-
شعردانه
|
-
بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است
که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد -
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست -
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه داردحدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارددلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد…چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد -
حافظ
-
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه داردحدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارددلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد…چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد -
مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم -
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی -
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما -
ه خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را -
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا -
ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرواد از یادت -
آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست -
بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود
زین سیل دمادم که در این منزل خواب است -
رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست -
نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است -
حافظ بد است حال پریشان تو ولی
بر بوی زلف یار پریشانیت نکوست -
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست -
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نیت خیر مگردان که مبارک فالیست -
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت -
حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد
