-
شعردانه
-
خنک آن قمار بازی که بباخت آنچه بودش
بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر...
مولانایِ جان -
ای صبا با تو چه گفتند
که خاموش شدی
چه شرابی به تو دادند
که مدهوش شدی
تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که
خاکستر و خاموش شدی
تو به صد نغمه زبان بودی و
دلها همه گوش
چه شنفتی که زبان بستی و
خود گوش شدی
خلق را گرچه وفا نیست
ولیکن گل من
نه گمان دار که رفتی و
فراموش شدی... -
گاه گاهی قفسی میسازم بارنگــ
می فروشم به شما
تا به آواز شقایق که در آن زندانی است،
دل تنهایی تان تازه شود.
چه خیالی،چه خیالی...
می دانم
پرده ام بی جان است
خوب می دانم،
حوض نقاشی من بی ماهی است...
|سهراب سپهری|
@Saghi-Mortazavi همیشه سبــــــــز باشی رفیق
-
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم
|حافظِ جان|
-
وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال منناله زیر و زار من زارتر است هر زمان
بس که به هجر می‌دهد عشق تو گوشمال مننور ستارگان ستد روی چو آفتاب تو
دست نمای خلق شد قامت چون هلال منپرتو نور روی تو هر نفسی به هر کسی
می‌رسد و نمی‌رسد نوبت اتصال منخاطر تو به خون من رغبت اگر چنین کند
هم به مراد دل رسد خاطر بدسگال منبرگذری و ننگری بازنگر که بگذرد
فقر من و غنای تو جور تو و احتمال منچرخ شنید ناله‌ام گفت منال سعدیا
کآه تو تیره می‌کند آینه جمال من سعدیپ.ن:اینم از اون دست غزل های سعدی است که خیلی دوسش دارم
-
درود آلایی های خوب
راستش من این تاپیک رو مکمل تاپیک قرابت میدونم برای همین امیدوارم اینجا هم حضور پر رنگی داشته باشین و حس خوبی رو از طریق شعر به هم انتقال بدیم .پیشاپیش از همراهی تون سپاسگزارم
با احترام
بانوپ ن : %(#ff0000)[اینجا فقط شعر بنویسید نه متن ادبی]
دانش-آموزان-آلاء
خیرین-کوچک-دریا-دلهان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سرِّ غیب
باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور...ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند
چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور..."در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور..."گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور...غزلیات حافظ
️
