|
️
شعردانه
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
عمه امینا رفتن مشهد
الان عکس و فیلم میفرستن
دلم پر میکشه بغضم میگیره
مام دعوت کن دیگه
بسه دلتنگی 🥲 -
شده تو زندگیتون خیلی ناراحت بشین من نمیدونم چرا این برام خیلی پیش میاد
فکر کنم جدی آدم بدیم
خیلی بدبختیا سرم میاد -
شما نمیدونید، ولی دل شکستن به همین راحتی هاس
آدمارو واسه خودتون قضاوت میکنید قشنگ و والسلام
همه باید شبیه هم باشن؟ همه باید یه جوری باشن که شما دوست داشته باشین؟
آخه چی از گذشته‌ی اون آدم میدونین؟
چی از نحوه‌ی تربیتش میدونین؟
از خانوادش؟ از محیط؟ از سرگرمی هاش میدونین که انقدر راحت راجب یه ویژگیش که خاص خودشه و به کسی هم آسیب نزده نظر میدین؟
واقعا ناراحت کننده بود این رفتارشون
#خیلی تودلی:) -
برام دعا کنین
-
مث خیلیا حال منم خرابه
-
هویججج در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
_MILAD_
آره زیاد
ولی سعی میکنم نیمه پر لیوان رو ببینمهیچ نیمه پری نیست. همش تو دهنی هایی هستزکه ازززندگی خوردم
-
آخه چرا باید دوتا بچه‌ی کوچیک سه چهارساله رو با این ادبیات باهم مقایسه کنید؟
حالا به هر دلیلی یکی برون گرا تره شیطون تره بیشتر حرف میزنه. یکی ساکت تره باید اول باهات صمیمی تر بشه بعد خودشو بروز بده.
اونوقت تو به یه بچه کوچیک میگی: تو بلد نیستی حرف بزنی؟ ببین فلانی چقدر قشنگ حرف میزنه جمع رو گرم نگه داشته. کمک میکنه.
این بچه‌ی طفلکم کمک دست من بود. حالا سر و صدا نکرد دلیل نمیشه کارش دیده نشه که -
فک نمیکردم زندگیم اینجوری پیش بره
-
من خودم تو زندگیم انقدر از این سبک ادبیات مقایسه‌ای مسخره ضربه خوردم که بلافاصله برگشتم برای اینکه دل بچه نشکنه گفتم، نه! اتفاقا فلانی ام خیلی خوب حرف میزنه تازه داره کمک منم میکنه.
الان که یاد رفتار اونا و واکنششون به شخصیت خودم افتادم، فهمیدم همدرد دارم!
اما خداروشکر دور و بری های این بچه با دور و بری های من فرق داره... -
_ Reza _ نه منم دست فرمونم بشدت خوبه مخصوصا تو عمل های قرار گرفته شده ای مثل عروس کشوناا..
اون مدل پرایدش ۸۴ بود
...بعد شب بود کوچه لامپش خراب بود
بعد فرمونش غیر هیدرولیک بود مثل پیکان
...بشدت سفت و نچرخ ... منم اولین بار بود دوبل میزدم ...
از هشتم میشستم پشت ماشین ولی خب دوبل نمیزدم هیچوقت...اصلا یه وضعی
️ -
بچه ها شما هم اینطوری هستین یا فقط من اینجوریم؟ کسی رو ندارم باهاش صحبت کنم. به معنای واقعی کلمه هیچکس! خانواده که انقدر غرق در کار و مشغله ذهنی زیاد هستن، بندگان خدا دیگه حوصله خودشونو ندارن چه برسه به من. از طرفی نمی‌خوام با گفتن: «به من توجه نمی‌کنید» یا «هیچوقت برای من زمان خالی حتی در حد یک ربع نمیذارید» بهشون عذاب وجدان بدم. چون میدونم واقعا سرشون شلوغه. از طرفی نقش اون نفر سومی (مثل خاله کوچیکه یا اون دوست صمیمیت که از همه چی هم خبر دارید) که میگن توی زندگی من خیلی کمرنگه یعنی نزدیک عدم وجوده!
نمیدونم مشکل از منه شاید...
