی؟!
واقعا میتونی به خاطر کسی که دوستش داری، خودت رو کنترل کنی و حتی فکر یه شخص دیگه هم بخاطر این تعهد، به ذهنت خطور ندی!؟ و اگر خطور دادی، از خودت پشیمون باشی و در صدد جبرانش بر بیای؟!
اونقدری رو خودت و امیالت کار کردی که بتونی کنترلشون کنی؟!
اونقدری علم داری که بخوای با یه شخص دیگه ارتباط بگیری؟!
اونقدری تلاش و کوشش تو خودت میبینی که بخوای یه زندگی تشکیل بدی؟!
اونقد ادم حسابی هستی که اگه یه نفرو وارد زندگیت کردی، هم خودت و هم اون بنده خدا رو بدبخت نکنی؟!
اصلا شغل درست و حسابی داری؟!و هزاران هزار سوال دیگه که هرکسی باید راست و صادق به خودش جواب بده!
شاید بگید این سخت گیری ها چیه!؟
باید بگم که این سوالات اصلا سخت گیری نیست! این چیزا یه سری سوالات عادیه که باید واسه ماها باشه!
همین سخت گیری هارو کنار گذاشتن که الان چارتا چارتا ملت با هم دیگه وارد رابطه میشن و سه ماه بعد جدا میشن!
همین سخت گیری ها رو گذاشتن کنار که عشق ها آبکی شدن!
اگر ماها به خودمون یاد بدیم که به جای انجام کار راحت، سعی کنیم کار درست رو انجام بدیم، نصف مشکلاتی که الان هست، رو نداشتیم!
البته که انجام همچین مهمی، کار سختیه! اگر سخت نبود که همه انجامش میدادن!
ولی خب پس کی قراره ماها آدم بشیم؟! کی قراره از اون بچگی خودمون در بیایم و بزرگ بشیم و بزرگ فکر کنیم؟!
گرچه باز توی خود این روابط هم باید بحث بشه!که اصلا درسته یه جوون وارد رابطه بشه یا نه!جلوی اغراق ذهنتون رو بگیرید.
-
گیربدم؟
-
گاهی اوقات هم هست
از خودمون میپرسیم چرا عشقای امروزی رو، عشقای آبکی و الکی مینامیم
واقعا چرا؟!
شاید یه دلیل اصلیش این باشه که جوون های امروزی، سر خونه زندگیشون نمیرن! و هی از این دوست دختر/پسر به اون یکی دوست دختر/پسر ، سویچ میکنن و جابجا میشن!
ولی واقعا دلیل چیه؟!
گرچه منم خیلی راجع به این مسئله اطلاعات ندارم، ولی اطلاعاتی که دارم رو بیان میکنم
نوجوونا وقتی به سن ۱۸-۱۹ سالگی که میرسن خب بالاخره تازه دارن وارد محیط جوونی میشن
تو این سن، تازه نیاز های روحی و جسمی و جنسی هر دو نوع ادمیزاد، داره شروع به فوران میکنه!
گذشته از این ها، یه نیاز طبیعیه هر فرد سالم اینه که توی دوره جوونی خودش، با یه نفر ارتباط بگیره
چون داره از اون حالت بچگونه خودش تازه در میاد!
حالا اگر خیلی از مشکلات رو فاکتور بگیریم، من جمله (مشکلات اقتصادی و فرهنگی)
یه مشکل عدیده ایی که وجود داره اینه که دونفر وقتی تازه بخوان با هم دوست بشن، چون ۹۹٪ هنوز تجربه این چیزا رو ندارن، مشکلات همدیگرو نمیتونن ببینن، و مخصوصا امروزه (که باز ۹۹٪ جامعه ما کلی نگر شدن)، نمیتونن چیزی به جز اون حسی که اون لحظه بینشون هست ،رو ببینن
حالا این دونفر یه چند مدت با هم میمونن
و کم کم، این حس بینشون (عشق ظاهری) که پابرجا هم نیس، از بین میره و بعدش کم کم اشکالات معلوم میشه...
این وسط باز این دو نفر، احیانا یه مشکلی که دارن اینه که خودشون رو آموزش ندادن که چطور باید به همدیگه و حتی اون حس بینشون، پایبند باشن!
حالا همین مشکل+قضاوت زود هنگام طرفین+مشکلاتی که بین خودشون میبینن، باعث میشه که دو طرف از هم جدا بشن!
یهو میبینی یکی از طرفین که سست تر بوده، رفته با یکی دیگه!
این چیزا مال زوج ها نیست ها!!!
مال دوست پسر و دختراست!
باز اگر زوج بودن، این پایبندیه بیشتر بود!
تازه یه مشکل دیگه ایی هم که این وسط هست
اینه که احیانا باز دو طرف چون هنوز جوونن و صرفا بر اساس طبیعت خودشون خواستن با هم ارتباط بگیرن، چون بی تجربه ان، بلد نیستند که چطور باید با همدیگه رفتار کنن و سر همین موضوع، سر چیزای خیلی بیهوده و الکی، با هم جر و بحث میکنن!
حالا راه حل چیست؟؟
راه حل اینه که شما اول خودت یه ذره وجدان به خرج بده، و ببین که اگر الان بخوای با یه نفر دوست بشی:
واقعا میتونی به تعهد بین خودتون پایبند باشی؟!
واقعا میتونی به خاطر کسی که دوستش داری، خودت رو کنترل کنی و حتی فکر یه شخص دیگه هم بخاطر این تعهد، به ذهنت خطور ندی!؟ و اگر خطور دادی، از خودت پشیمون باشی و در صدد جبرانش بر بیای؟!
اونقدری رو خودت و امیالت کار کردی که بتونی کنترلشون کنی؟!
اونقدری علم داری که بخوای با یه شخص دیگه ارتباط بگیری؟!
اونقدری تلاش و کوشش تو خودت میبینی که بخوای یه زندگی تشکیل بدی؟!
اونقد ادم حسابی هستی که اگه یه نفرو وارد زندگیت کردی، هم خودت و هم اون بنده خدا رو بدبخت نکنی؟!
اصلا شغل درست و حسابی داری؟!و هزاران هزار سوال دیگه که هرکسی باید راست و صادق به خودش جواب بده!
شاید بگید این سخت گیری ها چیه!؟
باید بگم که این سوالات اصلا سخت گیری نیست! این چیزا یه سری سوالات عادیه که باید واسه ماها باشه!
همین سخت گیری هارو کنار گذاشتن که الان چارتا چارتا ملت با هم دیگه وارد رابطه میشن و سه ماه بعد جدا میشن!
همین سخت گیری ها رو گذاشتن کنار که عشق ها آبکی شدن!
اگر ماها به خودمون یاد بدیم که به جای انجام کار راحت، سعی کنیم کار درست رو انجام بدیم، نصف مشکلاتی که الان هست، رو نداشتیم!
البته که انجام همچین مهمی، کار سختیه! اگر سخت نبود که همه انجامش میدادن!
ولی خب پس کی قراره ماها آدم بشیم؟! کی قراره از اون بچگی خودمون در بیایم و بزرگ بشیم و بزرگ فکر کنیم؟!
گرچه باز توی خود این روابط هم باید بحث بشه!که اصلا درسته یه جوون وارد رابطه بشه یا نه!
