هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Kosar A003]

خزان رسید و گلستان بدان نگار نماند
زمان سیر و تماشای نوبهار نماند
لطافتی که هوا داشت بغارت دهر
طراوتی که چمن داشت پایدار نماند...

[Bio]

آتش سودای تو جانم بسوخت
یک شررش هر دو جهانم بسوخت

سوخته را خوش بتوان سوختن
سوخته‌ای بودم از آنم بسوخت

طاقت خورشید وصالم نبود
حیرت از آن وسع و توانم بسوخت

از من و ما گر اثری بود، رفت
عشق به‌کل نام و نشانم بسوخت

قصد سخن کردم تا سوز دل
شرح دهم ، کام و زبانم بسوخت

خواستم از درد که احوال جان
وصف کنم، شرح و بیانم بسوخت

نامهٔ اندوه نهادم اساس
سوز سخن کلک و بنانم بسوخت

بس که چراغ نظر افروختم
مردمک چشم عیانم بسوخت

دود سخن روزن حلقم ببست
تفِّ جگر شمع روانم بسوخت

قصه دراز است نزاری خموش
گو همه پیدا و نهانم بسوخت

«حکیم نزاری»

[Bio]

ای مسافر اندرین ره گام عاشق‌وار زن
فرش لاف اندر نورد و گفت از کردار زن

گر نسیم مشک معنی نیست اندر جیب تو
دست همت باری اندر دامن عطار زن

هرکت از زر باز گوید اوست دقیانوس تو
گر همی دین بایدت خیمه میان غار زن

دیو طرارست پیش آهنگ حرب وی تویی
سوزن تمهید را در چشم این طرار زن

پیش از آن کز غدر عالم لال گردد جان تو
آتش درویشی اندر عالم غدار زن

منزلی کآنجا نشان خیمهٔ معشوق تست
خاک اندر سرمه ساز و بوسه بر دیوار زن

گر نثار پای معشوقان بود در راه وصل
با دو دیده در بپاش و با دو رخ ایثار زن

چون سوار راهبر گشتی تو در میدان عشق
شو پیاده آتش آندر زین و زین‌افزار زن

هوشیار از باده و مست از می دنیا چه سود
طیلسان فقر و بر فرق چنین هشیار زن

در خرابات خرابی همچو مستان گوشه‌گیر
خیمهٔ قلاشی اندر خانهٔ خمار زن

پای در میدان مهر کمزنان ملک نه
نرد بازیدی ز مستی حصل بر اسرار زن

جان و دل را در قبالهٔ عاشقی اقرار کن
پس به نام عاشقی مهری بر آن اقرار زن

گر همه دعوی کنی در عاشقی و مفلسی
چون سنایی دم درین عالم قلندروار زن

«سنایی»

[m.hmt]

‌

ظاهر آراسته‌ام در هوس وصل ولی
من پریشان‌تر از آنم که تو می‌پنداری

[kosari]

او سخن می‌گوید و
دل می‌برد ...

‏⁧ • سعدی⁩

[kosari]

گـل عشـق مبـویـید کـه آن بـوی وفـا رفـت!

• هوشنگ ابتهاج

[kosari]

آفتابا!
بار دیگر
خانه را پرنور کن

• مولانا

[_Mitra_]

یا رب به کرم بر من درویش نگر
در من منگر در کرم خویش نگر

هر چند نیم لایق بخشایش تو
بر حال من خستهٔ دلریش نگر

ابوسعید ابوالخیر

[_Mitra_]

در بزم تو ای شوخ منم زار و اسیر
وز کشتن من هیچ نداری تقصیر

با غیر سخن گویی کز رشک بسوز
سویم نکنی نگه که از غصه بمیر

ابوسعید ابوالخیر

[_Mitra_]

کاروان می‌رود و بار سفر می‌بندند
تا دگربار که بیند که به ما پیوندند

خیلتاشان جفاکار و محبان ملول
خیمه را همچو دل از صحبت ما برکندند

آن همه عشوه که در پیش نهادند و غرور
عاقبت روز جدایی پس پشت افکندند

طمع از دوست نه این بود و توقع نه چنین
مکن ای دوست که از دوست جفا نپسندند

ما همانیم که بودیم و محبت باقیست
ترک صحبت نکند دل که به مهر آکندند

عیب شیرین دهنان نیست که خون می‌ریزند
جرم صاحب نظرانست که دل می‌بندند

مرض عشق نه دردیست که می‌شاید گفت
با طبیبان که در این باب نه دانشمندند

ساربان رخت منه بر شتر و بار مبند
که در این مرحله بیچاره اسیری چندند

طبع خرسند نمی‌باشد و بس می‌نکند
مهر آنان که به نادیدن ما خرسندند

مجلس یاران بی ناله سعدی خوش نیست
شمع می‌گرید و نظارگیان می‌خندند

سعدی

[Saghia]

تار و پود موج این دریا بهم پیوسته است
می زند برهم جهان را هر که یک دل بشکند

صائب تبریزی

[Opal]

%(#ff0000)[حدیث از مُطـــرب و می گـو و راز دَهر کمتر جو]
%(#ff0000)[که کس نَگشود و نگشاید به حکمت این معما را]

%(#0000ff)[غزل گفتی و دُر سُفتی بیا و خوش بخوان حافظ]
%(#0000ff)[که بر نظم تو افــشاند فلــــک عقد ثریــــا را]

[_Mitra_]

ای روی تو مهر عالم آرای همه
وصل تو شب و روز تمنای همه

گر با دگران به ز منی وای بمن
ور با همه کس همچو منی وای همه

ابوسعید ابوالخیر

[kosari]

خواب، می‌آید و در چشم نمی‌یابد راه

• هوشنگ ابتهاج

[kosari]

اگر پوسیده گردد استخوانم
نگردد مهرت از جـآنَم فراموش

• حافظ

[kosari]

هوا آرام
شب خاموش
راه آسمان ها باز
خیالم چون کبوترهای وحشی
می کند پرواز...

• فریدون مشیری

[kosari]

جان‌ فدا‌ باید‌ به‌ این‌ دلدادگی
دل‌ که‌ دادی‌ می‌رود‌ جان‌ نیز ‌هم

• شهریار

[Bio]

با تو یک شب بنشینم و شرابی بخوریم
آتش آلود و جگر سوخته آبی بخوریم

در کنار تو بیفتیم چو گیسوی تو مست
دست در گردنت آویخته تابی بخوریم

بوسه با وسوسه ی وصل دلارام خوش است
باده با زمزمه ی چنگ و ربابی بخوریم

سپر از سایه ی خورشید قدح کن زان پیش
کز کماندار فلک تیر شهابی بخوریم

پیش چشم تو بمیرم که مست است، بیا
تا به خوشباشی مستان می نابی بخوریم

صله ی سایه همین جرعه ی جام لب توست
غزلی نغز بخوانیم و شرابی بخوریم

«سایه»

[Sharllot]

دل اگر جنون آرد، خِرَدَش تویی که رفتی ..
| مولانا |

[Sharllot]

سیر نمیشوم ز تو
ای مه جان فزای من
جور مکن
جفا مکن
نیست جفا سزای من
| مولانا |