هرچی تودلته بریز بیرون۶

[romisa]

ما وقت خوش خویش به عالم نفروشیم .........

[احساان]

ای کاش چو پروانه پری داشته باشم
تا گاه به کویت گذری داشته باشم
گویند که یار دگری جوی و ندانند
بایست که قلب دگری داشته باشم

[omid.pd]

چرا از مرگ می ترسید
چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید

مپندارید بوم نا امیدی باز
به بام خاطر من می کند پرواز
مپندارید جام جانم از اندوه لبریز است

مگویید این سخن تلخ و غم انگیز است...
بهشت جاودان آن جاست
جهان آنجا و جان آنجاست...

نه فریادی نه آهنگی نه آوایی
نه دیروزی نه امروزی نه فردایی
جهان آرام و جان آرام

زمان در خواب بی فرجام
خوش آن خوابی که بیداری نمی بیند
سر از بالین اندوه گران خویش بردارید

در این دوران که آزادگی نام و نشانی نیست
در این دوران که هر جا هر که را زر در ترازو ،زور در بازوست
جهان را دست این نامردم صدرنگ بسپارید

که کام از یکدیگر گیرند و خون یکدیگر ریزند
همه بر آستان مرگ راحت سر فرود آرید
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید

چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید
چرا از مرگ می ترسید!

فریدون مشیری

[amin_karimi]

@sarab احسنت

[romisa]

مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
ز آه ِ شرربار ، این قفس را
برشکن و زیر زبر کن
بلبل پربسته زِ کنج قفس در آ
نغمه آزادی نوعِ بشر سرا
وز نفسی عرصه این خاک توده را
پر شرر کن
طلم ظالم ، جور صیاد
آشیانم داده بر باد
ای خدا ! ای فلک ! ای طبیعت !
شام تاریک ما را سحر کن
نوبهار است ، گل به بار است
ابر چشمم ژاله بار است
این قفس چون دلم تنگ و تار است
شفله فکن در قفس ، ای آه آتشین !
دست طبیعت ! گل عمر مرا مچین
جانب عاشق ، نگه ای تازه گل ! از این
بیشتر کن
مرغ بیدل ! شرح هجران مختصر ، مختصر ، مختصر کن

محمد تقی بهار

[Brilliant]

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

[Brilliant]

نسبت عشق به من نسبت جان است به تن
تو بگو من به تو مشتاق‌ترم یا تو به من؟

زنده‌ام بی تو همین قدر که دارم نفسی
از جدایی نتوان گفت به جز آه سخن

بعد از این در دل من، شوق رهایی هم نیست
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدن

وای بر من که در این بازی بی‌سود و زیان
پیش پیمان‌شکنی چون تو شدم عهدشکن

باز با گریه به آغوش تو بر می‌گردم
چون غریبی که خودش را برساند به وطن

تو اگر یوسف خود را نشناسی عجب است
ای که بینا شده چشم تو ز یک پیراهن

[Brilliant]

نخ به پاي بابادك هاي كم طاقت مبند

زندگي را هر چه آسانتر بگيري بهتر است

[sheydadb37]

ای جان چو رو نمودی
جان و دلم ربودی...

[sheydadb37]

sheydadb37 در شعردانه گفته است:

حیف بود دیده نشه دوباره

[sara.66]

میروم خسته و افسـرده و زار
سـوی منزلگــه ویرانه خویش
به خـدا می برم از شهـــر شما
دل شوریــده و دیوانــه خویش
می برم تا که در ان نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گنـاه
شستشویش دهم از لکه عشــق
زین همـــه خواهش بیجا وتباه
می برم تا زتو دورش ســـازم
زتو ،ای جلــــوه امید محــــال
می برم زنـــده بگورش سازم
تا از این پس نکنــد یاد وصال
ناله می لرزد،می رقصد اشک
آه ، بگــــذار که بگریزم مـــن
از تو ، ای چشمه جوشان گناه
شایـد آن به کـه بپرهیـــزم من
بخـــدا غنچـــــه شـــادی بودم
دست عشق آمد و از شاخـم چید
شعلــه آه شد م ، صــد افسوس
که لبــم باز بر آن لب نرسیـــد
عاقبت بنــد سفـــر پایـــم بست
میروم، خنده به لب،خونین دل
می روم از دل من دست بردار
ای امیـــــد عبث بی حاصــــل...
فروغ فرخزاد

[omid.pd]

«به کجا چنین شتابان؟»
گَوَن از نسیم پرسید
«دلِ من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟»
«همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم...»
«به کجا چنین شتابان؟»
«به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم»
«سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلامِ ما را»
محمد رضا شفیعی کدکنی

[sheydadb37]

خوش به حال دل فرهاد که در مدت عمر
مزه ی تلخ ترین خاطره اش شیرین بود...

[احساان]

sheydadb37 در شعردانه گفته است:

خوش به حال دل فرهاد که در مدت عمر
مزه ی تلخ ترین خاطره اش شیرین بود...

زیبا بود

[sheydadb37]

گفته بودی که تمامم به وفا
برو ای شوخ که بس مختصری

[sheydadb37]

گر طبیبانه بیایی به سر بالینم
به دوعالم ندهم لذت بیماری را

[oooopppssss]

پیر میخانه چه خوش گفت به دُردی کش خویش
که مگو حال دل سوخته با خامی چند

[احساان]

تا خرمنت نسوزد تشویش ما ندانی...

[romisa]

دنبال من نگرد قصه تمام شد
آن شب سکوت من ختم کلام شد

دنبال من نیا من خانه نیستم
با راز این سفر بیگانه نیستم

دنبال من نگرد این یک ترانه نیست
از تو بریده ام رفتن بهانه نیست

دیگر تمام شد : عالیجناب من !
طعم غلیظ عشق ماسید در دهن !

سردابه سکوت از جنس من نبود
من یک قلندرم نه لات در به در
من روح جنگلم نه ناجی بشر

دینبال من نگرد دنبال من نیا
من رشد کرده ام از کوچه تا خدا

روی حصیر آب بر سقف صد کتاب
پرواز می کنم آزاد و بی نقاب

دنبال من نگرد دیگر تمام شد
آن شب سکوت من ختم کلام شد

عطسه های نحس
اندیشه فولادوند

[fateme_mllh]

یک بوسه زتو خواستمو شش دادی
شاگرد ک بودی ک چنین استادی