هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Bio]

الا یا ایهاالساقی زمی پر ساز جامم را
که از جانم فرو ریزد هوای ننگ و نامم را

از آن می ریز در جامم که جانم را فنا سازد
برون سازد ز هستی هسته‌ی نیرنگ و دامم را

از آن می ده که جانم را ز قید خود رها سازد
به خود گیرد زمامم را فرو ریزد مقامم را

از آن می ده که در خلوتگه رندان بی حرمت
به هم کوبد سجودم را به هم ریزد قیامم را

نبودی در حریم قدس گلرویان میخانه
که از هر روزنی آیم گلی گیرد لجامم را

روم در جرگه پیران از خود بی خبر شاید
برون سازند از جانم به می افکار خامم را

تو ای پیک سبک باران دریای عدم از من
به دریادار آن وادی رسان مدح و سلامم را

به ساغر ختم کردم این عدم اندر عدم نامه
به پیر صومعه برگو ببین حسن ختامم را

امام خمینی(رضوان الله علیه)

[Bio]

دل که آشفته ی روی تو نباشد، دل نیست
آن که دیوانه ی خال تونشد، عاقل نیست

مستی عاشق دلباخته از باده ی توست
به جز این مستیم ازعمر، دگر حاصل نیست

عشق روی تو دراین بادیه افکند مرا
چه توان کرد که این بادیه را ساحل نیست

بگذر از خویش، اگر عاشق دلباخته ای
که میان تو و او جز تو کسی حایل نیست

رهرو عشقی اگر خرقه وسجاده فکن
که به جز عشق تو را رهرو این منزل نیست

اگراز اهل دلی صوفی وزاهد بگذار
که جز این طایفه را راه در این محفل نیست

برخم طره او چنگ زنم چنگ زنان
که جز این حاصل دیوانه لایعقل نیست

دست من گیر، واز این خرقه سالوس رهان
که دراین خرقه به جز جایگه جاهل نیست

علم وعرفان به خرابات ندارد راهی
که به منزلگه عشاق ره باطل نیست

امام خمینی(رضوان الله علیه)

[ZDM]

گفتی نظر خطاست......
سعدی

[najafiali78]

ای دل که بی گدار به آب ها نمیزدی
بی قایقت میان دریا چه میکنی ؟!

[romisa]

آشفته بازاری مکن ای مرغ بی آزار دل
صدحلقه می پیچی بهم تا یک گره وا می کنی

[romisa]

*در دل تنگم خموشی میکند انبار حرف*

محرمی کو تا بگویم اندک از بسیار حرف

حرفهای پختهٔ سنجیده دارم در درون

گر بنطق آیم توانم گفت صد طومار حرف

محرمی خواهم که در یابد بحدس صایبش

از لب خاموش من بی منت اظهار حرف

حال دل از چشم گویا فهمد آنکش دیده هست

عاشقانرا نیست جز از چشم گوهر بار حرف

من نمیخواهم که گویم حرفی از اندوه دل

میکند چون میتراود از دل خونبار حرف

خارخار گفتنی چون تنگ دارد سینه را

آید از بهر گشایش بر زبان ناچار حرف

چند حرف از قشر بتوان گفت با اصحاب کل

اهل دل کو تا بهم گوئیم از اسرار حرف

بحر پر دُر معارف خواهم و کان سخن

تا بریزد بر دلم از لعل گوهر بار حرف

از بلاغت میزداید گاه زنگ از دل سخن

وز حلاوت گاه دلرا میبرد از کار حرف

صاحب دلراست فهم رازها از سازها

صاحب دل شو شنو از نای و موسیقار حرف

نکتها در جست در صوت طیور آگاه را

گر ترا هوشی است در سر بشنو از منقار حرف

شد مضامین در میان اهل معنی مبتذل

تازه گوئی کو که آرد فکرش از ابکار حرف

هرکه قدر حرف نشناسد مکن با او خطاب

حیف باشد حیف جز با مردم هشیار حرف

مستمع ز افسردگی خمیازه‌اش در خواب کرد

با که گویم کی توان الا بر بیدار حرف

چون نمی‌یابی کسی گوشی دهد حرف ترا

بعد از این ای فیض میگو با در و دیوار حرف

[Mohsen Taheri]

[Brice]

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم
چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم

به تو آری ، به تو یعنی به همان منظر دور
به همان سبز صمیمی ، به همبن باغ بلور

به همان سایه ، همان وهم ، همان تصویری
که سراغش ز غزلهای خودم می گیری:

به همان زل زدن از فاصله دور به هم
یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم

به تبسم ، به تکلم ، به دلارایی تو
به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو

به نفس های تو در سایه سنگین سکوت
به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت

شبحی چند شب است آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است

در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم ، عاشق دیدار من است

یک نفر ساده ، چنان ساده که از سادگی اش
می شود یک شبه پی برد به دلدادگی اش

آه ای خواب گران سنگ سبکبار شده
بر سر روح من افتاده و آوار شده

%(#ff00f7)[در من انگار کسی در بی انکار من است]
%(#ff00f7)[یک نفر مثل خودم عاشق دیدار من است]

یک نفر سبز ، چنان سبز که از سرسبزیش
می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش

رعشه ای چند شب است آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است

آی بی رنگ تر از آینه یک لحظه بایست
راستی این شبح هر شبه تصویر تو نیست؟

اگر این حادثه هر شبه تصویر تو نیست
پس چرا رنگ تو و آینه اینقدر یکیست؟

حتم دارم که تویی آن شبح آینه پوش
عاشقی جرم قشنگی ست به انکار مکوش

آری آن سایه که شب آفت جانم شده بود
آن الفبا که همه ورد زبانم شده بود

اینک از پشت دل آینه پیدا شده است
و تماشاگه این خیل تماشا شده است

آن الفبای دبستانی دلخواه تویی
عشق من آن شبح شاد شبانگاه ت

[ZDM]

گر حال مرا حبیب پرسد گویید
بیمار غمت را نفسی هست هنوز
استاد شهریار

[محسن برومند]

مریض حالیم خوش نیست نه خواب راحتی دارم نه مایلم به بیداری

درون ما تفاوت هاست تو مبتلا به درمانی و من دچار بیماری

[ZDM]

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم
اگر تو دلخوری از من ، من از خودم سیرم
فاضل نظری

[negar salehi]

[ZDM]

خودت شاید نمی دانی چه کردی با دلم اما
دل یک آدم‌سرسخت را بردی ، خداقوت

[nima H]

شخصی همه شب بر سر بیمار گریست

چون روز آمد بمرد و بیمار بزیست

#بدون_شرح

[nima H]

به می عمارت دل کن که این جهان خراب
در پی آن است که از خاک ما بسازد خشت

[m.hmt]

بہ خدا عشق بہ رسوا شدنش مے ارزد
و بہ مجنون و بہ لیلا شدنش مے ارزد

دفتر قلب مرا وا ڪن و نامے بنویس
سند عشق،بہ امضاء شدنش مے ارزد

گر چہ من تجربہ اے از نرسیدن هایم
ڪوشش رود بہ دریا شدنش مے ارزد

ڪیستم؟ باز همان آتش سردے ڪہ هنوز
حتم دارد ڪہ بہ اِحیا شدنش مے ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم بہ دمم
بہ همان لحظہ ے برپا شدنش مے ارزد

دل من در سبدے،عشق بہ نیل تو سپرد
نگهش دار،بہ موسے شدنش مے ارزد

سالها ... گر چہ در این پیلہ بمانَد غزلم
صبرِ این ڪرم بہ زیبا شدنش مے ارزد

[najafiali78]

negar salehi در شعردانه گفته است:

شمس الحق تبریزی از بس که در آمیزی
%(#ff0000)[تبریز] خراسان شد ، تا باد چنین بادا

[negar salehi]

[به سان خورشید]

هر که مقصود خود از غیر خدا می طلبد_
چون گدایی ست که حاجت ز گدا می طلبد

[nima H]

عاشق این شعر حافظم
انگار به ته عشقت رسیدی

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم / صد‌بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم
باغ بهشت و سایه طوبیٰ و قصر و حور / با خاکِ کوی دوست برابر نمی‌کنم
تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است / گفتم کنایتی و مکرّر نمی‌کنم
هرگز نمی‌شود ز سرّ خود خبر مرا / تا در میان میکده سَر بر نمی‌کنم
شیخم به طنز گفت: «حرام است؛ مِی مخور!» / گفتم: «به‌چَشم؛ گوش به هر خر نمی‌كنم!»
ناصح به طعن گفت که «رو ترک عشق کن» / «محتاج جنگ نیست؛ برادر، نمی‌کنم!»
این تقوی‌ام تمام که با شاهدان شهر / ناز و کرشمه بر سر منبر نمی‌کنم
حافظ جناب پیر مغان جای دولت است / من ترک خاک‌بوسیِ این در نمی‌کنم