-
شعردانه
|
-
نمی دانم چرا اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی گاهی به حال خویش می گریم
فاضل نظری -
دست من گیر که بیچارگی از حد بگذشت...
- سعدى .
-
شب را تا صبح
مهمان کوچههای بارانی خواهم بود
و برگ برگ دفتر غمگینم را
در باران خواهم شستآن گاه شعر تازهام را
ـ که شعر شعرهایم خواهد بود ـ
با دستهایم،
بر دفتری که خالی است
خواهم نوشتای تغزل دیرینم در باران ...!
-
آذرِ عاشقانهام در حال تمام شدن است ...
و ما دستهای هم را لمس نکردهایم! -
انان که سر مستی ما طعنه زنانند
بگذار بمانند به خماری که ز ما هیچ ندانند
#وصال -
اگرچه خلوت و باران مدام عالی نیست
خیال خوب تو تا هست؛ پس خیالی نیست -
کاش بین من و او فاصله اجبار نبود
یا اگر بود دگر ، اینهمه بسیار نبود... -
گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشم ،
داروی دردم گر تویی در اوج بیماری خوشم ! -
یک ثانیه خورشیدم و یک ثانیه ابرم
تلفیق غم و شادی و دلتنگی و صبرم ! -
ای که نزدیک تری از منِ دلتنگ به من ،
بینِ ما نیست به جز فاصله ای اجباری . . -
در قفسِ خیالِ تو ، تکیه زنم به انتظار ...
تا که تو بشکنی قفس، پَر بکشم به سوی تو -
به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینمالا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینمجهان پیر است و بیبنیاد از این فرهاد کش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینمز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل
بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینمجهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی
که سلطانی عالم را طفیل عشق میبینماگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینمصباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز
که غوغا میکند در سر خیال خواب دوشینمشب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینمحدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد
همانا بیغلط باشد که حافظ داد تلقینمحافظ
-
به هجر کرده دلم خو، طمع زِ وصل بریدم...
که دردِ عشقِ تو را خوشتر از دوای تو دارم!- سیمین بهبهانی
-
.
گــر زمـین دودِ هـوا گردد، همانا آسمان
با همین نخوت که دارد آسـمانی می کند -
حیدربابا گویلر بوتون دوماندی
گونلریمیز بیر-بیریندن یاماندی
بیر-بیروزدن آیریلمایون، آماندی
یاخشیلیغی الیمیزدن آلیبلار
یاخشی بیزی یامان گونه سالیبلار
حیدربابا تمام جهان، غم گرفتهاست
وین روزگارِ ما همه ماتم گرفتهاست
ای بد، کسی که که دست کسان کم گرفتهاست
نیکی برفت و در وطنِ غیر لانه کرد
بد در رسید و در دل ما آشیانه کرد
"شهریار"
