|
شعردانه
-
سلام دوستان عزیزم
امیدوارم حالتون خوب باشه
اینجا باهم راجع به استفاده صحیح از فضای مجازی و راهکارهایی برای کسانی که احساس میکنن به فضای مجازی اعتیاد پیدا کردن و همینطور راجع به چت خصوصی با هم صحبت میکنیم
اگه کسی راهکاری داره اینجا مطرح کنه تا دوستان استفاده کنن
و اگه کسی مشکلی داره اینجا مطرح کنه تا دوستان کمکش کنن
اگه مطلب و مقاله ی مفیدی هم در این خصوص دارید با ما به اشتراک بذارید ممنون:)
موفق باشید:) -
من نمیدونم برداشتن چت خصوصی کار درستیه یا نه بنابراین نمیتونم نظری راجع به برداشتن یا برنداشتنش بدم
نظر من اینه کاربرا باید اگاه باشن تا خدایی نکرده کسی نتونه ازشون سوء استفاده کنه
سوءاستفاده منظورم در تمامی موارده حتی سوء استفاده از زمان اون شخص و باعث بشه اون شخص وقتش رو هدر بده و ذهنش رو از درس منحرف کنه
به نظر من سعی کنید تا میتونید از چت خصوصی استفاده نکنید خصوصا با جنس مخالف مگه سوالتون درسی نیست؟پس تو عمومی بپرسید حتی با هم جنسهای خودتون هم سعی کنید فقط تو عمومی صحبت کنید. چون تو خصوصی باعث میشه وقتتون هدر بره و الکی راجع به مسائل حاشیه صحبت کنید و یهو میبینید چند ساعته دارید بی خودی چت میکنید و بعد یه مدت میبینید به اینترنت و چت معتاد شدید وقتی هم با جنس مخالف چت میکنید اگه اگاه نباشید یه وابستگی به وجود میاد که اشتباها اسمش رو میذارید عشق و کلا از درس و زندگی عقب میفتید
یه نگاه به پستای بچه ها بندازید همشون عاشق شکست خورده ان هیچ کدوم به جایی نرسیدن فقط وقتشونو هدر دادن و آسیب های رو حی دیدن و حتی جسمی میدونید اشعه کامپیوتر چقدر به جسم ما اسیب میزنه
آلاء میتونه مارو به اوج موفقیت برسونه به شرطی که ما این اشتباهات رو نکنیم
و لازمش آگاهیه, اگاهی استفاده از فضای مجازی -
این پسترو حتما بخونید مفیده
برای اینکه تبلیغ نشه منبعش رو نمیتونم بذارم:)اعتراف می کنم؛ متاسفانه من یک معتادم!
1.تحقیقی نشان می دهد که هر فرد به‌طور متوسط 150 بار در روز تلفن خود را بررسی می‌کند، اما چرا؟ آیا ما 150 انتخاب آگاهانه انجام می‌دهیم یا این از روی اعتیاد است. می دانید دلیل اصلی این اعتیاد چیست؟ سه ماده افیونی در شبکه های اجتماعی و تکنولوژی های ارتباطی وجود دارد که ما را معتاد کرده است.
طراحان فناوری برای افزایش درجه وابستگی فقط لازم است اقدامات کاربر (مانند کشیدن دست روی گوشی) را به یک پاداش متغیر ربط دهند. شما یک دکمه را فشار می دهید و بلافاصله یک پاداش هیجان‌آور (یک پیامک، ایمیل، تصویر جدید) دریافت میکنید یا هیچ چیز نمی‌گیرید. هرگاه درجه متغیر بودن پاداش بالاتر رود اعتیاد به حداکثر می‌رسد.
آیا این تاثیر واقعاً کار می‌کند؟ بله. دستگاه‌های سکهای در ایالات متحده بیش از مجموع درآمد بیس‌بال، فیلم‌ها و شهربازی‌ها درآمدزایی می‌کنند. طبق گفته پروفسور داوشول مولف کتاب «اعتیاد با طراحی» در مقایسه با انواع مختلف قماربازی، مردم سه یا چهار برابر سریع‌تر درگیر دستگاه‌های سکهای میشوند.
اما واقعیت تلخ اینجاست: الان همه ما در جیب خود یک دستگاه سکهای داریم. هروقت ما تلفن را از جیب خود بیرون می‌آوریم با یک دستگاه سکهای بازی میکنیم تا ببینیم چه پیام‌هایی دریافت کرده‌‌ایم. وقتی انگشت خود را روی صفحه اینستاگرام می‌کشیم با یک دستگاه سکهای بازی میکنیم تا ببینیم عکس بعدی چیست. وقتی صفحه دوست‌یابی را لمس میکنیم با دستگاه بازی میکنیم تا ببینیم دوستی جدیدی پیدا میکنیم یا خیر.
2.روش دیگری که فناوری برای دزدیدن اذهان به کار می‌برد آن است که به ما القا می‌کند یک درصد احتمال وجود دارد که ما موضوعی مهم را از دست بدهیم. وقتی می بینیم که یک پیام جدید آمده است سریع می رویم و آن را چک می کنیم که مبادا چیزی را از دست داده باشیم.
3.روش دیگر اهرم کردن نیاز فرد به تایید اجتماعی است. وقتی ما این پیام را دریافت میکنیم «دوست شما شما را در یک عکس تگ کرده است»، بلافاصله حس تایید اجتماعی و تعلق به ما دست می‌دهد و می رویم و چک می کنیم که کدام پیام ما لایک خورده است و کدام عکس ما تگ شده است؟
فیس‌بوک و اینستاگرام به‌طور خودکار پیشنهاد می‌کنند چه عکس‌هایی را باید تگ کنیم و به این ترتیب آنها باعث میشوند افراد در عکس‌ها بیایند. بنابراین وقتی دوستم مرا تگ می‌کند او در واقع به پیشنهاد فیس‌بوک پاسخ می‌دهد و خود انتخاب مستقلی ندارد. اما فیس‌بوک با این روش تعداد دفعاتی را که میلیون‌ها نفر احساس تایید اجتماعی دارند دستکاری می‌کند.تحلیل راهبردی:
واقعیت آن است که ما برای دنیای واقعی به اندازه ای تربیت شده ایم و مهارت هایی را داریم از جمله مهارت رانندگی، مهارت خرید و فروش، مهارت غذا خوردن. اما ما برای دنیای مجازی تربیت نشده ایم. بدون آگاهی و بدون مهارت وارد دنیایی شده ایم و به خاطر سه مکانیزم پاداش های متغیر، حس از دست دادن چیزهای مهم و نیاز به تایید اجتماعی، معتاد شده ایم و اکنون همانند معتادهای دنیای واقعی، در کنار خرابه های دنیای مجازی مچاله شده ایم. چه باید کرد؟ سه پیشنهاد دارم:1.ساعاتی را در روز بدون موبایل و شبکه های اجتماعی بگذرانید مثلا ساعت 9 صبح تا 12 ظهر که معمولا اوج ساعات کاری و هوشیاری فکری ماست.
2.هزینه مراجعه به شبکه های اجتماعی را افزایش دهید. الان ما با شبکه های اجتماعی دو کلیک و سه دکمه فاصله داریم. ولی اگر شب ها از زمانی به بعد موبایل خود را خاموش کنید و در جایی دور از دسترس قرار دهید، اگر هم هوس کردید که به شبکه های اجتماعی سر بزنید، هزینه بالاتری دارد روشن کردن موبایل که خود زمان بر است و ...
3.با شبکه های اجتماعی آگاهانه و نه واکنشی برخورد کنید. اگر پیغامی آمد که لایک شده اید، تگ شده اید، بدون فکر باز نکنید، از خود بگویید که چرا من این را باید باز کنم؟
-
«دکتر کيمبر لي اس يانگ» يکي از متخصصان و مخققان مسائل اينترنت، ريشه زيبندگي و اعتياد آور بودن اينترنت را در مدلي تحت عنوان CAE به سه عامل پيوند ميدهد. اين سه عامل عبارت اند از:
-
گمنامي: آيا تا به حال اصطلاح «شما به اندازه رازهايتان نگران هستيد» را شنيدهايد؟
مسأله اعتياد به اينترنت نيز چنين است. نه از روي قبضهاي تلفن ميشود فهميد و نه کسي شما را در حال خروج از کتابفروشي مخصوص بزرگسالان خواهد ديد. فقط کاربر و گيرنده پيام، از اين موضوع آگاهي دارند. کسي نميتواند بفهمد شخصي که به اينترنت متصل است، مشغول چه کاري است. -
راحتي و آسودگي: شما در خانه خود ميتوانيد با نوک انگشتانتان با دنيا ارتباط داشته باشيد. با چند ضربه انگشت ميتوانيد داستانهاي عاشقانه، بازيها و کتابهاي بزرگسالان و ديگر چيزها را به داخل خانه خود بياوريد.
-
گريز: دکتر يانگ مينويسد: «اگر افراد در زندگي روزمره، روز بدي داشته باشند، ميتوانند با مراجعه به اينترنت به تسکين و آسودگي برسند. بعضي از افراد معتاد، اينترنت را به عنوان يک مسکن ديگر به عنوان آزاد شدن يکباره هورمون آدرنالين ميدانند.
بالاتر از اين، شما در اينترنت ميتوانيد هر چيزي يا شخصي باشيد. شما ميتوانيد وزنتان را کمتر بگوييد، اگر چه سنگين وزن باشيد. خود را مجرد معرفي کنيد، اگر چه متاهل باشيد. همچنين شما ميتوانيد يک زندگي تخيلي و خيالي داشته باشيد. از اين جهت، اينترنت ميتواند باعث گمراهي افراد شود.»
يکي ديگر از عوامل اساس در اعتياد به اينترنت، وجود زمينه هاي گسترده اي از اطلاعات و تنوع موضوعات است که ميتواند اعتيادهاي ديگر با رفتارهاي وسواسي ديگر را به وجود آورد.همچنين يک مشکل اساسي اين است که اينترنت فعاليتهاي متنوع بسياري دارد و اين طور به نظر ميرسد که بعضي از اين جنبهها، حالت اعتيادي بيشتري دارند.
-
-
من خودم قصدم این بودکه کلا از فضای مجازی برم
ولی گفتم بهتره قبل رفتن این مطالب رو باهاتون به اشتراک بذارم بعدا برم
من یه مدتی از انجمن فاصله گرفتم
و اوایل برام خیلی سخت بود ولی بعد 10 روز دیدم واقعا ممکنه,اوایل احساس میکردم استفاده نکردن از فضای مجازی کار خیلی سختیه ولی حالا میفهمم راحترین کار دنیاست سختیش فقط 10 روز اوله
چون دیگه واقعا نیازی به انجمن ندارم یه سری سوال راجع به منابع و روش خوندن دروس داشتم که دوستان لطف کردن کمک کردن و از پس سوالات درسیم خودم میتونم بربیام
وفیلمهای موردنیازمرو هم دانلود کردم
و فیلم جدید زیست رو از خواهرم خواستم برام دانلود کنه:)
چون وقتی از اینترنت فاصله میگیرم تمرکزم عالی میشه:)
امیدوارم مطالب براتون مفید باشه
موفق باشید:) -
خیلی مفید بودند متشکرم
-
خب منم جدیدا یه کاری رو شروع کردم ب این منظور.من زیاد اهل چت کردن نیستم.یکی زیاد رمان میخونم که اینو تقریبا از صد به ده رسوندم و ایشالله ب صفر هم میرسه.وه یکی اینکه من زیاد وب گردی میکنم.اگه سرم هم بخوره ب دیوار سریع میرم سرچ میکنم تا ببینم عوارضش چیه
چند روزه صب که پا میشم گوشیمو چک میکنم بعد دادمو خاموش میکنم هر سوالی که در طول روز ب ذهنم میرسه که باید درموردش بسرچمو و پیامایی که بیاید ب مخاطبام بدم و...همه رو رو یه کاغذ مینویسم وشب دونه دونه انجام میدم.این باعث شده بیشتر درس بخونم.چون اهل بیرون رفتنو تلوزیون دیدن نیستم گوشیم که دیگه دستم نمیگیرم دیگه برا اینکه خودمو سرگرم کنم میرم سراغ درس
