-
شعردانه
|
-
بیا و بگو
گـم شدنم بهانه بودمـن در جست و جوی تـو بودم ...
-
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی..!
گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
-
بس که دلتنگم اگر گریه کنم می‌گویند
قطره‌ای قصد نشان دادن دریا دارد:)
فاضل نظری -
مپرس حال مرا! روزگار یارم نیست
جهنمی شده‌ام، هیچ کس کنارم نیستنهال بودم و در حسرت بهار! ولی
درخت می‌شوم و شوق برگ و بارم نیستبه این نتیجه رسیدم که سجده کردن من
به جز مبارزه با آفریدگارم نیستمرا ز عشق مگویید، عشق گمشده‌ای است
که هر چه هست ندارم! که هر چه دارم نیستشبی به لطف بیا بر مزار من، شاید
بِرویَد آن گل سرخی که بر مزارم نیست
فواره وار، سربه هوایی و سربه زیر
چون تلخی شراب، دل آزار و دلپذیرفاضل نظری…
-
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
بابا طاهر -
ماه کنعانم برفت از کلبهٔ احزان ولی
عکس رویش بر در و دیوار می‌یابم هنوز
اول شب بود کان یار از شبستانم برفت
وز نسیم صبح بوی یار می‌یابم هنوز
#خواجوی_کرمانی
-
معلّمِ انشاء پرسید چه شغلی دوست دارید؟!
همه داد زدیم خلبان آقا، و از پرواز نوشتیم!
حمید ولی عاشق بود،
گفت: " کار میکنم آقا، نون می‌برم خونه،
برای ملیحه.
النگو می‌خرم براش آقا.
ملیحه قشنگ می‌خنده...! "
امروز بعد از سال‌ها، منم نون می‌برم خونه؛
ولی فکر میکنم اون روز فقط حمید می‌دونست که پرواز چه حس عجیبی داشت! •️'
• -
رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم
شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی
-
خیالـت داند و چشم مــن و غـم
که هر شـب در چه کـارم با دل خویش ...
-
این که با مـا ستمت کم نشود باکی نیست
کـوشش مـا همه این اَست که اَفـزون نشود ...
-
رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد
دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد
در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت
هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد
زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند
اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد
آنگاه همان زخم، همان کوره ی کوچک،
شد قلّه ی یک آه، مسیر فوران شد
با ما که نمک گیر غزل بود چنین کرد
با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد
ما حسرت دلتنگی و تنهایی عشقیم
یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد
جان را به تمنّای لبش بردم و نگرفت
گفتم بستان بوسه بده، گفت گران شد
یک عمر به سودای لبش سوختم و آه
روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد
یک حافظ کهنه، دو سه تا عطر، گل سر
رفت و همه ی دلخوشی ام یک چمدان شد
با هر که نوشتیم چه ها کرد به ما گفت
مصداق همان وای به حال دگران شد
-
دل میرود از دست عیان جای تو خالی
ای بی خبر از درد نهان جای تو خالی
آفت زده دل همت فریاد ندارد
سردار سکوت است زبان جای تو خالی
بر مسند آشوب کمین کرده خیالی
ای آتش آشوب گران جای تو خالی
با کفر کمانش به گمان کافر افکار
ایمان مرا کرده نشان جای تو خالی
زان پیر شرابی که فشاندی به لبم دوش
امروز دلم گشته جوان جای تو خالی
من ماندم و پرسوخته پروانه و بلبل
در حلقه ی دلسوختگان جای تو خالی
از شوق سفر نیست که آذر شده در راه
کس نیست بگوید که بمان جای تو خالی -
کنار ما باش که محزون ، به اِنتظار بهاریـم
کنار ما باش که با هم خورشیدُ بیرون بیاریـم ...
-
چه جالب است
ناز را می کشیم
آه را می کشیم
انتظار را می کشیم
فریاد را می کشیم
درد را می کشیمولی بعد از این همه سال …
آنقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم
دست بکشیم
از هر آنچه که آزارمان می دهد
احمد شاملو
️
️