-
شعردانه
|
-
ای دلبریت دلهره ی حضرت آدم
پلکی بزن و دلهره ام باش دمادمپلکی بزن از پلک تو الهام بگیرم
تا کاسه ی تنبور و سه تاری بتراشمهر ماه ته چاه نشد حضرت یوسف
هر باکره ای هم نشود حضرت مریمگاهی غزلم!گم شدن رخش بهانست
تهمینه شود همدم تنهایی رستمتهمینه شود بستر لالایی سهراب
تهمینه شود یک غم تاریخی مبهمتهمینه ی من ترس من این است نباشد
باب دلت این رستم بی رخش پر از غماین رستم معمولیه ساده که غریب است
حتی وسط ایل خودش در وطنش:بمناچاری ازین فاصله هایی که زیادند
ناچاری ازین مردن تدریجی کم کمهرجا بروم شهر پر از چاه وشغاد است
بگذار بمانم که فدای تو بگردممن نارون صاعقه خورده تو گل سرخ
تو سبز بمان من به درک من به جهنم#حامد_عسکری
پ‌ن : داستان سرودن این شعرشون قشنگ تر از خود شعر بود... -
در اگر بر تو ببندد ،
مرو و صبر کن آنجا
ز پسِ صبر تو را او ،
به سر صدر نشانَد
و اگر بر تو ببندد همه ره ها و گذر ها،
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند
-مولانابارالها…
از كوي تو بيرون نشود پاي خيالم
نكند فرق به حالم ....
چه براني، چه بخواني…
چه به اوجم برساني
چه به خاكم بكشاني…
نه من آنم كه برنجم
نه تو آني كه براني..
نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي
در اگر باز نگردد…
نروم باز به جايي
پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي
كس به غير از تو نخواهم
چه بخواهي چه نخواهي
باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی-خواجه عبدالله انصاري
-
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این خانه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده...
-سهراب سپهری -
خواهم چو راز پنهان از من اثر نباشد
تا از نبود و بودم , کس را خبر نباشد
خواهم که آتش افتد در شهر آشنایی
وز ننگ آشنایان , بر جا اثر نباشد ...گوری بده خدایا ! زندان پیکر من
تا از بهانه جویی , دل دربدر نباشد
پایم چو پایه ی در , یارب شکسته بهتر
تا از حریم خویشم بیرون گذر نباشد ...چون موج از آن سزایم این سرشکستگی شد
کز صخره های تهمت دل را حذر نباشد
در شامِ غم، که گردد همراز و همدم من ؟
اشکم اگر نریزد , آهم اگر نباشد ...سیمین منال کاینجا چون شاخ گل نروید
چون دانه هر که چندی خاکش به سر نباشد ...-سیمین بهبهانی
-
به دریا مرو گفتمت زینهار
وگر می‌روی تن به طوفان سپار
سعدی -
آتشی ظاهر شد و پیدا و پنهانم بسوخت
شمع عشقش در گرفت و رشتهٔ جانم بسوختعشق جانان آتش است و جان من پروانه ای
منتش بر جان من کز عشق او جانم بسوختشاهنعمتالله_ولی
-
هین توکل کن مَلرزان پا و دست
رزق تو بر تو زِ تو عاشق‌ترست...ـ مولانا
-
در تماشای تو قانع نشوم من به دو چشم
همه چشمان جهان گو به سرم بشتابند- شهریار
-
مستیِ چشم غزالان نشکند ما را خمار
چشـمِ لیلی دیده ما را خمار دیگرست -
گفتم دری ز خلق ببندم به روی خویش
دردیست در دلم که ز دیوار بگذرد! -
خنده میبینی ولی از گریه‌ی دل غافلی ؛
خانه‌ی ما از درون ابر است و بیرون افتاب !صائب تبریزی
-
تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن
در جهان گریاندن آسانست اشکی پاک کنملک الشعرای بهار
-
بی خبر از هم خوابیدن چه سود؟
برمزار مردگان خویش نالیدن چه سود؟
زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید
ورنه بر مزارش آب پاشیدن چه سود؟
گر نرفتی خانه اش تا زنده بود
خانه صاحب عزا خوابیدن چه سود؟
گر نپرسی حال من تا زنده ام
گریه و زاری و نالیدن چه سود؟
زنده را در زندگی قدرش بدان
ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود؟
گر نکردی یاد من تا زنده ام
سنگ مرمر روی قبرم وانهادن ها چه سود؟شیخ بهایی
-
با دل سنگينت آيا هيچ درگيرد شبى؟
آه آتشناك و سوز سینه‌ی شبگیر ما ...!#حافظ
