ـــروع یه جامعه برای استارتاپ های تازه نفس
شعردانه
|
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
خواهرم ایرپادای منو گذاشته و داره لوازم آرایشیم رو نابود میکنه
چندبار نزدیک بود برم یه دعوا حسابی باهاش کنم ولی خب قرار شد آروم باشم
#تودلی -
Michael Vey حاجی خیلی وسوسه کنندس میدونی....
در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
Michael Vey حاجی خیلی وسوسه کنندس میدونی....
من اشتباهی رو شما ریپ زدم عذر خواهم یه لحظه فکر کردم خود ساراست
-
1111 بله درسته و کاملا موافقم.
ولی مسئله اینجاست که من برای خوشایند کسی خویشتن‌داری نمیکنم. اصلا برام مهم نیست طرف از رفتار من خوشش بیاد یا نه. من اون رفتاری رو که از لحاظ منطقی درست و پذیرفته شده هست با بقیه دارم حالا اینکه طرف راضی باشه یا شاکی، شخصیت خودش رو نشون میده.
اینکه جلوی اطرافیانم سعی میکنم اون آدم همیشه منطقی بمونم حتی در بحرانی ترین مراحل زندگی، برای اونا محبت به کسی یا مراعات حال کسی نیست، برای احترام به شخصیت خودمه. چون اونا منو به این چشم دیدن و میشناسن درست نیست با غر زدن و بیان کردن مشکلاتم
(که حق طبیعی هر آدمی هست) اون ذهنیت رو خراب کنم. ولی اینجا که کسی شناختی از من نداره میتونم اون نقاب همیشه خونسرد خودمو بردارم. -
Michael Vey من با اینکه کسی اینجا غرغرامو بخونه مشکلی ندارم (گرچه خب ذهنیتشون نسبت به آدم عوض میشه
) ولی بازم کارمو انجام میدم چون توی دنیای واقعی به اندازه کافی دارم مثل ربات رفتار میکنم دیگه اینجا رو بیخیال شدم.
کی به کیه؟ این همه آدم حرفای مختلف میزنن اینجا منم این وسط یه سهمی داشته باشم فقط میتونم اینجا خودمو تخلیه کنم. بقیه جاها قفله برام.
امیدوارم تا اطلاع ثانوی اینجا ناشناس باقی بمونم. دیگه حوصله شناخته شدن رو توی دنیای مجازی ندارم...یه روز یه پیر مرد و بچش سوار الاغشون بودن و داشتن میرفتن
بعد مردم گفتن بهش چقدر شما بی فکرید که دو تایی سوار این حیوان مظلوم شدید
بعد پیرمرده پیاده شد
مردم گفتن عجب پسر بی ادبی که اون سواره میاد ولی پدر پیرش پیاده
بعد جا به جا شدن و پیرمرده نشست و پسره پیاده شد
مردم گفتن چه پدر دل سنگی که خودش سوار الاغ شده و بچش پیاده
بعد هر دو پیاده شدن
مردم گفتن عجب آدمای بی عقلی پیدا میشن الاغ دارن اما هیچ کدوم سوار نمیشناصلا نباید برای حرف مردم زندگی کرد البته احترام باید گذاشت اما اهمیت نه ...
شما کار خوبی می کنید که اهمیت نمی دید
-
1111 بله درسته و کاملا موافقم.
ولی مسئله اینجاست که من برای خوشایند کسی خویشتن‌داری نمیکنم. اصلا برام مهم نیست طرف از رفتار من خوشش بیاد یا نه. من اون رفتاری رو که از لحاظ منطقی درست و پذیرفته شده هست با بقیه دارم حالا اینکه طرف راضی باشه یا شاکی، شخصیت خودش رو نشون میده.
اینکه جلوی اطرافیانم سعی میکنم اون آدم همیشه منطقی بمونم حتی در بحرانی ترین مراحل زندگی، برای اونا محبت به کسی یا مراعات حال کسی نیست، برای احترام به شخصیت خودمه. چون اونا منو به این چشم دیدن و میشناسن درست نیست با غر زدن و بیان کردن مشکلاتم
(که حق طبیعی هر آدمی هست) اون ذهنیت رو خراب کنم. ولی اینجا که کسی شناختی از من نداره میتونم اون نقاب همیشه خونسرد خودمو بردارم. -
ارور ۴٠۴
هستنی مشاهده نشد.
من از اینا می خوام
