هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
این که میگن همه اذیت میشن تو مسیر کنکور یه حقیقته واقعا همه اذیت میشن
اما این اذیت شدنه سطح بندی میشه
یکی واقعا له میشه
یکیم نه صرفا سالای کنکورش یکم سنگین تر از قبل کنکورش بوده
من فقط امیدوارم
این رنجی که کشیدم
فقط رنج نمونه... -
یعنی چی که کل سه سال دبیرستان به من سلامم نمیکردین الان بعد ۳، ۴ سال هی درخواست میدین :////
-
واقعن دلم نمیخواد قبول کنم ولی زشته خب :///
-
هویججج خیلی خیلی بیشتر پارسال میشد ۲۰ شد واقعا امسال یه چیز نشدنیه سطح سوالا انگار کنکورن اومدن در قالب نهایی درومدن همه درسا از سلامت تا دینی ادبیات همه همینطور بودن
-
من توی درسی تو کنکورم 6000 تست زدم ...
اما الان دارم دعا میکنم که 0 زده باشمش و منفی نشده باشه ...
اما چرا ناراحت نیستم خب مشخصه چون 6000 تست زدم و تحلیلش کردم ...دیگه چیکار میخواستم بکنم که نکردم ؟؟حتی اگه منفی هم بشه میگم یه خیریتی داره ..تو هم مطمئن باش هرچی بشه یه خیریتی توش هستولی خب چرا پشت موندم چون اونم خیر بود پارسال چون تلاش نکردم نتیجه نگرفتم و خیر این بود که پشت بمونم امسال چون تلاش کردم اگه نتیجه نگرفتم ینی مسیری که جلومه خیرتیتمه حالا هرچی میخواد باشه ....
https://forum.alaatv.com/post/3663826 -
آنتونی برجس ٤۰ ساله بود که دکترها به وی گفتند یک سال دیگر بیشتر زنده نیست، زیرا توموری در مغز خود دارد.
وی بیشتر از خود نگران همسرش بود، که پس از وی چیزی برایش باقی نمیگذاشت.
آنتونی قبل از آن هرگز نویسندهی حرفهای نبود، اما در درون خود میل و کششی به داستاننویسی حس میکرد و میدانست که استعداد بالقوهای در وی وجود دارد.
بنابراین تنها برای باقی گذاشتن حقالامتیاز نشر برای همسرش پشت میز تحریر نشست و شروع به تایپ کرد.
او حتی مطمئن نبود که آیا ناشری حاضر میشود داستان وی را چاپ کند یا نه؛ ولی میدانست که باید کاری انجام دهد.
در ژانویه ١٩٦۰ وی گفت:
من فقط یک زمستان، بهار و تابستان دیگر را پشت سر خواهم گذاشت، و پاییز آینده همراه با برگریزان خواهم مرد.در این یک سال، وی پنج داستان را به انتها رساند و یکی دیگر را تا نیمه نوشت.
بهرهوری او در این یک سال برابر با بهرهوری نصف عمر فورستر (رماننویس معروف انگلیسی) و دوبرابر سلینجر (نویسندهی معاصر آمریکایی) بود.
اما آنتونی برجس نمرد!
وى ٧٦ سال عمر کرد و طی این سالها ۷۰ کتاب نوشت.مشهورترین کتاب وی پرتقالکوکی است.بدون سرطان شاید وی هیچگاه نمینوشت، هیچگاه به چنین پیشرفتی نمیرسید.
بسیاری از ما نیز استعدادهایی پنهان داریم، مانند آنچه که در برجس بود و گاه منتظریم که یک وضع اضطراری بیرونی آن را بیدارکند.
اما بهتر است منتظر آن وضعیت اضطراری نشویم، و هماکنون از خودمان بپرسیم که اگر من در وضعیت آنتونی برجس بودم، چه میکردم