هرچی تودلته بریز بیرون۶

[فاطمه رحیمی]

شرط مهم برای خوب نوشتن
۱. خوب خواندن.
۲‌‌. زیاد خواندن.
۳. دقیق خواندن.
۴. هدفمند خواندن است.

[فاطمه رحیمی]

️چنانچه - چنانکه؛ کدام درست است؟

بسیاری از ادیبان بر این باورند که درست نویسی (ویرایشی و نگارشی) از خود نوشتن دشوارتر است و این، فنی خاص است که باید آن را آموخت و برخلاف بقیه حوزه های نویسندگی فقط با خواندن متن های زیاد حاصل نمی شود.

تا دهه های اخیر، بسیاری از متفکران و اندیشمندان قلم به دست، در حوزه های غیر ادبی به این مهم توجه چندانی نداشتند و به همین دلیل نوشته های آنان پر از غلط های ویرایشی و نگارشی است.

ما در ادامه سلسله مباحث خود، اشاره ای خواهیم داشت به غلط های فاحش و غیرقابل اغماضی که در صورت بی توجهی به آنها از ارزش نوشته شما به شدت کاسته خواهد شد.

چنان چه _ چنان که ؟
واژه "چنانچه" به معنای "اگر" به کار برده می شود.
واژه "چنانکه" به معنای "همان طور که" و "آن طوری که" است.
و چنانچه هر کدام از این دو واژه را به جای دیگری به کار ببریم، اشتباهی فاحش را مرتکب شده ایم؛ چنانکه در کتب نفیس قدیمی این اشتباه زیاد به چشم می خورد!

بنابر این ...
غلط است
من فردا از آمدن معذورم؛ چنانکه شما امروز نیایید. (همان طور که امروز نیایید)
درست است
من فردا از آمدن معذورم؛ چنانچه شما امروز نیایید.(اگر شما امروز نیایید)

و همچنین ...
غلط است
سختی ها را خدا خدایی می کند؛ چنانچه خوشی ها هم از جانب اوست. (اگر خوشی ها ...)

درست است
سختی ها را خدا خدایی می کند؛ چنانکه خوشی ها هم از جانب اوست. (همان طور که)

[فاطمه رحیمی]

شرایط نویسندگی

الف) استعداد: مهم است اما نه به اندازه تلاش پس باید استعداد را در عمل و با عرق ریختن روی متن آزمود.

ب) علاقه:  احساس نیاز تنها کافی نیست.کسی که بی علاقه کاری را دنبال کند، وقتی کارش دیده نشود یا مورد تقدیر قرار نگیرد یا به هر دلیلی کارش را کنار بگذارند، احساس خسران می کند.

ج) تلاش: باید باورمان شود چیزی نمی دانیم.
راههایی برای تلاش کردن در این عرصه
1- زیاد دیدن و شنیدن
 2- زیاد خواندن
3- زیاد نوشتن: پرهیز از وسواس ننوشتن یا منتظر مطلب عالی شدن.موقع نوشتن متن را ویرایش نکنید
4- زیاد نقد شدن و اصلاح کردن: پرهیز از وسواس خط نزدن و خودشیفتگی،شیفته کلمات خود نباشید، بدهید چند نفر متن شما را بخوانند.

[فاطمه رحیمی]

#جلسه اول_نویسندگی
 
یک نوشته از سه بخش اصلی تشکیل می شود

شروع متن:

*چون اولین برخورد خواننده با نوشته است اهمیت زیادی دارد. باید مراقب بود تا از شروع خوبی استفاده کنیم.
یا در صورت ضبط صوتی متن باید به حالتی باشد که در زبان عامیانه مخاطب را به دنبال خود بکشد و نکته ای را در ذهنش تداعی کند

*نمی شود تکنیک هایی که برای شروع وجود دارد را فرموله کرد. باید برای داشتن یک شروع خوب خلاقیت به خرج داد.

روش ها و تکنیک های شروع خوب و جذاب

شروع سؤالی: ایجاد سوال و ابهام در ذهن شنونده
بدین صورت که شنونده را با یک سوال و یا بیان یک ابهام به چالش کشیده و در ادامه کار اقدام به پاسخگویی و به رفع ابهام چالشات پرداخت.

شروع توصیفی: توصیف موضوع نوشته به طور تفصیلی و با جزئیات کامل.به شکلی که نویسنده در حکم یک دوربین فضایی را که نظاره گر بوده با چاشنی احساس به صورت یک متن به زبان قلم بیان کند.

شروع با صدا: مثل صدای افتادن چیزی از بالا یا شکستن ظرفی

شروع حسی: استفاده حداکثری از حواس برای درگیر کردن خواننده یا شنونده

دیگر شروع ها: تعجب برانگیز، شروع زمان گذشته
با افعال زمان حال و ...

متن میانی:

-وظیفه این بخش از نوشته بسط و توضیح مسئله است.

متن پایانی:

• بهتر است نتیجه گیری را به مخاطب سپرد و جایگاهی از فهم برایش قائل شد! (کار برجسته شهید مطهری در داستان راستان)

-یا خاتمه دادن به متن با خلاصه کردن کل متن پیش رو در یک جمله تلنگر آمیز به طوریکه شخص شنونده را به فکر وادارد.

چند نکته در خصوص متونی که قرار است توسط گوینده خوانش شود و برای رادیو اربعین با شما رسما برای خروجی آماده شود

• سعی کنید نوشته هایتان مردمی باشد. از الفاظ واقعی و مردمی استفاده کنید و از کلمات فلسفی و پیچیده دست بکشید. پس از کلمات عینی و حسی استفاده شود نه فلسفی و پیچیده و انتزاعی.

• منظور از مردمی نوشتن به معنای محاوره نویسی نیست.
  یعنی (ساده،روان و قابل فهم بودن برای همگان)

• دقت در شکل مطرح شده(شروع، میانی، پایانی)

موضوعات بسیار مهم در این حیطه

• فراموش نکنید یک نوشته خوب نوشته ای است که ضمن دادن اطلاعات به مخاطب احساس شنونده را نیز درگیر کند.

_پرهیز از زیاده گویی:این اصل را هرگز فراموش نکنید که ممکن است شنونده حین گوش دادن یا خواندن متن شما با زیاده گویی کردنتان بی آنکه به قسمت پایانی برسد از گوش دادن حذر کرده و میلی به شنیدن ادامه متنتان نداشته باشد
بنابراین متون خود را به طوری نگارش کنید که در حوصله ی مخاطب بگنجد نه زیاد که میلی برای خواندن و شنیدن نداشته باشد.
نه کم که در یک حالت چه شد؟قرار گیرد
پس یک متن کوتاه شسته و رفته ضمن رعایت تمامی این نکات گفته شده.

[فاطمه رحیمی]

#جلسه_دوم_نویسندگی

(ارتباط بین جملات متن ها)
و
(ریتم)

دقت کنید تمامی اجزای متنتان ریتم داشته باشد
یعنی کلمات را جوری در بطن متن کنار هم جا دهید که
یک ضرب آهنگی میان آنها برقرار شود توجه داشته باشید در غیر این صورت متن شما حالت کلیشه ای به خود میگیرد.
پس از واژه آرایی کردن پرهیز کنید و از جملات کوتاه برای انتقال مفاهیم استفاده کنید

چند فوت و فن در این حیطه:

حذف کردن کلمات اضافی که نشان از واژه آراییست،و رسیدن به جملات کوتاه.

جابه جایی افعال و به هم ریختن دستور زبان دانشگاهی! دستور زبان وحی منزل نیست که ثابت باشد و لایتغیر.
بنابراین تمامی این تغییر دادن در افعال به سلیقه ی خود نویسنده است زیاد درگیر دستور زبان نباشید زمانی که احساس کردید یک فعل در هرکجای جمله معنی مناسبی دارد همان جا جاگذاری کنید.

(ارتباط بین اجزا)

متنتان باید همانند نخ تسبیح باشد.
این را بدانید کلمات مثل قطعات آجری هستند که شما باید ملاتی بین آنها بریزید و آجر ها را به هم بچسبانید. تا ساختمان اثر روی هوا نداشته باشد و روی روح مخاطب هوار نشود.

چند فوت و فن

با استفاده از تکنیک هایی مثل نوشتن جاده ای(پشت سر هم بودن اتفاقات)
یا سیر زمانی دادن به مطلب (مثل سفرنامه ها)
 یا تکرار یک جمله خاص(«فبای الا ربکما تکذبان» در سوره الرحمن سی و چهار بار تکرار شده) به این شکل می توان بین اجزای اثر ارتباط برقرار کرد.

[arthur morgan]

@یاسمن-کیانی خیلی ممنون

[arthur morgan]

@roghayeh-eftekhari چشم حتما

[arthur morgan]

این پست پاک شده!

[فاطمه رحیمی]

من یکم به شک افتادم که میشه فقط گفتار دونفرو عامیانه انجام داد یا ن
ینی این پیشنهاد ما که به ایشون میدیم که داستان عامیانه باشه و اینا اصلا اصولی هست یا ن
من از ی شخصی میپرسم بعد اعلام میکنم قطعیش و درستع که عامیانه برای همه شناخته شده تره و بهتر به دل میشینه ولی خب اینم ی نوع سبک نوشتار که ایشون به کار بردن
بابت سوالتون ازم که پرسیدید چرا به دل خودتون ننشسته...
خب طبیعی ادم روی نوشته های خودش حساس تره و دلش میخواد از همه و همیشه بهتر بندیسع این فقط سر حساسیت شماست وگرنه داستانتون جذاب

[arthur morgan]

فاطمه رحیمی خیلی ممنون که به فکر هستید خیلی ممنون

[فاطمه رحیمی]

#جلسه_سوم_نویسندگی: توصیف

چگونه متنمان برای مخاطب روشن و واضح باشد؟

سعی کنید در نوشته کلماتی به کار نبرید که چند معنایی و خیلی دور از ذهن است.مخاطب را گیج نکنید. بهترین راه روشن شدن متن استفاده از توصیف به جا و درست و دقیق است. منظور از توصیف آوردن صفت محض نیست. توصیف یعنی خوب دیدن و خوب نوشتن. عرصه توصیف عرصه عینیت گرایی است. واقع بینی. توصیف قضاوت را در حس می برد و نتیجه گیری را به مخاطب می سپارد.

در توصیف باید به چند نکته توجه داشت:

رعایت ضریب ها. یعنی با رعایت ضریب مجبوریم بسیاری از دیده ها را ننویسیم.

فرق دیدن و نگاه کردن. دیدن با نگاه کردن فرق می کند. اولی سرسری است و دومی با توجه. نباید از واقعیت ها تصویری خیالی بسازیم. باید واقعیت را دید و بعد نوشت

عادت شکنی. با تغییر جغرافیا و فضا انسان عادت هایش را می شکند و نگاهش دقیق تر می شود.غریب بودن مکان باعث می شود انسان نگاهش دقیق تر شود. برای همین است که بسیاری از نویسنده های خوب، سفر زیاد می روند و سفرنامه می نویسند. اصلاً تغییر دادن عادت باعث رویش ادبیات می شود. بیشترین رویش های ادبیاتی ما در ادبیات جنگ و دفاع مقدس است (که ضد شرایط عادی است) و سفرنامه نویسی. حجم زیادی از آثار جلال آل احمد سفرنامه است و سفر یعنی تجربه واقعیت. یکی از تکنیک های ورزیده شدن در نویسندگی خلاصه کردن نوشته های دیگران است.گهگاهی به خلاصه کردن متون طویل بپردازید برای قوت قلمتان شاهکار می آفریند.

معایب یک متن غیر توصیفی:

1- قضاوتی است: سریع درباره موضوع قضاوت میکند و نتیجه را تحویل خواننده میدهد. قضاوت شما باید به جان متن نفوذ کند. مخاطب باید کیش و ماتِ متن شما بشود و با دست خودش برود به آن خانه ای که شما می خواهید. یعنی خودش به نتیجه ای که شما می خواهید برسد.

2- بی اثر است:یک توصیف خشک و خالی در مخاطب تأثیر نمیگذارد.

3- توصیفی که لذت کشف را از مخاطب می گیرد.

4-  توصیفی که زائد و دست و پا گیر است. انتزاعی بودن کلمات باعث حجیم شدن  نوشته برای رساندن مفهوم می شود. بهترین راه این است: کلمه و جمله ای که خودتان نمی فهمید به مخاطب عرضه نکنید.

[فاطمه رحیمی]

2⃣
#روزنوشت
لبخند مادرم رو از رفلکس تلویزیون میدیدم و صدای پدرم که میگفت طعام تنها شیطانی ست....
رسیدم سر میز و نفس عمیقی کشیدم
و بعد با تمام وجود بشقاب مملو از استانبولی رو مضغ و بلع و هضم کردم و یه نفس عمیق دیگه کشیدم و لم دادم به عقب
انگار خیالم راحت شده بود
احساس سنگینی بعد از غذا که بهم دست داد حس کردم چیزی که گم کرده بودم رو پیدا کردم!
دیگه عجله ای نداشتم چون به اندازه کافی دیر شده بود و حالا دیگه پشیمونی فایده نداشت
داشتم خودم رو توجیه میکردم که بابا توی لحظه زندگی کن، کاریه که شده دیگه بیخیال، این همه آدم دیر میرسن توام یکیش اما همش توجیه بود و دیگه اینجاست که هیچ کس حرفت رو باور نمیکنه که بابا من آدم وقت شناسی ام! مقصر اصلی این اتفاقاتی هستن که من رو رها نمیکنن
توی همین افکار دونه های برنج باقی مونده توی بشقاب رو هم خوردم و از جام بلند شدم
مامانم همچنان لبخند داشت!
انگار از اول اینجای بازی رو میدونست که اصرار نکرد!
میدونست من در برابر استانبولی د
ست هام بالاست!
مثل کسی که تسلیم شده از آشپزخونه اومدم بیرون و ساعت رو نگاه کردم
.
چشمام گرد شد
دوباره با دقت بیشتری نگاه کردم
یک ساعت تا قرار ملاقاتم وقت مونده بود!
رفتم سمت اتاق خواب و ساعت دیواری اتاقم رو نگاه کردم
بیست دقیقه مونده بود تا قرار
با دقت بیشتری نگاه کردم
چهل دقیقه اختلاف بین دو ساعت دیواری!
یدفه یادم افتاد پریشب که صدای تیک تیک ساعت دیواری اذیتم میکرد
باطریش رو درآوردم و بعد هم درست تنظیمش نکرده بودم
اما بازم مطمئن نبودم
ساعت گوشیم رو نگاه کردم
یک ساعت تا قرار مونده بود
ساعت مچی م
یک ساعت تا قرار....
ابروهام رو جمع کردم و با اقتدار
به سمت درب خروجی دویدم...

پایان

#علی_سلطانی
#روزنوشت

ی چندتا دوزنوشت از دوستان عزیزمون که عضو الا نیستند

[فاطمه رحیمی]

#مطلب
#خاطره_نویسی

توی کارگاه های مختلف مواجه میشم با هنرجوهایی که دوست دارن بنویسن اما از این هراس دارن که با نوشتن، درون خودشون رو لو بدن!
معمولا با یک مضمون شروع میکنن اما قبل از اینکه به نتیجه برسه منحرف میشن، خط داستان رو عمدا به ابهام میکشن یا کل داستان رو به هم میریزن تا مبادا رد پایی ازشون پیدا باشه!
شما این کار رو نکنید، به هیچ وجه.
به ایده هاتون اعتماد کنید و تلاش کنید از اون ها منحرف نشید.
وارد ماجرای ایده هاتون بشید و خودتون رو درگیر قصه کنید.
داستان زمانی تداوم پیدا میکنه که نویسنده شخصیت هاش رو جدی بگیره و از این نترسه که ما با خوندن داستانش چه استنباطی از زندگیش میکنیم.
لازم نیست سراغ اتفاقات عجیب برید.
اطراف شما پر از داستان ها و رویدادهای مختلفه.
اگر قصد دارید نوشته تون تاثیر گذار باشه باید از چیزهایی شروع به نوشتن کنید که زندگی کردید
جغرافیاش رو میشناسید و تمام ابعادش رو بلدید.
همه ی ما یک سری خاطره ی جذاب داریم که برامون اتفاق افتاده و هر وقت برای دیگران تعریف کردیم در انتها ری اکشن های خاص و متفاوتی دیدیم.
میتونه طنز باشه، تلخ یا هر چیز دیگه ای.
مهم اینه جذابه و شنونده یا خواننده رو همراه میکنه.
یادتون باشه " هر چیزی که بتونید تعریف کنید رو میتونید بنویسید"
و چون این اتفاق رو تجربه کردید
قادر هستید تمام حالات درونی و بیرونی رو با نوشتن به تصویر بکشید
طوری که خواننده خودش رو وسط ماجرا حس کنه.

[فاطمه رحیمی]

هنوز موفق به روزنوشتی نشدم ولی روزنوشتی که از دوستمون فرستادم محشر بود خوشم اومد ازش ولی مخ خودم انگار کلا خواب رفته

[Sachli]

فاطمه رحیمی من کارا نمیذاره بویسم
سعی میکنم شب که بیکارم بنویسم

[Meows]

فاطمه رحیمی من نیز/:.

[فاطمه رحیمی]

@roghayeh-eftekhari والا من کلا مخم هنگ هی فکر میکنم هی در بسته میخورم از بس این تابستون ننوشتم تنبل شدم!

[Sachli]

فاطمه رحیمی درکت میکنم

[Sachli]

#روزنوشت
همه جا تاریک بود ، هیچ چیز دیده نمی شد ، در این ظلمات چه نوری می توانست وجود داشته باشد؟
سردرگم دور جنگل می چرخید ، نور ضعیفی به چشمانش خورد صدای سوختن پرده های گوشش را به لرزه انداخت ، یعنی این صدا از کجا می آمد؟
برگشت و به پشت سرش نگاهی انداخت پنجره ای را دید که توسط باد باز وبسته می شد وحشت به سراغش آمد.
آرام بال زد تا مبادا خفاش را هوشیار کند. به سمت پنجره رفت نگران خفاش ها بود اگر او را میخوردند چه؟ به جلوی پنجره رسید. حالا چه کند؟ برود داخل اتاق یانه؟ میان حس مبهمش دست و پا میزد. ترس با تمام وجودش به قبل او چنگ انداخت گویی چند سال است که ناخن هایش را کوتاه نکرده است تا امشب دل کوچک او را اینگونه زخمی کند.
باد به پنجره زد وباز شد ، دلش را به دریا زد چشمان زیبایش را بست خودش را به داخل اتاق پرت کرد قلبش با سرعت نور میزد و قفسه سینه اش را به درد می آورد.
نگاهی به دور اتاق انداخت با چشمانش گوشه های اتاق را زیر نظر گرفت
در همین حال نگاهش به شمعی که مانند دل او تنها درگوشه ای از اتاق روی میز خاک گرفته می سوخت ثابت ماند. پس صدای سوختن از این شمع بود.
آرام بال زد و کنار شمع رفت. چشم دوخت به شعله کوچک شمع که با گستاخی قانون سیاهی شب را درهم می شکست. شروع به چرخیدن دور شمع کرد به شعله شمع چشم دوخته بود، چه زیبا بود ، چه قشنگ در هوا به رقص در آمده بود.
دل او هم تنها بود قطره اشک روی گونه هایش چکید ، از همان اول... ، قطره دوم هم... ، او زیبا بود ولی انگار کسی او را نمی خواست ، قطره سوم... ، چقدر تنها بود... ، و سیلی که گونه هایش را به تاراج برد.
تمام زندگیش همین بود صبح تا شب دنبال نور برود واز ترس خفاش ها دلش زخمی شود ، انگار که نور معشوقه چندین ساله اوست.
در همین افکار بود که ناگهان بالش به شعله شمع خورد و روی زمین افتاد.
هیچی تلاشی نکرد تا آتش را خاموش کند!! این همان چیزی بود که دنبالش بود مگر نور را دوست نداشت؟
برای دوست داشتن باید تاوان داد ، حال او داشت تاوان میداد ، تاوان عشق را...
قطره اشک روی گونه اش چکید دلش شکست که آنقدر تنها وبی کس بود تا حدی که احدی از سوختن او درکنج یک اتاق تروکه وسط جنگل ناراحت نشود.
زندگیش تمام شد؟؟سهم او از دنیا همینقدر بود؟ فقط سهم او بی کسی و تنهایی بود؟
آتش حالا دیگر بال خال خایش را از او گرفته بود.
لحظه های آخر صدای دلنشین در گوشش زمزمه کرد «من حواسم بهت هست ، من هستم ، هیچ وقت تنها نیستی»
قطره اشک آخر را از پشیمانی از چشمانش چکه کرد آری او اشتباه کرده بود اون تنها نبود او خدا را داشت... مگر میشود معبودی چون او داشت و تنها بود؟
این صدا به چه کسی جزء معبودش میتوانست تعلق داشته باشد؟
و حالا چشمهایش بسته بود و در گوشه ای از اتاق آرام گرفته بود.
بادی آمد شعله شمع خاموش شد
«من اگر پروانه بودم از نور میگذشتم تا در آتش نسوزم»

[Meows]

@roghayeh-eftekhari وای این خیلی خوشکل بود🥺🥺🥺🥺🥺🥺