هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Ansel]

از پیشِ تو راهِ رفتنم نیست...

سعدی

[Miss.Joker]

خواستم از غمِ تو دل بکَنم جانم رفت
تو به اندازه‌ی یک روح بدهکارِ منی!

[_Biliifti_]

با دلارامـی م‍را خاطر خوش است
کز دل‍ـم یک باره برد آرام را..‌
|حافظ|

[M.Shajarian]

مولانا

[0-0ftm]

دستم به قلم نمی رود غم دارم
پاییزی ام و هوای نم نم دارم
دلتنگم و آه می‌کشم با یادت
لبخند تو را که نیستی کم دارم

شهراد میدری

[Mobeen]

در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟
تنگ است دلم، قوت فریاد کجایی؟

|حزین لاهیجی|

[Ansel]

نقشِ او
   در چشم ما
            هر روز
                خوش تر
                      میشود ...

سعدی

[مِهردُخت]

[Miss.Joker]

نکُند فکر کنی در دلِ من یاد تو نیست
گوش کن، نبضِ دلم زمزمه اش با تو یکیست!
| مولانا |

[SARA_]

گُـفتِـہ بودے ڪـہ چِرآ خـوب بِــہ پآیآن نَرِسـید؛
رآسـتَـش، زورِ مَـنِ خَسـتـِـہ بِـہ تـوفآن نَرسید...

|شهریآر|

[_Biliifti_]

هیچ نرفت و نرود،
از دلِ من صورت او...

|مولانا|

[-Dr_Ugger-]

خدا را، دادِ من بِسْتان از او ای شَحنهٔ مجلس
که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گِران دارد

• حافظ

[Hamid.s]

قیصر امین پور خیلی قشنگ به عشقش میگه:

«من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغـاز عالم تو را دوست دارم
چه شب ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم ؛ تــو را دوست دارم
نه خطی ، نه خالی ! نه خواب و خیالی !
من ای حس مبهم تو را دوست دارم
سلامی صمیمی تر از غـم ندیدم
به اندازه ی غم تو را دوست دارم.»

[Hamid.s]

ما نه آنیم که در بازیِ تکراریِ این چرخ و فلک
هر که از دیدهِ مان رفت ز خاطر ببریم

یا که چون فصل خزان آمد و گل رفت بخواب
دل به عشق دگری داده ز آنجا برویم

وسعت دیده ی ما خاک قدم‌های تو بود
خاکِ زیر قدمت را به دو دنیا ندهيم

[_Biliifti_]

"دست از طلب ندارم تا %(#787878)[ کامِ] من برآید
یا تـن رسد به جانان یا %(#787878)[جان] ز تـن برآید
جان بر %(#787878)[لـب] است؛
و حسرتـ در دل که از لبانش
نگرفته هیچ کامـی %(#787878)[ جـان] از بدن براید!"

•حافظ

[Hamid.s]

"بر من ببخش گاه چنان دوست دارمت
کز یاد میبرم که مرا برده ای ز یاد!"

[D Oo]

                                      ....I hate you
                                .....I love you 

. ....I hate that I want you
. .....You want her you need her
....And i'll never be her

[-Dr_Ugger-]

«قُلی» به شهر چنین گفت: یا که می‌میریم
و یا که آخرِ قصّه دوباره آزادیم…
به سمت قلعه‌ی معروفِ دیو راه افتاد
و ما که گوش به فرمانده‌مان «قلی» دادیم!

«قلی» گرفت سرِ دیو را و با دندان
دماغ و گوشش را کند مثل یک حیوان

گرفت موی زنِ دیو را و بست از سقف
زنش به هق‌هق افتاد توی وحشت و درد
«قلی» نگاه به او کرد و غرق لذّت شد
به بچّه‌هاش تهِ راهرو تجاوز کرد!

نشاند مستخدم‌‌ را میان روغنِ داغ
کشید آشپزِ پیر را تهِ زندان
شکنجه کرد تن لاغر و نحیفش را
و بست روی صلیبی بزرگ در میدان

حکیم را وسط التماس و خون خواباند
هزار مرتبه خنجر به چشمِ ماتش زد
کشید روی زمین، خانمِ معلّم را
جلوی چشم همه زنده زنده آتش زد

نشاند زن‌ها را پشت میز با شمشیر
که خون شوهر را توی جام سر بکشند
سرِ نگهبان‌ها را بُرید آهسته
که قبلِ مردنشان، دردْ بیشتر بکشند

نگاه‌ها قرمز بود و گریه‌ها قرمز
تمام منظره خون بود بر لباسِ گُلی!
و من که جیغ زدم: زنده باد آزادی!
و ما که داد کشیدیم: زنده باد «قلی»!

«قلی» نگاه به انبوهی از جسدها کرد
و گفت: غصّه تمام است، نوبت شادی‌ست
و هفت شب همه‌ی شهرِ خسته، جشن گرفت
که دیو مرده و امروز روز آزادی‌ست

«قلی» رئیس شد و روی تخت دیو نشست
در ابتدا گردن زد مخالفانش را
هر آنکه خواست بگوید که… هیچ‌وقت نگفت!
«قلی» بُرید به سرعت لب و زبانش را

نوشته شد در تقویم: روز آزادی!
اگرچه هیچ‌کس آن روز را به یاد نداشت
به وحشیانه‌ترین شکل‌ها به قتل رسید
هر آن کسی که به آزادی اعتقاد نداشت

قلیِ یک، دو، سه، آزادی و قلیِ چهار
عوض شدند به تدریج، اسم میدان‌ها
به زورِ ترکه فرو شد به مغزِ هر بچّه
قلی و آزادی، داخلِ دبستان‌ها!

تمام شهر، پُر از ترس بود و آزادی!
تمام شهر، پُر از دوربین و جاسوسی
که تو چه آوازی زیر دوش می‌خوانی
که گونه‌های زنت را چطور می‌بوسی

تمام شهر به دنبال یک نفر می‌گشت
در آن سکوت و شب و انتظارِ غیب شدن!
کسی به میدان آمد، شبیه یک فریاد
کسی به میدان آمد، کسی به نام «حسن»

«حسن» به شهر چنین گفت: یا که می‌میریم
و یا که آخر قصّه دوباره آزادیم…
به سمت قلعه‌ی پیرِ «قلی» به راه افتاد
و ما که گوش به فرمانده‌مان «حسن» دادیم...

• سید مهدی موسوی

[Hamid.s]

پیامی آورد از یار و در پی‌اش جامی

به شادی رخ آن یار مهربان گیرد

نوای مجلس ما را چو برکشد مطرب

گهی عراق زند گاهی اصفهان گیرد

[D Oo]

من پریشان تر از آنم که تو می‌پنداری
شده آیا ته یک شعر ترک برداری؟