هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Sobhan.1999]

حال مرا از شعرهایم بو نخواهی برد
من پشت شعری که نخواهم گفت میمیرم...

شب خوش

[joy]

گر از یادم رود عالم
تو از یادم
نخواهی رفت

#شهریار

[M.an]

این پست پاک شده!

[M.an]

بی تو این دیده
کجا میل به دیدن دارد،
قصه‌یِ عشق مگر بی تو شنیدن دارد؟

[شهریار]

[M.an]

سر رشته ی شادیست خیال خوش تو...
[مولانا]

[Sobhan.1999]

خدا کند که کسی زار و بینوا نشود
در این زمانه به اندوه مبتلا نشود

دعا کنید در این روزهای آخر عمر
که حالِ دشمن ما نیز مثل ما نشود

فدای دشمن ما چون هزار خنجرِ او
به ماندگاریِ یک زخمِ آشنا نشود

ز ترس چشمِ حسودان بعید می دانم
کسی به فتنه ی این قوم مبتلا نشود

ز حال و روز خرابم خدا خبر دارد
دعا کنید که این راز بر ملا نشود

امید نیست به درمان ! طبیب راحت باش
اگر که درد گذشت از عصب، دوا نشود

جدا کنید سرم را به جرمِ تنهایی
سری که شانه ندارد چرا جدا نشود؟

#مهدی_خداپرست

[sheydadb37]

مسیح را به صلیب کشیدند
مرا به چشمانت....

[sheydadb37]

مهر از تو توان برید???
هیهات.....
#مولانا

[Dr.Saraaa]

آن روز های خوب که دیدیم خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست!
#قیصر امین پور
کلیــک:)

[sheydadb37]

صدای خنده های تو
افتادن یخ است در لیوان بهار نارنج
بخند میخواهم گلویی تازه کنم
#محسن حسینخانی

[انتزاع]

وای چه خسته می کند تنگی این قفس مرا...

[marzi.m]

دریا! شب مهتابیت کو؟
آن خاطرات آبیت کو؟
آن شب که دل پرمیکشید
درساحل تومیدوید
برموج رویا می خزیدم
من بودم ومهتاب واو
بربالهای آرزو
دست نوازش میکشیدم...

#حسین زمان

[Sobhan.1999]

مناظره حافظ شیرازی با صائب و شهریار و رند تبریزی

حافظ شیرازی

اگـر آن تـرک شیرازی بـه دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بـخارا را

صائب تبریزی

اگـــر آن تـــرک شـیرازی بـــه دست آرد دل مـــــا را
بــه خــال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نــه چـون حـافظ کـه می بخشد سمرقند و بـخارا را

شهریار تبریزی

اگـــــر آن تــــــرک شیرازی بـــه دست آرد دل مــــا را
بـــه خـــال هـنـدویـش بخـشم تــمــام روح و اجـــزا را
هــر آنکس چـیز می بخشد بـه سـان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سـر و دسـت و تـن و پــا را به خــاک گور می بخشند
نـــه بـــر آن تـــرک شـیرازی کـــه بــرده جـمله دلها را

رند تبریزی

اگــــر آن تـــــرک شیرازی بـــه دست آرد دل مـــا را
بــهــایـش هـــم بــبـــایـــد او بـبخشد کل دنیـــــا را
مـگــر مـن مـغـز خــر خــوردم در این آشفته بــازاری
کــه او دل را بــه دست آرد ببخشم مــن بــخارا را ؟
نه چون صائب ببخشم من سر و دست و تن و پا را
و نــــه چـــون شهریـــارانم بـبـخشم روح و اجــزا را
کـــه ایـن دل در وجـــود مــا خــدا داـند که می ارزد
هــــزاران تــــرک شیـراز و هـــزاران عشق زیــبــا را
ولی گــر تــرک شـیــرازی دهـد دل را به دست مــا
در آن دم نــیــز شـــایـــد مـــا ببخشیمش بـخـارا را
کــه مــا تــرکیم و تبریزی نه شیرازی شود چون مـا
بـــه تــبــریــزی هـمـه بخشند سمرقـند و بـخـارا را

@دانش-آموزان-آلاء

[Sobhan.1999]

اصل شعر از حمید مصدق هست :

تو به من خندیدی و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه همسایه، سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز،

سالهاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم

و من اندیشه کنان غرق در این پندارم

که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

========================================

بعدها فروغ فرخزاد اومده و جواب حمید مصدق رو اینجوری داده:

من به تو خندیدم

چون که می دانستم

تو به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدی

پدرم از پی تو تند دوید

و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه

پدر پیر من است

من به تو خندیدم

تا که با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم

بغض چشمان تو لیک

لرزه انداخت به دستان من و

سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک

دل من گفت: برو

چون نمی خواست به خاطر بسپارد

گریه تلخ تو را

و من رفتم و هنوز

سالهاست که در ذهن من آرام آرام

حیرت و بغض تو تکرار کنان

می دهد آزارم

و من اندیشه کنان غرق در این پندارم

که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت

========================================

و از اونا جالب تر جوابیه که یه شاعر جوون به اسم جواد نوروزی بعد از سالها به این دو تا شاعر داده که خیلی جالبه بخونید :

دخترک خندید و

پسرک ماتش برد !

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش می خواست،

حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

غضب آلود به او غیظی کرد !

این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

من که پیغمبر عشقی معصوم،

بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق

و لب و دندان ِ

تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم

و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !

هر دو را بغض ربود...

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:

" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !

عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

فوق العادست :face_with_cold_sweat:

[sheydadb37]

Sobhan.1999 در شعردانه گفته است:

مناظره حافظ شیرازی با صائب و شهریار و رند تبریزی

حافظ شیرازی

اگـر آن تـرک شیرازی بـه دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بـخارا را

صائب تبریزی

اگـــر آن تـــرک شـیرازی بـــه دست آرد دل مـــــا را
بــه خــال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نــه چـون حـافظ کـه می بخشد سمرقند و بـخارا را

شهریار تبریزی

اگـــــر آن تــــــرک شیرازی بـــه دست آرد دل مــــا را
بـــه خـــال هـنـدویـش بخـشم تــمــام روح و اجـــزا را
هــر آنکس چـیز می بخشد بـه سـان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سـر و دسـت و تـن و پــا را به خــاک گور می بخشند
نـــه بـــر آن تـــرک شـیرازی کـــه بــرده جـمله دلها را

رند تبریزی

اگــــر آن تـــــرک شیرازی بـــه دست آرد دل مـــا را
بــهــایـش هـــم بــبـــایـــد او بـبخشد کل دنیـــــا را
مـگــر مـن مـغـز خــر خــوردم در این آشفته بــازاری
کــه او دل را بــه دست آرد ببخشم مــن بــخارا را ؟
نه چون صائب ببخشم من سر و دست و تن و پا را
و نــــه چـــون شهریـــارانم بـبـخشم روح و اجــزا را
کـــه ایـن دل در وجـــود مــا خــدا داـند که می ارزد
هــــزاران تــــرک شیـراز و هـــزاران عشق زیــبــا را
ولی گــر تــرک شـیــرازی دهـد دل را به دست مــا
در آن دم نــیــز شـــایـــد مـــا ببخشیمش بـخـارا را
کــه مــا تــرکیم و تبریزی نه شیرازی شود چون مـا
بـــه تــبــریــزی هـمـه بخشند سمرقـند و بـخـارا را

@دانش-آموزان-آلاء

خیلی باحال بود

[Sobhan.1999]

رفتی و ندیدی که چه محشر کردم
با اشکتمام کوچه را تر کردم
وقتی که شکست بغض تنهایی من
وابستگی ام را به تو باور کردم

[Zohre...]

اره...
عشق بی رحم ترین حس خوب دنیاست ...
@دانش-آموزان-آلاء

[mahoor]

آفتابا بار ديگر خانه را پرنور کن
دوستان را شاد گردان دشمنان را کور کن
از پس کوهي برآ و سنگ ها را لعل ساز
بار ديگر غوره ها را پخته و انگور کن
آفتابا بار ديگر باغ را سرسبز کن
دشت را و کشت را پرحله و پرجور کن
اي طبيب عاشقان و اي چراغ آسمان
عاشقان را دستگير و چاره رنجور کن
اين چنين روي چو مه در زير ابر انصاف نيست
ساعتي اين ابر را از پيش آن مه دور کن
گر جهان پرنور خواهي دست از رو بازگير
ور جهان تاريک خواهي روي را مستور کن

جلال الدین رومی،مولانای جان
دیوان شمس.

[Dr.Saraaa]

شعر ِ واقعی تویی مــادر
که شعر در برابر تـو زانو می زند
وقتی فرزندی را
تنها یاد ِآغوشت
شاعر کرده است!

%(#e374d0)[#سید طه صداقت]

[masoud]

به پایان فکر نکن

اندیشیدن به پایان هر چیز، شیرینی حضورش را تلخ می کند

بگذار پایان تو را غافلگیر کند

درست مثل آغاز .

{صادق هدایت}