شعردانه
|
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
Hako ببین باید بیشتر تجربه کسب کنی تا متوجه بشی
الان ما فکر میکنیم اوتاکو بودن یعنی من انیمه و مانگا دوست دارم و تمام
ولی اوتاکو بودن واقعا یعنی یه شخصیت مزخرف داشتن و یسری چیزای بد دیگه که مسلما نه شما و نه هیچکس اینجوری نیست -
Hako
من ترجیح میدم هر روز صبح از طلوع آفتاب لذت ببرم
تلاش کنم ایده بدم و بنظرت هیجان انگیز نیست که آینده خیلی غیرقابل پیش بینیه؟@Sally من هیچ‌وقت، تاکید میکنم هیچ‌وقت چنین طرز فکری نداشتم
-
همیشه نگرانم، حتی بعد بدست آوردن چیزی که سال‌ها آرزومه
-
همیشه نگران، همیشه مضطرب، همیشه ناامید
-
CpR من چون میدونم به این دید خیلی سخت می‌رسم برای همین یه مرز بین خودمو اطرافیان کشیدم که از اون مرز دیگه کسی رد نشه...
برای همینه که مهم نیست کجا و کیا(حتی والدینم) هیچ کسی بیشتر از ۳۰ درصدو منو نمیشناسه و نمی‌دونه... و فقط دو یا سه نفر هستن که منو بیشتر از ۲۰ درصد میفهمن یا میشناسن
و شناخت شامل هرچیزی مربوط به من میشه مخصوصا درونیاتم... -
Hako ببین باید بیشتر تجربه کسب کنی تا متوجه بشی
الان ما فکر میکنیم اوتاکو بودن یعنی من انیمه و مانگا دوست دارم و تمام
ولی اوتاکو بودن واقعا یعنی یه شخصیت مزخرف داشتن و یسری چیزای بد دیگه که مسلما نه شما و نه هیچکس اینجوری نیست -
@Sally
گوش دادی ؟
Hako -
@Miss-Joker راستش با گذاشتن صد خودمون برای ادما موافق نیستم
یعنی ادما طبقه بندی میشن
شاید توی زندگی فقط دو یا سه‌نفر باشن که واقعا لیاقت اینو داشته باشن که صد خودمونو براشون بذاریم
بازم یه جمله مزخرفه دیگه که دوستش ندارم "باید ادمای زندگیمونو امتحان کنیم:( و بعد بارها وقتی به شناخت ازشون رسیدیم طبقه‌بندی کنیم" حالا بر اساس طبقه‌بندی یا حد و حدودی که مشخص کردیم خودمونو و ارتباطمونو باهاشون شکل میدیم اینکه به هرکس چقدر فرصت میدیم و چقدر اعتماد میکنیم چقدر نزدیک و وابسته میشیم و چقدر اجازه میدیم اتفاقات و شلوغی‌های زندگیمون اونهارو ازمون دور کنه همه و همه به اینکه خودمون انتخاب کردیم هر ادمی توی چه جایگاهی برامون طبقه‌بندی بشه برمی‌گرده
هرچند از استفاده از کلماتی مثل طبقه‌بندی و امتحان کردن برای ادم‌ها بدم میاد ولی خب.
ولی دقیقا بقول تو غمگین‌ترین قسمت ماجرا وقتیه که یه‌نفر را به عنوان نزدیک ترین ادم به خودت انتخاب کنی ولی در عین حال باید همه‌ش به خودت یادآور بشی که تا ابد نمیمونه همین الانش مهمه و تو نمی‌دونه کی و کجا میره...):نقطه در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
@Miss-Joker راستش با گذاشتن صد خودمون برای ادما موافق نیستم
یعنی ادما طبقه بندی میشن
شاید توی زندگی فقط دو یا سه‌نفر باشن که واقعا لیاقت اینو داشته باشن که صد خودمونو براشون بذاریم
بازم یه جمله مزخرفه دیگه که دوستش ندارم "باید ادمای زندگیمونو امتحان کنیم:( و بعد بارها وقتی به شناخت ازشون رسیدیم طبقه‌بندی کنیم" حالا بر اساس طبقه‌بندی یا حد و حدودی که مشخص کردیم خودمونو و ارتباطمونو باهاشون شکل میدیم اینکه به هرکس چقدر فرصت میدیم و چقدر اعتماد میکنیم چقدر نزدیک و وابسته میشیم و چقدر اجازه میدیم اتفاقات و شلوغی‌های زندگیمون اونهارو ازمون دور کنه همه و همه به اینکه خودمون انتخاب کردیم هر ادمی توی چه جایگاهی برامون طبقه‌بندی بشه برمی‌گرده
هرچند از استفاده از کلماتی مثل طبقه‌بندی و امتحان کردن برای ادم‌ها بدم میاد ولی خب.
ولی دقیقا بقول تو غمگین‌ترین قسمت ماجرا وقتیه که یه‌نفر را به عنوان نزدیک ترین ادم به خودت انتخاب کنی ولی در عین حال باید همه‌ش به خودت یادآور بشی که تا ابد نمیمونه همین الانش مهمه و تو نمی‌دونه کی و کجا میره...):آره خب قطعا برای همه نباید اینجوری باشی
ولی همون تعداد اندک
همون نزدیک ترینا
همونایی که شبارو باهات صبح میکنن و تاریکیای زندگیتو روشن میکنن و توی اون مقطع زندگیت تو وایب خوبی میگیری ازشون، به نظرم پیش اونا باید واقعی باشی
امتحان کردنو موافق نیستم خیلی
یعنی ببین تو به هر حال به چالش های زیادی میخوری و بر اساس این چالشا میتونی اطرافیانتو بسنجی و متوجه بشی برخوردشون تو این شرایط چجوریه باهات
یعنی نیاز نیست موقعیت جور کنی برای امتحان کردن آدما، خودشون کم کم ثابت میشن
من صدمو برای آدما نذاشتم همیشه
ولی رفتارمو وابسته به رفتار اونا هم نکردم. تبریک نگفتن؟ تبریک گفتم. بی معرفت شدن؟ زمان دادم
یعنی میخوام بگم تا تونستم کاری کردم که بعداً پیش خودم نگم، من باعث شدم طرف دور شه یا حس بدی بگیره، بدون منت محبتمو نشون میدم فارغ از هر چیزی و به قول تو هر طبقه‌بندی ای، چون اینجوری خودم حس بهتری دارم
حتی اگه رابطه ادامه داری نباشه و فقط برای تایم کوتاهی باشه، حالم خوبه بابت اینکه تو همون بازه کوتاه یا بلند حس خوبمو انتقال دادم و لحظه های خوبیو باهاش داشتم
کلا همه آدمای قبلی زندگیم، چه خوب چه بد، چه موندنی چه رفتنی، قابل احترامن برام
چون واقعا اون لحظه، از بودن اون آدم شاید بهترین حس موجود رو تجربه کردم و عمیقأ خوشحال بودم کنارش و همون تو ذهنم کافیه برای محترم شمردنش -
