هرچی تودلته بریز بیرون۶

[hosainmahmoudi]

باران که شدى مپرس ، اين خانه کيست
سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست

باران که شدى، پياله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست

باران! تو که از پيش خدا مى آیی !
توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست

بر درگه او چونکه بيفتند به خاک
شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست

با سوره ى دل، اگر خدا را خواندى
حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست

از قدرت حق، هر چه گرفتند به کار
در خلقت حق، رستم و مورانه يکيست

گر درک کنى، خودت خدا را بينى
درکش نکنى، کعبه و بتخانه يکيست
مولانا

[oooopppssss]

هر پرستویِ قشنگ
روبرویِ گُلِ سُرخ
می تراود خود را ،
تا که پرواز کند
با دل انگیزترین خاطره ها !
یا در اقلیمِ وجود
قدمی بردارد ،
چون گدایان با شاه
حاصلِ نابّ ترین آهنگ اند !

[joy]

تو شنیدی که دلم گفت: بمان ایست نرو...؟
بخدا وقت خداحافظیت نیست نرو...

نکند فکر کنی در دل من مهر تو نیست،
گوش کن نبض دلم زمزمه اش چیست نرو...

صبر کن عشق زمین گیر شود بعد برو،
یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو،

تو اگر کوچ کنی بغض دلم میشکند،
صبر کن گریه به زنجیر شود بعد برو،

بخدا وقت خداحافظیت نیست نرو...

[ماری کوری]

آمـدی، آمـــدنت حـالِ مرا ریخت به هم ...
یک نگاهت، همه فلسفه را ریخت به هم
آمـدی و دلِ مـن سخــت در این اندیشــه؛
آن همه منطق و قانون چرا ریخت به هم؟؟؟

[joy]

“من نه عاشق بودم
و نه محتاج نگاهي که بلغزد بر من
من خودم بودم و يک حس غريب
که به صد عشق و هوس مي ارزيد

من خودم بودم دستي که صداقت ميکاشت
گر چه در حسرت گندم پوسيد

من خودم بودم هر پنجره اي
که به سرسبزترين نقطه بودن وا بود
و خدا ميداند بي کسي از ته دلبستگي ام پيدا بود

من نه عاشق بودم
و نه دلداده به گيسوي بلند
و نه آلوده به افکار پليد
من به دنبال نگاهي بودم
که مرا از پس ديوانگي ام ميفهميد

آرزويم اين بود
دور اما چه قشنگ
که روم تا در دروازه نور
تا شوم چيره به شفافي صبح
به خودم مي گفتم
تا دم پنجره ها راهي نيست

من نمي دانستم
که چه جرمي دارد
دستهايي که تهي ست
و چرا بوي تعفن دارد
گل پيري که به گلخانه نرست

روزگاريست غريب
تازگي مي گويند
که چه عيبي دارد
که سگي چاق رود لاي برنج

من چه خوشبين بودم
همه اش رويا بود
و خدا مي داند
سادگي از ته دلبستگي ام پيدا بود”

[joy]

ماری کوری در شعردانه گفته است:

آمـدی، آمـــدنت حـالِ مرا ریخت به هم ...
یک نگاهت، همه فلسفه را ریخت به هم
آمـدی و دلِ مـن سخــت در این اندیشــه؛
آن همه منطق و قانون چرا ریخت به هم؟؟؟

من یکم تحریف کنمش :
رفتی و رفتنت مرا ریخت بهم
دور شدنت , ابهتم ریخت بهم
رفتی و دل من سخت در این اندیشه
آن همه غرور و منیت چرا ریخت بهم؟

[sheydadb37]

[حامد بهداد]

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی
هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی
استادشهریار

[marzi.m]

[مبیناااااا]

[M.an]

حدیث چشم تو گفتم دلم رفت…

#مولانا

[مبیناااااا]

[sheydadb37]

[sheydadb37]

[neo]

چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ

پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ

می نوش که بعد از من و تو ماه بسی

از سَلخ به غٌرّه آید از غره به سلخ

[neo]

در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش

[neo]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد.

[sky daughter]

آنکه میگفت منم بهر تو غمخوارترین
چه دل آزارترین شد چه دل آزارترین...

[sheydadb37]

شهریارا همه کًس دم زند از یاری ما,
لیک ما آنچه ندیدیم زٍ کًس یاری بود"

[انتزاع]

نا امید از در رحمت به كجا باید رفت
یا رب از هر چه خطا رفت هزار استغفار...
#سعدی