هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Sharllot]

ای بی وفا ، چه چاره کنم با جفای تو ؟
تا کِی جفا کشم به امیدِ وفای تو ؟

هلالی جغتایی

[فااطمه]

ناگهان زنگ مـی زند تلفن، ناگـــهان وقت رفتنت باشد…
مرد هم گریه می کند وقتی سر ِ من روی دامنت باشد
بکشی دست روی تنهاییش، بکشد دست از تو و دنیات
واقعا عاشق خودش باشــی، واقعـــا عاشق تنت باشد
روبرویت گلـولــــه و باتـوم، پشت ســــر خنــــجر رفیقـــــانت
توی دنیای دوست داشتنی!! بهترین دوست، دشمنت باشد
دل بـــه آبــی آسمان بدهی، به همه عشق را نشان بدهی
بعد، در راه دوست جان بدهی… دوستت عاشق زنت باشد!
چمدانی نشسته بر دوشت، زخم هایی به قلب مغلوبت
پــــــرتگاهـــی بـــــه نام آزادی مقـــصد ِ  راه آهنت باشد
عشق، مکثی ست قبل بیداری… انتخابی میان جبر و جبر
جام سم تـــوی دست لرزانت، تیــــغ هم روی گردنت باشد
خسته از «انقلاب» و «آزادی»، فندکـی درمیاوری… شاید
هجده «تیر» بی سرانجامی، توی سیگار «بهمنت» باشد

[aslan oktay]

زندگی یک چمدان است که می آوریش

بار و بندیل سبک می کنی و می بریش

خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم

دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم

گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرم

به سَرم می زند این مرتبه حتما بپرم

گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم*

پ.ن:زندگی خیلی کوتاه هست مرگ خیلی نزدیک قبل از مردن به چه چیزایی میخوایید برسید؟خودتون رو وقف کار کنید و بهش برسید ....
به اندام ایده آل به رشته دلخواه به ثروت مد نظر به هر چیزی که میخوایید برسید ... آرزو دلیل بر استعداده هیچ گوسفندی نمیاد آرزو بکنه رئیس دانشگاه هاروارد باشه
وقتت رو با حسادت به یکی هدر نده اگه میخوای اونو کوتاه نشون بدی با تحقیر کردن بزرگتر میشه و تو کوچیکتر راهش اینه که خودت بهتر از اون بشی!
برای کوتاه کردن یه خط فقط لازمه که خط بلند تری کشید...
و زندگی وقتی تلخ میشه که بگی
بدخواه من
نیمه من نیست
قلب منی
ولی شایسته تپیدن نیستی

[masoud]

%(#1f04b8)[به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت، غصه هم میگذرد]

[romisa]

ما گذشتیم و گذشت انچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران
وای به حال دگران.....

[ایهام]

خوش به حال مردها
دلشان که بگیرد ؛ سیگار می کشند ،
هر زمان هم که باشد ، بدون ترس و دلهره ، به دلِ خیابان میزنند ،
حتی اگر شد ، وسایل دم دستشان را می شکنند ...!
اما ما زن ها چه ؟!
نه خیابان برای دلتنگی هایمان امن است ، نه سیگار ، با طبعِ لطیفمان سازگار ...
و نه دلِ شکستن ظرف ها را داریم ...
ما زن ها دلمان که میگیرد ؛
زورمان به موهایمان می رسد ، به ناخن هایمان می رسد ، به بغضمان می رسد ...
ما زن ها درمواقعِ دلتنگی ، خیلی قوی که باشیم نهایتش گوشه ای مچاله می شویم ... و بی صدا می میریم ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

[sandiii]

و زخم های من همه از عشق است..♡
فروغ فرخزاد

[marylb]

هر که دلش خواست به دریا بزند گو بزن
هیچکس هیچ کس اینجا دلش آرام نیست

[Hosein Rahimi]

چطور موسیقی بزاذم

[hamed1379999]

دی میشدو گفتم صنما عهد به جای ار
گفتا غلطی خواجه دراین عهد وفا نیست

[hamed1379999]

نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست
گره بگشاد از ابروی و بر دل های یاران زد

[hamed1379999]

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
*جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

[hamed1379999]

من از عقرب نمیترسم ولی از سوسک میترسم
رتیل بی مروت از پس دیوار می اید

[hamed1379999]

شال قرمز سر نکن من را هوایی تر نکن
گاوها بارنگ قرمز زود قاطی میکنن
#حامد

[hamed1379999]

یارب مددی کن که به سامان برسیم
چون مزرعه تشنه به باران برسیم

[hamed1379999]

هیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید

هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر

#حامد عسکری

[hamed1379999]

بی زحمت شمام یکم فعال باشین مام یاد بگیریم

[hamed1379999]

ستاره فرهنگ و هنر شعر و ادب

yektanet.com
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۳۹۶ - ۰۹:۱۱
کد خبر: ۱۷۱۵۱
گلچین زیباترین اشعار حامد عسکری
اشعار حامد عسکری بیشتر در قالب های غزل و ترانه سروده شده و مضامین عاشقانه دارند. تعدادی از ترانه های او را خوانندگان مطرح خوانده اند.
حامد عسکری دهم خردادماه 1361 در شهر بم به دنیا آمد. او ترانه سرا و شاعر ساکن تهران است. عسکری در دانشگاه رفسنجان درس می‌خواند ولی زلزله بم و غم از دست دادن عزیزانش باعث شد به تهران مهاجرت نماید. این شاعر فارغ التحصیل لیسانس رشته حقوق قضایی از دانشگاه تهران شمال است و پیش از آن چند سال نیز در حوزه علمیه درس خوانده بود.

کتاب‌های شعر «حال و حوایی از ترنج و بلوچ»، «خانمی که شما باشید»، «سرمه‌ای»، «پری شب: دفتر ترانه» تاکنون از وی منتشر شده است. در مطلب حاضر تعدادی از زیباترین غزلیات و مشهورترین ترانه‌های حامد عسگری را بخوانید.

عکس نوشته غزل عاشقانه حامد عسکری

گلچین غزلیات حامد عسکری

گرمی لبخند از آواز بنان برداشته

چشم از فیروزه‌های اصفهان برداشته

حس معصوم نگاه غرق در اعجاز را

از دعاهای مفاتیح الجنان برداشته

بعدها هرکس بخواند نقلی از زیباییش

از غزل‌های من آتش به جان برداشته

عشق مدت‌هاست این روح سراسر درد را

برده بر بام جنون و نردبان برداشته

فکر کن گنجشک باشی و ببینی گردباد

جفت معصوم تو را از آشیان برداشته

بشکند دستش گلم هرکس تو را از من گرفت

کیسه باروت از ستارخان برداشته

---

مثل آن چایی که می‌چسبد به سرما بیشتر

با همه گرمیم با دل‌های تنها بیشتر

درد را با جان پذیراییم و با غم‌ها خوشیم

قالی کرمان که باشی می‌خوری پا بیشتر

بَم که بودم فقر بود و عشق اما روزگار

زخم غربت بر دلم آورد این جا بیشتر

هر شبِ عمرم به یادت اشک می‌ریزم ولی

بعدِ حافظ خوانیِ شب‌های یلدا بیشتر

رفته‌ای اما گذشتِ عمر تأثیری نداشت

من که دلتنگ توام امروز، فردا بیشتر

زندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلخ‌تر

بغض جانکاه است هنگام تماشا بیشتر

هیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید

هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر

بر بخارِ پنجره یک شب نوشتی: عاشقم

خون انگشتم بر آجر حک کنم: ما بیشتر

---

نهاده است به غبغب ترنج قالی کرمان

نشانده بر عسل لب انارهای بدخشان

نشسته است به تختی به تختی از گل و کاشی

سی و سه بافه رها کرده در شکوه سپاهان

سپرده روسری‌اش را به بادهای مخالف

به بادهای رها در شب کویر خراسان

دو دست داغ و نحیفم میان زلف پریشش

لوار شرجی قشم است در شمال شمیران

بر آن شدم که ببوسم عروس شعر خودم را

ببوسمش به خیال گلابگیری کاشان

غزل رسید به آخر، هنوز اول وصفم

همین‌قدر بنویسم فرشته‌ای‌ست به قرآن

---

هرچه با تنهایی من آشناتر می‌شوی

دیرتر سرمی‌زنی و بی‌وفاتر می‌شوی

هرچه از این روزهای آشنایی بگذرد

من پریشان‌تر، تو هم بی‌اعتناتر می‌شوی

من که خرد و خاکشیرم! این تویی که هر بهار

سبزتر می‌بالی و بالا بلاتر می‌شوی

مثل بیدی زلف‌ها را ریختی بر شانه‌ها

گاه وقتی در قفس باشی رهاتر می‌شوی

عشق قلیانی‌ست با طعم خوش نعنا دو سیب

می‌کشی آزاد باشی، مبتلاتر می‌شوی

یا سراغ من می‌آیی چتر و بارانی بیار

یا به دیدار من ابری نیا، تر می‌شوی

---

چون سرمه می‌وزی قدمت روی دیده‌هاست

لطف خط شکسته به شیب کشیده‌هاست

هرکس که روی ماه تو را دیده، دیده است

فرقی که بین دیده و بین شنیده‌هاست

موی تو نیست ریخته بر روی شانه‌هات

هاشور شاعرانه شب بر سپیده‌هاست

من یک چنار پیرم و هر شاخه‌ای ز من

دستی به التماس به سمت پریده‌هاست

از عشق او بترس غزل مجلسش نرو

امروز میهمانی یوسف ندیده‌هاست

---

نشسته در حیاط و ظرف چینی روی زانویش

اناری بر لبش گل کرده سنجاقی به گیسویش

قناری‌های این اطراف را بی بال و پر کرده

صدای نازک برخورد چینی با النگویش

مضاعف می‌کند زیبایی اش را گوشوار آن سان

که در باغی درختی مهربان را آلبالویش

کسوف ماه رخ داده ست یا بالا بلای من

به روی چهره پاشیده است از ابریشم مویش؟

اگر پیچ امین الدوله بودم می‌توانستم

کمی از ساقه‌هایم را ببندم دور بازویش

تو را از من جدا کردند هر باری به ترفندی

یکی با خنده تلخش یکی با برق چاقویش

قضاوت می‌کند تاریخ بین خان ده با من

که از من شعر می‌ماند و از او باغ گردویش

رعیت زاده بودم دخترش را خان نداد و من

هزاران زخم در دل داشتم این زخم هم رویش

---

می‌روم حسرت دریای مرا دفن کنید

اهل دیروزم و فردای مرا دفن کنید

لحدم را بگذارید به روی لحدم

شال ابریشم لیلای مرا دفن کنید

ایل من مرده کسی نیست که چنگی بزند

وقت تنگ است بخارای مرا دفن کنید

[hamed1379999]

هرچه با تنهایی من آشنا تر می شوی
دیرتر سر میزنی و بی وفا تر می شوی

هرچه از این روزهای آشنایی بگذرد
من پریشان تر، تو هم بی اعتناتر می شوی

من که خرد و خاکشیرم! این تویی که هر بهار
سبزتر می بالی و بالا بلاتر می شوی

مثل بیدی زلف ها را ریختی بر شانه ها
گاه وقتی در قفس باشی رهاتر می شوی

[hamed1379999]

دست و پا بسته و رنجور به چاه افتادن

به از آن است که در دام نگاه افتادن

سیب شیرین لبت باشد و آدم نخورد؟

تو بهشتی و چه بیم از به گناه افتادن

لاک پشتانه به دنبال تو می آیم و آه

چه امیدی که پی باد به راه افتادن؟

آخر قصه ی هر بچه پلنگی این است:

پنجه بر خالی و در حسرت ماه... افتادن

با دلی پاک، دلی مثل پر قو سخت است

سر و کارت به خط و چشم سیاه افتادن

من همان مهره ی سرباز سفیدم که ازل

قسمتم کرده به سر در پی شاه افتادن

عشق ابریست که یک سایه ی آبی دارد

سایه اش کاش به دل گاه به گاه افتادن

حامد عسکری