-
شعردانه
|
-
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما -
ه خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را -
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا -
ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرواد از یادت -
آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست -
بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود
زین سیل دمادم که در این منزل خواب است -
رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست -
نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است -
حافظ بد است حال پریشان تو ولی
بر بوی زلف یار پریشانیت نکوست -
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست -
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نیت خیر مگردان که مبارک فالیست -
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت -
حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد -
غیرتم کشت که محبوب جهانی لیکن
روز و شب عربده با خلق خدا نتوان کرد -
من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف
تا به حدیست که آهسته دعا نتوان کرد -
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد -
حافظ
-
این گل ز بر همنفسی می‌آید
شادی به دلم از او بسی میآیدپیوسته از آن روی کنم همدمی‌اش
کز رنگ وی‌ام بوی کسی می‌آید -
جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما راخواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت
حقا که به چشم در نیامد ما را -
گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات
گفتم دهنت، گفت زهی حب نباتگفتم سخن تو، گفت حافظ گفتا
شادی همه لطیفه گویان صلوات
