هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خودِ صبح اشک ریختی..
اون شب گذشت و بازم یه زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، بالاخره میگذره و تو از پسش برمیایی!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن..! -
یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خودِ صبح اشک ریختی..
اون شب گذشت و بازم یه زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، بالاخره میگذره و تو از پسش برمیایی!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن..! -
1111
هر بار که در مسیر زندگی با سنگلاخ‌ها و تاریکی‌ها روبه‌رو می‌شوم، آیه‌ی شریفه‌ی «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» چون نسیمی آرام بر جانم می‌وزد. این کلمات، تنها جمله‌ای در یک کتاب آسمانی نیستند؛ بلکه وعده‌ای مطمئن از جانب پروردگاری است که مهربانی‌اش بی‌پایان است.چه زیباست که خداوند نگفته بعد از سختی آسانی است، بلکه فرموده: با سختی، آسانی است؛ یعنی رهایی و گشایش در دل همان تنگنا پنهان است. درست مثل دانه‌ای کوچک که در دل خاک تیره و سنگین، جوانه می‌زند و راهی به سوی نور می‌جوید.
گاهی ما انسان‌ها، در میان گرفتاری‌ها، چنان غرق می‌شویم که وجودِ همان آسانی همراه را نمی‌بینیم. چشمانمان تنها دیوارها را می‌بیند، نه دریچه‌های کوچک امید را. این آیه، دعوتی است برای بازکردن چشم دل؛ برای دیدن نوری که شاید در هیاهوی تاریکی فراموشش کرده‌ایم.
زندگی همواره با امتحان‌ها معنا می‌یابد؛ سختی‌ها می‌آیند تا ما را صیقل دهند، تا صبر و ایمانمان را عمیق‌تر کنند. اما در کنار همان تلخی، خدا شیرینی‌ای نهاده است؛ همان لحظه‌ای که در اوج ناامیدی دستی به سوی آسمان دراز می‌کنی و آرامشی عمیق قلبت را پر می‌کند. همان اشکی که روی گونه می‌غلتد اما در پی آن لبخندی از امید می‌شکفد.
این آیه، یادآور یک حقیقت بزرگ است: هیچ شبِ تاریکی بی‌سپیده نمانده است، هیچ زمستانی جاودانه نشده است. پس اگر امروز در گرداب غم هستی، بدان که خدا در همان لحظه، نسیم رهایی را همراهت کرده است. کافی است به او اعتماد کنی، دلت را آرام بسپاری و باور داشته باشی که سختی‌ها ماندگار نیستند.
«فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا»، یک درس بزرگ زندگی است؛ امیدی که هر بار مرا از نو زنده می‌کند.
———-
۰۲:۰۲ -
1111
هر بار که در مسیر زندگی با سنگلاخ‌ها و تاریکی‌ها روبه‌رو می‌شوم، آیه‌ی شریفه‌ی «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» چون نسیمی آرام بر جانم می‌وزد. این کلمات، تنها جمله‌ای در یک کتاب آسمانی نیستند؛ بلکه وعده‌ای مطمئن از جانب پروردگاری است که مهربانی‌اش بی‌پایان است.چه زیباست که خداوند نگفته بعد از سختی آسانی است، بلکه فرموده: با سختی، آسانی است؛ یعنی رهایی و گشایش در دل همان تنگنا پنهان است. درست مثل دانه‌ای کوچک که در دل خاک تیره و سنگین، جوانه می‌زند و راهی به سوی نور می‌جوید.
گاهی ما انسان‌ها، در میان گرفتاری‌ها، چنان غرق می‌شویم که وجودِ همان آسانی همراه را نمی‌بینیم. چشمانمان تنها دیوارها را می‌بیند، نه دریچه‌های کوچک امید را. این آیه، دعوتی است برای بازکردن چشم دل؛ برای دیدن نوری که شاید در هیاهوی تاریکی فراموشش کرده‌ایم.
زندگی همواره با امتحان‌ها معنا می‌یابد؛ سختی‌ها می‌آیند تا ما را صیقل دهند، تا صبر و ایمانمان را عمیق‌تر کنند. اما در کنار همان تلخی، خدا شیرینی‌ای نهاده است؛ همان لحظه‌ای که در اوج ناامیدی دستی به سوی آسمان دراز می‌کنی و آرامشی عمیق قلبت را پر می‌کند. همان اشکی که روی گونه می‌غلتد اما در پی آن لبخندی از امید می‌شکفد.
این آیه، یادآور یک حقیقت بزرگ است: هیچ شبِ تاریکی بی‌سپیده نمانده است، هیچ زمستانی جاودانه نشده است. پس اگر امروز در گرداب غم هستی، بدان که خدا در همان لحظه، نسیم رهایی را همراهت کرده است. کافی است به او اعتماد کنی، دلت را آرام بسپاری و باور داشته باشی که سختی‌ها ماندگار نیستند.
«فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا»، یک درس بزرگ زندگی است؛ امیدی که هر بار مرا از نو زنده می‌کند.
———-
۰۲:۰۲ -
هر وقت نمیدونی چه احساسی داشته باشی،قدردان باش
. -
-
حسنی به مکتب نمی رفت وقتی می رفت جمعه می رفت
یعنی رفتم به کارام برسم الان دم امتحانام اومدم -
هعی..
-
دارم از بی خوابی میمیرم
جزوه‌ی آسونمم نخوندم...
بقیه ام سختن قاطی شدن...
خدایا خودت به خیر بگذرونزهرا بنده خدا 2 زهرا جان خوابتو به میزانی که می تونی و کافی باشه داشته باش این طور یادگیری و سرعتت تو مطالعه هم بیشتر میشه و هم سرحال تر و سلامتی
ان شاء الله امتحان هام به خوبی پشت سر می زاری
️
-
Anzw 18 در گلچینی کوتاه از کتاب های معروف گفته است:
به چشمانش نگاه کردم و منتظر قضاوت یا بدتر از آن ترحم بودم اما این‌طور نبود و در آن لحظه به یاد حرف روث افتادم که گفته بود فقط به این دلیل که چیزی شکسته، معنایش این نیست که همه چیز شکسته است.
همیشه تصور می کردم که مردم من را به خاطر پدرم، به خاطر فقرم، به خاطر تمام چیزهایی که نداشتم، قضاوت می کنند؛ اما با حس گرمای دست آن معاون روی شانه‌ام، با دیدن چشمان پر از مهربانی‌اش، متوجه شدم که این من بودم که خودم را قضاوت می کردم. من فقیر بودم، پدرم الکلی بود اما نشکسته بودم. لازم نبود همه چیز شکسته شود، فقط به این دلیل که چیزی شکسته است. من مجبور نبودم بشکنم!
مغازه جادویی - جیمز آر دوتیخیلی نکته خوب و جالبی هست
