هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Hamid.s]

خانه ات سرد است ؟
خورشیدی در پاکت می گذارم 
و برایت پست می کنم
ستاره ی کوچکی در کلمه ای بگذار 
و به آسمانم روانه کن 
بسیارتاریکم      

[چیچک]

بگذار آبها ساکن شوند
تا عکس ماه و ستاره ها را در وجود خود ببینی! :)))

[Ainoor]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی

آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان
که دل اهل نظر برد که سریست خدایی

پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند
تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی

حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبان
این توانم که بیایم به محلت به گدایی

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت
همه سهلست تحمل نکنم بار جدایی

روز صحرا و سماعست و لب جوی و تماشا
در همه شهر دلی نیست که دیگر بربایی

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

شمع را باید از این خانه به دربردن و کشتن
تا به همسایه نگوید که تو در خانه مایی

سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد
که بدانست که دربند تو خوشتر که رهایی

خلق گویند برو دل به هوای دگری ده
نکنم خاصه در ایام اتابک دو هوایی

پ.ن: میخواستم فقط دو بیت اول بزارم
ولی بقیشم قشنگ بود و بنظرم همش با هم خیلی قشنگ تر میشد...

[پرستو بابایی]

حالیا مصلحت وقت در آن می‌بینم
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم

جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم
یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم

جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم

سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
گر دهد دست که دامن ز جهان درچینم

بس که در خرقه آلوده زدم لاف صلاح
شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم

سینه تنگ من و بار غم او هیهات
مرد این بار گران نیست دل مسکینم

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر
این متاعم که همی‌بینی و کمتر زینم

بنده آصف عهدم دلم از راه مبر
که اگر دم زنم از چرخ بخواهد کینم

بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که مکدر شود آیینه مهرآیینم

[پرستو بابایی]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

هم عفاالله صبا کز تو پیامی می‌داد
ور نه در کس نرسیدیم که از کوی تو بود

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت
فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود

بگشا بند قبا تا بگشاید دل من
که گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بود

به وفای تو که بر تربت حافظ بگذر
کز جهان می‌شد و در آرزوی روی تو بود

[Hamid.s]

صُبحدم باش که چون غنچه دلی بگشائی
شیوه‌ی تنگ غروب است گلو بفشردن...

‌‏‌ ⁩ شهریار

[Hamid.s]

آسمان ها، ترانه هایی آبی
کوه ها
قصه هایی سبز
اما این را نمی دانم
که زنبق ها از کجا بر دشت باریده اند؟
دریا، آرزوی آبی من است
با آوای مغمومش
و باد، کلام شیرینم
که گونه ات را می بوسد و
لای گیسویت می پیچد.
شب، سکوت توست
روز، لبخندت.
شب هایی که بی تو می گذرند
از گیسوی تو درازترند.

[بابونــــه]

ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد

که شادی و غم گیتی نمی‌کنند دوام...

#پروین_اعتصامی

[بابونــــه]

اگر گرد کسی بسیار گردی
اگرچه بس عزیزی، خوار گردی...

#عطار

[بابونــــه]

شاخه‌ای خشکید و از چنگ شکوفایی گریخت 
خوش‌به‌حال هرکه از غم‌های دنیایی گریخت

همنشینی با کسی دلتنگی‌ام را کم نکرد
کاش می‌شد لحظه‌ای از دست تنهایی گریخت

بی‌وفایی شد جواب مهربانی، حیف شد
خواستی از پای آهو بند بگشایی گریخت

هرکه حسنی داشت راهش را زلیخایی گرفت
ماه‌رویی کو که از تاوان زیبایی گریخت

رود روزی از خودش پرسید هجرت تا کجا؟
بعد شد مرداب و از بیهوده‌پیمایی گریخت

با طناب مرگ بیرون آمد از گودال عمر
ماهی دل‌مرده از تنگ تماشایی گریخت

#فاضل_نظری

[Hamid.s]

زیر مجموعه ی خودم هستم

مثل مجموعه ای که سخت تهی ست

در سرم فکر کاشتن دارم

گرچه باغ من از درخت تهی ست

عشق آهوی تیزپا شد و من

ببر بی حرکت پتوهایم

خشمگین نیستم که تا امروز

نرسیدم به آرزوهایم

نرسیدن رسیدن محض است

آبزی آب را نمی بیند

هرکه در ماه زندگی بکند

رنگ مهتاب را نمی بیند

دوری و دوستی حکایت ماست

غیر از این هرچه هست در هوس است

پای احساس در میان باشد

انتخاب پرنده ها قفس است

وسعت کوچک رهایی را

از نگاه اسیر باید دید

کوه در رشته کوه بسیار است

کوه را در کویر باید دید

گرچه باغ من از درخت تهی ست

در سرم فکر کاشتن دارم

شعر را، عشق را، مکاشفه را

همه را از نداشتن دارم...

[بابونــــه]

• زندگی کوتاه است.
نه غمش می‌ارزد
و نه شادی ماندن دارد؛
بهترین راه برایت این است
که بخندی و بخندی و بخندی
به غمش،
به کمش،
و حتی به غمش.

[بابونــــه]

من از جهان چہ خواستم؟
کمی نشستن و بہ ماہ و آسمان
نگاہ کردن و‌ کمی دویدن
و بہ قله‌هایِ دورها رسیدن و...
کمی سکوت کردن و صدایِ کائنات را
شنیدن و کمی از عشق گفتن و شنفتن
و کمی رهایی و شُڪوهِ آشنایی و
کمی سفر...
من از جهان چہ خواستم؟
ڪمے خیالِ خوش، نہ بیشتر!

[بابونــــه]

سرگشته چو پرگار همه عمر دویدیم . .
آخر به همان نقطه که بودیم، رسیدیم !

[بابونــــه]

به جایی می‌رسد آدم که بعد از گریه می‌گوید:
میان این همه بیگانه صد رحمت به تنهایی
#امیرعلی‌سلیمانی

[jahad_121]

خسروا! دستِ توانایِ تو آسان کرد کار
ورنه در این کارِ سخت امیدِ آسانی نبود

شه نمی‌شد گر‌ در این گمگشته‌کشتی ناخدای
ساحلی پیدا از این دریایِ طوفانی نبود

پروین اعتصامی

[Hamid.s]

این پست پاک شده!

[Hamid.s]

نه دامی‌ست نه زنجیر؛ همه بسته چراییم؟
چه بندست چه زنجیر که برپاست خدایا !

[Hamid.s]

نیم‌شبان نشسته جان، بر در خلوت دلم
منتظر صدای پا مهد کش خیال را

[بابونــــه]

چَشمِ من،گریه چرا؟!
تا کجا آه و فغان؟
ای گلو !
صحرای خشکیده‌ی بغض ..
شب به شب،خِس خس خشک
حمل کردی تو در آن کُنجِ کبود
با توام مغز ترک خورده‌ی من ..
خاطرات سرد را
از پسِ گوشه‌ی دیواره‌ی خود دور بریز
و تو ای پای خیال !
یاد یاران وفادار به خود جای بده
هر کجا خاری بود،
شک نکن تا به ابد خاشاک بود ..
هیچ تپه،تل و خاک
قله و کوه نمی سازد آه!