ـــروع یه جامعه برای استارتاپ های تازه نفس
شعردانه
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
چقد حیفم میاد بخاطر دوتا نمره درسی مث دینی یا زبان به هدفم نمیرسم
برای همین به سرم میزنه ک بمونم -
دفتر خاطراتم، عزیزِ من...
امروز آفتاب طوری تابید که انگار داشت بهم چشمک می‌زد، و نسیمِ لطیفی می‌اومد، مثل یه دوست قدیمی، گونه‌هامو بوسید.
وای که چقدر دلم پره… پر از احساساتی که مثل پرنده‌ها توی آسمون قلبم پر می‌زنن.نمی‌دونی امروز توی ذهنم چند بار دنیا رو نجات دادم! یک بار به عنوان پزشک جنگل‌های آمازون… یه بار هم دانشمندی توی قطب شمال! هر کی بخنده مهم نیست! چون آدمی که قدرت خیال‌پردازی داره، میتونه هر کاری بکنه.
حتی اگر هنوز دقیق ندونه باید کدوم راهو بره… گاهی گم شدن، خودش یه جور پیدا شدنه، نه؟
می‌خوام برم سفر، اما نه با قطار و کالسکه…
با فکرهام، با کتابام، با اشک‌هام، با خنده‌هام…
می‌خوام خودمو کشف کنم! استعدادامو، ضعفامو، حتی بداخلاقی‌هامو.
می‌خوام بهتر بشم… همون‌طور که گلای وحشی بعد یه طوفون، قشنگ‌تر شکوفه می‌زنن.امتحانام نزدیکه و آره... گاهی قلبم از ترس تندتر میزنه.
ولی بعد یادم میاد که حتی اگر دنیا باهام راه نیاد، من می‌تونم با دنیا برقصد؛ با پاشنه‌های چوبی، وسط بارون، زیر نور ستاره‌ها...پس امروز هم می‌نویسم: من هنوز امیدوارم.
امیدوار به صبحی روشن، به لبخندی گرم، به آینده‌ای که با دستای خودم می‌سازمش.و تو، ای دنیا… آماده باش! چون "منِ خیال‌پرداز" هنوز تسلیم نشده!
#تودلی -
دفتر خاطراتم، عزیزِ من...
امروز آفتاب طوری تابید که انگار داشت بهم چشمک می‌زد، و نسیمِ لطیفی می‌اومد، مثل یه دوست قدیمی، گونه‌هامو بوسید.
وای که چقدر دلم پره… پر از احساساتی که مثل پرنده‌ها توی آسمون قلبم پر می‌زنن.نمی‌دونی امروز توی ذهنم چند بار دنیا رو نجات دادم! یک بار به عنوان پزشک جنگل‌های آمازون… یه بار هم دانشمندی توی قطب شمال! هر کی بخنده مهم نیست! چون آدمی که قدرت خیال‌پردازی داره، میتونه هر کاری بکنه.
حتی اگر هنوز دقیق ندونه باید کدوم راهو بره… گاهی گم شدن، خودش یه جور پیدا شدنه، نه؟می‌خوام برم سفر، اما نه با قطار و کالسکه…
با فکرهام، با کتابام، با اشک‌هام، با خنده‌هام…
می‌خوام خودمو کشف کنم! استعدادامو، ضعفامو، حتی بداخلاقی‌هامو.
می‌خوام بهتر بشم… همون‌طور که گلای وحشی بعد یه طوفون، قشنگ‌تر شکوفه می‌زنن.امتحانام نزدیکه و آره... گاهی قلبم از ترس تندتر میزنه.
ولی بعد یادم میاد که حتی اگر دنیا باهام راه نیاد، من می‌تونم با دنیا برقصد؛ با پاشنه‌های چوبی، وسط بارون، زیر نور ستاره‌ها...پس امروز هم می‌نویسم: من هنوز امیدوارم.
امیدوار به صبحی روشن، به لبخندی گرم، به آینده‌ای که با دستای خودم می‌سازمش.و تو، ای دنیا… آماده باش! چون "منِ خیال‌پرداز" هنوز تسلیم نشده!
#تودلی@هویججج
سارا میدونستی ک دنیای خیلی قشنگی داری؟ عاشق دنیای رنگی رنگی درونتم -
@هویججج
سارا میدونستی ک دنیای خیلی قشنگی داری؟ عاشق دنیای رنگی رنگی درونتم -
به‌عنوان اولین شبی که نیستی، افتضاحه.
-
هرشب این موقع‌ها تو دلم پروانه‌ها پرواز میکردن.
-
Maaah
هستم ک@خسته
-
بزرگ شدنِ با کودک درون
کاش می‌تونستم فقط خیال ببافم…
فقط لای درخت‌های بید زندگی کنم، کتاب بخونم، اسم هر گنجشک رو بدونم.
ولی زندگی می‌گه: "بزرگ شو، آن!"
می‌گه قبض هست، امتحان هست، نمره هست، کار هست.منم می‌گم باشه...
بزرگ میشم.
ولی اون بچه‌ی خیال‌پرداز درونم؟
همیشه باهامه.اون وقتی میرم سر کلاس کنارم می‌شینه.
وقتی دارم ظرف می‌شورم، زیر لب شعر می‌خونه.
وقتی اضطراب می‌گیرم، دستمو می‌گیره و می‌گه: "یادته یه روز می‌خواستی دنیا رو نجات بدی؟ هنوز دیر نشده."من همون کودک خیال‌بافم.
فقط با یه تقویم و دفتر برنامه‌ریزی در دست!»
#تودلی
-
دلم نمیخواد ترم بعد باز هم مثل ترم ۱ و ۲ هر هفته برم خونه
...
دلم نمیخواد...ناتینگ برای گفتن
-
Neo......
شب بخیر نئوِ شجاع...
-
جایی بین رؤیا و واقعیت
گیجم.
گاهی از خودم می‌پرسم: واقعاً می‌تونم؟
می‌تونم با این‌همه خیال، توی یه دنیای واقعی که پر از سردی و منطق و قوانین خسته‌کننده‌ست، زنده بمونم؟
جواب همیشه توی خودمه:
من فقط "می‌خوام زنده بمونم"...
نه مثل بقیه، که فقط نفس می‌کشن.
من می‌خوام رؤیا بکشم، خیال نفس بکشم…
ولی مسئول هم باشم.
هم بچه باشم، هم عاقل.
#تودلی
