-
شعردانه
|
-
شور دیدارت اگر شعله به دل ها بکشد
رود را از جگر كوه به دریا بكشدگیسوان تو شبیه است به شب اما نه!
شب كه اینقدر نباید به درازا بكشد
-
"خرم آن روز کز این منزلِ ویران بروم
راحتِ جان طلبم وز پیِ جانان بروم
گر چه دانم که به جایی نبرد راهِ غریب
من به بویِ سرِ آن زُلفِ پریشان بروم!"
|حافظ|
-
شب که دل با روزگار تار خود در جنگ بود
گر مرا چنگی به دل می‌زد نوای چنگ بود
○• فرخی یزدی -
در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست...• حافظ
-
نه بیمارم، نه خوشحالم، نه از حالم خبر دارم
گَهی با جان، گَهی با دل، گَهی از هر دو بیزارم!
|محمد فارابی| -
مَلِکا ذکرِ تو گویم * که تو پاکی و خدایی
-
مدامم نگران به دست خود
که کی بود این مدام دور از ما
و
یار آیدم به کنار........گفتگوهای تنهایی..... فرهاد
-
نوشتم این غزل نغز با سواد دو دیده
که بلکه رام غزل گردی ای غزال رمیده
سیاهی شب هجر و امید صبح سعادت
سپید کرد مرا دیده تا دمید سپیده
●•شهریار
-
○اگر که شبرو عشقی چراغ ماهت بس
○ستاره چشم و چراغ شب سیاهت بسمروح کن دل و جان را... 🌊🕊
-
@Hamid-s
از مردم چشم تو
لعل لب
و
سنبل مشکین گویم.....؟ارغوان است و تفاوت های بسیار....
گفتگوهای تنهایی..... فرهاد
-
تو با قلبِ ویرانه ی مَن چه کردی ؟
ببین عشقِ دیوانه ی مَن، چه کردی!
در ابریشَم عادَت آسوده بودم..
تو با حالِ پروانه ی من چه کردی ؟
ننوشیده از جامِ چَشم تو مَستم...
خُمار است مِیخانه ی من، چه کردی؟!
مَگَر لایقِ تِکیه دادن نبودم ؟
تو با حَسرت شانه ی من چه کردی!؟
چه کردی....
مَرا خسته کردی و خود خسته رفتی...
سفر کرده، با خانه ی من چه کردی ؟!
جهانِ من از گریه ات خیسِ باران...
تو با سقفِ کاشانه ی من چه کردی... -
تمنایی زِ تو دارم؛ بمانی یادِ من هر شب
که من هم با خیالِ تو خوشم، آهسته آهسته!
|راحم تبریزی|
