هرچی تودلته بریز بیرون۶

[_ Reza _]

پرستو بابایی برو خودتو بشناس برو هنوز به خودشناسی نرسیدی
پیامبر میفرماید اگر میخواهید خودتان را بشناسید اول خدای خود را بشناسید ( برعکس گفتم میدونم ولی خب خواستم کم نیارم 🦥 )

[Anzw 18]

@Comrade_Bayat
والا قارداش خبریم یوخدی
آما اول پستینا باخسون بیر آجانا مشکوک چالیر

[Maaah]

@Venus655 در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:

کاش میشد چشماتو ببندی و وقتی باز کردی مشهد باشی

حیف با امام‌رضا قهرم وگرنه برات ویدیومسیج میگرفتم
ذخیره دارم البته از نقاره‌زنی 🥲️ نمیخوای؟

[Sara_R]

دارم عمرمو هدر میدم سر این فکرا و دلتنگیا

[Anzw 18]

_Aram_ میانه ایم
آ.شرقی

[Hamid.s]

@_Mahdieh
بفرستید بی زحمت

[مِهردُخت]

@_Mahdieh
چرا میخوام🥺

[Anzw 18]

_Aram_ ای بابا

[Sara_R]

کاش میشد از اینایی باشم که از شدت بیزی بودن کلا یه بار در روز گوشی چک میکردن

[jahad_121]

هعی روزگار

[jahad.20]

وارد امام زاده شدم
صدای شکرگزاری اول صبح پرنده ها می آمد. بوی گل های داخل باغچه ی محوطه هم همه جا را پر کرده بود.
شلوغ تر از همیشه بود و مردمی که بیرون می آمدند ؛اول ربیع لباس مشکی به تن داشتند.
کمی جلو تر صدای شیون و گریه ی دختری یا مادری شاید هم خواهری با صدای پرنده ها عجین شده بود و من با دو تابوت خالی روبه رو شدم.
عکس روبه رو آقایی حدودا ۵۵ ساله را نشان میداد و یقین من را بیشتر میکرد که صدا باید صدای دختری یتیم شده باشه ..
برای بار چند هزارم در زندگی ام به این فکر کردم بعد از مرگ عزیزانم از حزن واندوه زنده میمانم یا نه؟
فاتحه ای خواندم و رد شدم ، از دور جمعیت دیگری دیده میشدن که بالای قبر دیگری رخت عزا بر تن داشتند و عکس هم عکسِ مادری پیر بود که سرد و گرم روزگارش را چشیده ،آردش را ریخته و الک اش را اویخته و حالا به سوی محبوبش شتافته. محبوبی که شاید هفتاد هشتاد سال با زبان خود در قنوت ها صدایش زده. فاتحه ای دیگر نثار روح مادر جان کردم و به سمت درب ورودی رواق رفتم که دوباره چشمم به جمعیتی دیگر افتاد . قبری دیگر و تازه متوفی ای دیگر .. این بار اما عکس نشان از داغ پسر جوانی میداد .قلبم از حزن گرفت و فکر کردم داغ کدام یکی سخت تراست؟ پدر مادر یا فرزند جوان؟ یقینا هیچکدام از این داغ ها تسلی بخش نیست.
سمت ضریح امام زاده رفتم هنوز آیت الکرسی برای متوفی ها ورد زبانم بود که شلوغی اتاق کنار ضریح نظرم را جلب کرد . مردی که جای پدرم را داشت با کت شلواری اتو کشیده و لبخندی روی لب ا روی لب هایش جعبه شیرینی را دور میداد. کمی آن طرف تر دختر خانم چادر سفید بختش را سر کرده و عکس های بعد از زندگی جدید را میگرفت . داماد هم با خجالت سرش را کمی پایین انداخته بود.
غم و شادی به هم امیخته بود و زندگی جریان خودش را طی میکرد .
نه زمان نه جهان و نه زندگی ، نه در لحظه ی وصال دو جوان و نه در لحظه ی وداع دختر و پدرش یا مادر و فرزندش به تماشا نایستادند .
این انسان ها هستند که روحشان را در زمانی یا مکانی مدفون میکنند و جسم شان را آزار میدهند. امید اما تنها چیزیست که انسان را سر پا نگه میدارد .
نور امید همیشه می تابد حتی از روزنه هایی کوچک

[Anzw 18]

@_maya
نه باور کن با مهربانی و لبخند می زنمش

[_Aram_]

Anzw 18 اهان
لهجتون فرق داره برای همین:)

[Akito]

Anzw 18 سخت شد

[Blue28]

@Comrade_Bayat ترک کجایی؟

[Sara_R]

نمیشه اعتیاد پیدا کردم انگار " صبح اولین چیزی که میبینم گوشیه
شب گوشیه
عصر گوشی و....
بین گوشی نگاه کردن یه زندگیه ریزی هم میکنم

[بابونــــه]

Anzw 18 خشن مهربون نما

[Anzw 18]

_Aram_ اوهوممممممم اره خب فرق می کنه
ترکی شماهم ؟ نمیدونستم:)

[هویججج]

ای آیناز بزرگ دراما معرفی کن

[Blue28]

Sara_R من هرچقد بیزی تر می‌شم ببشتر چک می‌کنم