هرچی تودلته بریز بیرون۶

[_Biliifti_]

عاشق آن گوش ندارد که نصیحت شنود
درد ما نیک نباشد به مداوای حکیم..!

[خانوم لوبیا]

گویند
سرانجام ندارید شما
مائیم که
بی‌هیچ سرانجام خوشیم...
•مولانا

[خانوم لوبیا]

بگذار بگویند و بگویند و بگویند
تو لبخند بزن،خیره بمان،هیچ مگو

[_Biliifti_]

از که دورم که به خود ساختنم دشوار است؟!

|بیدل|

[Ansel]

آخرین برگ سفرنامه باران این است
که زمین چرکین است

《کدکنی》

[_Mitra_]

نماز مست ، شریعت روا نمی دارد
نماز من که پذیرد که روز و شب مستم ؟

(:

[_Biliifti_]

تا بر تو نظر کردم رسوای جهان گشتم
آری همه رسوایی اول زِ نظر خیزد...

| عطار |

[Mobeen]

گر مرد رهی میان خون باید رفت...
وز پای فتاده سرنگون باید رفت...
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس!!
خود راه بگویدت که چون باید رفت...
|عطار|
00/10/29

[Negin_M]

%(#ff7700)[خدای خوبم (:]
%(#ff7700)[گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو]
%(#ff7700)[که مرا دیدن تو بهتر از ایشان تو مرو]

%(#ff7700)[مولوی]

[Saghia]

هر کجا ویران بود آن جا امید گنج هست
گنج حق را می‌نجویی در دل ویران چرا؟
:)♡
/مولانا/

[_Biliifti_]

%(#38237a)[دلـبرا،]
%(#38237a)[یک بوسه دادی،اینقدر نازت ز چیست؟!]
%(#38237a)[گر پشیمان گشته ای،]
%(#38237a)[بگذار در جایش نهم...]

[Ansel]

قبول است اگر چه هنر نیستش

که جز ما پناهی دگر نیستش...

《سعدی》

پ ن:با بعضی شعر ها
میشه زندگی حس کرد:))

[Opal]

در دست بانوئی، به نخی گفت سوزنی

کای هرزه‌گرد بی سر و بی پا چه می‌کنی

ما میرویم تا که بدوزیم پاره‌ای

هر جا که میرسیم، تو با ما چه می‌کنی

خندید نخ که ما همه جا با تو همرهیم

بنگر بروز تجربه تنها چه می‌کنی

هر پارگی بهمت من میشود درست

پنهان چنین حکایت پیدا چه می‌کنی

در راه خویشتن، اثر پای ما ببین

ما را ز خط خویش، مجزا چه می‌کنی

تو پای بند ظاهر کار خودی و بس

پرسندت ار ز مقصد و معنی، چه میکنی

گر یک شبی ز چشم تو خود را نهان کنیم

چون روز روشن است که فردا چه می‌کنی

جائی که هست سوزن و آماده نیست نخ

با این گزاف و لاف، در آنجا چه میکنی

خود بین چنان شدی که ندیدی مرا بچشم

پیش هزار دیدهٔ بینا چه می‌کنی

پندار، من ضعیفم و ناچیز و ناتوان

بی اتحاد من، تو توانا چه می‌کنی

پروین اعتصامی

[Opal]

          ... 

از مهر دوستان ریاکار خوشتر است

دشنام دشمنی که چو آئینه راستگوست

آن کیمیا که میطلبی، یار یکدل است

دردا که هیچگه نتوان یافت، آرزوست

پروین، نشان دوست درستی و راستی است

هرگز نیازموده، کسی را مدار دوست

پروين اعتصامی

[Ansel]

ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت

                    این شام صبح گردد و این شب سحر شود

[Saghia]

آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست

گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری

/حافظ/

[Fatemeh Babazadeh]

جز وصل تو دل به هرچه بستم تــوبه...
بی یاد تو هرجا که نشستم، تــوبه...
در حضرت تو توبه شکستم،صدبار...
زین توبه که صدبار شکستم، تــــوبــــه
(سنایی)

[Ansel]

سعدی اگر طالبی
راه رو و رنج بر

یا برسد جان به حلق،
یا برسد دل به کام

[atena abolhasani]

منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی

مفروش خویش ارزان که تو بس گران بهایی

به عصا شکاف دریا که تو موسی زمانی

بدران قبای مه را که ز نور مصطفایی

بشکن سبوی خوبان که تو یوسف جمالی

چو مسیح دم روان کن که تو نیز از آن هوایی

به صف اندرآی تنها که سفندیار وقتی

در خیبر است برکن که علی مرتضایی

بستان ز دیو خاتم که تویی به جان سلیمان

بشکن سپاه اختر که تو آفتاب رایی

چو خلیل رو در آتش که تو خالصی و دلخوش

چو خضر خور آب حیوان که تو جوهر بقایی

بسکل ز بی‌اصولان مشنو فریب غولان

که تو از شریف اصلی که تو از بلند جایی

تو به روح بی‌زوالی ز درونه باجمالی

تو از آن ذوالجلالی تو ز پرتو خدایی

تو هنوز ناپدیدی ز جمال خود چه دیدی

سحری چو آفتابی ز درون خود برآیی

تو چنین نهان دریغی که مهی به زیر میغی

بدران تو میغ تن را که مهی و خوش لقایی

چو تو لعل کان ندارد چو تو جان جهان ندارد

که جهان کاهش است این و تو جان جان فزایی

تو چو تیغ ذوالفقاری تن تو غلاف چوبین

اگر این غلاف بشکست تو شکسته دل چرایی

تو چو باز پای بسته تن تو چو کنده بر پا

تو به چنگ خویش باید که گره ز پا گشایی

چه خوش است زر خالص چو به آتش اندرآید

چو کند درون آتش هنر و گهرنمایی

مگریز ای برادر تو ز شعله‌های آذر

ز برای امتحان را چه شود اگر درآیی

به خدا تو را نسوزد رخ تو چو زر فروزد

که خلیل زاده‌ای تو ز قدیم آشنایی

تو ز خاک سر برآور که درخت سربلندی

تو بپر به قاف قربت که شریفتر همایی

ز غلاف خود برون آ که تو تیغ آبداری

ز کمین کان برون آ که تو نقد بس روایی

شکری شکرفشان کن که تو قند نوشقندی

بنواز نای دولت که عظیم خوش نوایی
مولانای جان

[Reyhaneh Moradi]

عمامه به سر، خِرقه به بَر، سُبحه بر انگشت
چون روی دلت سوی خدا نیست چه حاصل
...