-
نوشتهشده در ۱۸ اسفند ۱۳۹۶، ۲۰:۵۲ آخرین ویرایش توسط انجام شده
برای قوی بودن فقط کافی ضعیف نباشی
تکه کتاب از اپرای شناور -
نوشتهشده در ۱۸ اسفند ۱۳۹۶، ۲۱:۲۱ آخرین ویرایش توسط انجام شدهاین پست پاک شده!
-
نوشتهشده در ۲۰ اسفند ۱۳۹۶، ۶:۲۸ آخرین ویرایش توسط انجام شده
کسی به سرگردان می گوید: گاهی مردم به آنچه در فیلم ها میبینند عادت می کنند و داستان حقیقی را از یاد میبرند. فیلم '' ده فرمان '' را یادت هست?
- البته . موسا _ چارلتون هستون_ عصایش را بالا میبرد , آب می شکافد و بنی اسرائیل می توانند از دریای سرخ بگذرند.
- در کتاب مقدس داستان این طور نیست. در آن جا خدا به موسا فرمان می دهد: به فرزندان اسرائیل بگو حرکت کنند. و تنها پس از آن است که مردم شروع به پیشروی میکنند و موسا عصایش را بالا می برد و آب می شکافد.
چون فقط شهامت پیمودن راه می تواند راه را وادار کند که آشکار بشود.
کتاب مکتوب از پائولوکوئلیو... خوشگله… پیشنهاد میکنم بخونید
-
نوشتهشده در ۲۱ اسفند ۱۳۹۶، ۶:۴۹ آخرین ویرایش توسط انجام شده
میلتون اریکسون مبتکر روش درمانی جدیدی است که بر هزاران پزشک در ایالات متحده تاثیر گذاشته است.
وقتی دوازده ساله بود , دچار فلج اطفال شد. ده ماه بعد شنید پزشکی به پدر و مادرش گفت : پسرتان شب را تا صبح دوام نمی آورد.
اریکسون صدای گریه مادرش را شنید.
فکر کرد : که می داند , شاید اگر شب را دوام بیاورم , مادرم این طور زجر نکشد.
و تصمیم گرفت تا سپیده دم روز بعد نخوابد.
وقتی خورشید بالا آمد به طرف مادرش فریاد زد : آهای, من هنوز زنده ام!
چنان شادی عظیمی در خانه در گرفت که تصمیم گرفت همیشه تلاش اش را بکند که یک شب دیگر درد و رنج خانواده اش را عقب بیندازد.
اریکسون در سال ۱۹۹۰, در هفتاد و پنج سالگی درگذشت و از خود چندین کتاب مهم درباره ظرفیت عظیم انسان برای غلبه بر محدودیت هایش به جای گذاشت.مکتوب از پائولوکوئلیو
-
نوشتهشده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶، ۷:۰۵ آخرین ویرایش توسط انجام شده
-
کسی به سرگردان می گوید: گاهی مردم به آنچه در فیلم ها میبینند عادت می کنند و داستان حقیقی را از یاد میبرند. فیلم '' ده فرمان '' را یادت هست?
- البته . موسا _ چارلتون هستون_ عصایش را بالا میبرد , آب می شکافد و بنی اسرائیل می توانند از دریای سرخ بگذرند.
- در کتاب مقدس داستان این طور نیست. در آن جا خدا به موسا فرمان می دهد: به فرزندان اسرائیل بگو حرکت کنند. و تنها پس از آن است که مردم شروع به پیشروی میکنند و موسا عصایش را بالا می برد و آب می شکافد.
چون فقط شهامت پیمودن راه می تواند راه را وادار کند که آشکار بشود.
کتاب مکتوب از پائولوکوئلیو... خوشگله… پیشنهاد میکنم بخونید
نوشتهشده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶، ۷:۴۸ آخرین ویرایش توسط VictorKeke انجام شدهبهاره
پائولو کوئلو نگو که دشمن خیلی هاست
یجا خوندم کتاب کیمیاگرش رو یکی مثل "استااااااااد" رائفی پور فضا نوردی کرده بود یک تفسیری براش نوشته بود تا سه روز خوراک خنده و "افسوسم" فراهم بود. -
بهاره
پائولو کوئلو نگو که دشمن خیلی هاست
یجا خوندم کتاب کیمیاگرش رو یکی مثل "استااااااااد" رائفی پور فضا نوردی کرده بود یک تفسیری براش نوشته بود تا سه روز خوراک خنده و "افسوسم" فراهم بود.نوشتهشده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶، ۱۱:۲۷ آخرین ویرایش توسط انجام شده -
نوشتهشده در ۲۳ اسفند ۱۳۹۶، ۱۴:۰۰ آخرین ویرایش توسط Zahra M انجام شده
- «در یکی از فرعی های تنگِ منطقه شیکِ هاراجوکوِ توکیو از کنار دختر صددرصد ایدهالم رد میشوم. راستش را بخواهید، آنقدرها خوشگل نیست. هیچ ویژگی خاصی ندارد. لباسهایش ابداً استثنائی نیستند. از خواب بیدار شده و موهای پشت سرش تاخورده است. جوان هم نیست. با این وجود از پنجاه یاردی میتونم بفهمم: او دختر صددرصد ایدهال من است. لحظهای که میبینمش، قلبم از سینهام بیرون میزند و دهانم مانند چوب خشک است. تیپ محبوب خود شما میتواند دختری باشد که قوزک پاهایش، ظریف است یا چشمانش درشت و یا انگشتانش کشیده است. یا اینکه بیجهت مجذوب دختری میشوید که وقتش را سر غذا تلف میکند. تیپ بعضی دخترها هم با سلیقه من جور درمیآید. گاهی توی رستوران به خودم میآیم و میبینم خیره دختری شدهام که پشت میز بغلی نشسته چون شکل بینیاش را دوست دارم.
- اما هیچکس نمیتواند بگوید دختر صددرصد ایدهالش کاملاً عین تیپی درمیآید که از قبل در تصوراتش داشته. با اینکه من به بینی توجه خاصی دارم اما شکل بینی این دختر یادم نمیآید. حتی نمیدانم بینی داشت یا نه. تنها چیزی که با اطمینان یادم میآید این است که زیبایی خاصی نداشت. عجیب است. به یکی میگویم:دیروز توی خیابان از کنار دختر صددرصد ایدهآلم رد شدم.
- میپرسد: جدی؟ خوشگل بود؟
- «نمیشه گفت.»
- «پس تیپ محبوبت بوده.»
- «نمیدونم، اصلاً هیچی درباره اش یادم نیست. نه شکل چشاش نه...»
- ...
- حوصلهاش سررفته. میگوید: «خوب بهرحال، چیکار کردی؟ رفتی باهاش حرف زدی؟ دنبالش راه افتادی؟»
- «نه. فقط تو خیابون از کنارش رد شدم.»
- اون داره از شرق به طرف غرب میره و من از غرب به طرف شرق. صبح واقعاً زیبای آوریل است.کاش میتوانستم باهاش حرف بزنم. نیم ساعت کفایت میکرد. فقط میخواستم از خودش بگوید. من هم از خودم میگفتم. خیلی دوست داشتم پیچیدگیهای تقدیرمان را برایش توضیح بدهم که صبحگاه زیبای آوریل ۱۹۸۱ به گذشتن ما از کنار هم در یکی ازخیابانهای فرعی هاراجوکو منجر شده است. درست مانند ساعتی قدیمیکه به هنگام برقراری صلح جهانی ساخته شد، برخورد ما باید مملو از مکتومات مهیج باشد.
- میتوانستیم بعد از پیاده روی، جائی ناهار بخوریم. شاید به تماشای یکی از فیلمهای وودی آلن میرفتیم، در بار هتلی کوکتیل مینوشیدیم...شانس بهم روکرده است. حالا فاصله مان از پانزده یارد کمتر شده است. چهطوری بهش نزدیک شوم؟ چه بگویم؟
- «صبح بخیر دخترخانوم، فکر میکنین بتونین نیم ساعت از وقتتون رو صرف یه مکالمه کوتاه بکنین؟»
- مسخره است. شبیه دلالهای بیمه میشوم. «ببخشید، میدونین این دوروبرا خشکشویی شبانه روزی پیدا میشه یا نه؟»
- نه این هم مسخره است. هیچ رخت چرکی هم همراهم نیست. به خرجش نمیرود.
- شاید اگر حقیقت محض را بگویم کارسازتر باشد. «صبح بخیر، شما دختر صددرصدایدهال من هستید.» نه باورش نمیشود. اگر هم باور کند، شاید دلش نخواهد با من حرف بزند...»
%(#ff0000)[دیدن دختر صد در صد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل]
%(#a85e5e)[نویسنده: هاروکی موراکامی]
%(#a85e5e)[مترجم: محمود مرادی] -
بهاره
پائولو کوئلو نگو که دشمن خیلی هاست
یجا خوندم کتاب کیمیاگرش رو یکی مثل "استااااااااد" رائفی پور فضا نوردی کرده بود یک تفسیری براش نوشته بود تا سه روز خوراک خنده و "افسوسم" فراهم بود.نوشتهشده در ۲۳ اسفند ۱۳۹۶، ۱۸:۱۳ آخرین ویرایش توسط انجام شدهVictorKeke در کتابخانه رنگی گفته است:
بهاره
پائولو کوئلو نگو که دشمن خیلی هاست
یجا خوندم کتاب کیمیاگرش رو یکی مثل "استااااااااد" رائفی پور فضا نوردی کرده بود یک تفسیری براش نوشته بود تا سه روز خوراک خنده و "افسوسم" فراهم بود.وای
-
نوشتهشده در ۲۳ اسفند ۱۳۹۶، ۱۸:۱۷ آخرین ویرایش توسط انجام شده
از دست دادن شاید گاهی نوع به دست آوردن باشد
تکیه کتاب از نورثنگرابی -
نوشتهشده در ۲۵ اسفند ۱۳۹۶، ۱۷:۳۰ آخرین ویرایش توسط انجام شده
مهمترین چیز در زندگی چیست؟
اگر این سوال را از کسی بکنیم که سخت گرسنه است، خواهد گفت: "غذا"
اگر از کسی بپرسیم که از سرما دارد می میرد، خواهد گفت: "گرما"
و اگر از آدمی تک و تنها همین سوال را بکنیم، لابد خواهد گفت: "مصاحبت آدمها"
ولی هنگامی که این نیاز های اولیه برآورده شد، آیا چیزی می ماند که انسان بدان نیازمند باشد؟!!
فیلسوفان می گویند، بلی!
و آن این است که بدانیم که ما کیستیم و در اینجا چه می کنیم؟دنیای سوفی/یوستین گردر
-
نوشتهشده در ۲۵ اسفند ۱۳۹۶، ۱۷:۵۳ آخرین ویرایش توسط انجام شده
وظیفه ى پزشک این نیست که مرگ را به تاخیر بیندازد یا بیماران را به زندگى سابق شان برگرداند.
بلکه ما باید بیمار و خانواده اش را که زندگى شان از هم پاشیده است، در آغوش بگیریم و کارى کنیم تا آن ها بتوانند دوباره بلند شوند و بایستند و به زندگى خودشان معنا بدهند.آن هنگام که نفس هوا می شود/پال کالانیتی(نویسنده هندی-امریکایی)
+کتاب قشنگیه!ولی غمناکه...
زندگی یک جراح مغز و اعصاب که سرطان میگیرد... -
نوشتهشده در ۲۸ اسفند ۱۳۹۶، ۹:۰۷ آخرین ویرایش توسط انجام شده
او کفش هایش را پیدا کرد،و انها را پوشید،اما هرچه کرد نتوانست دوست افسرده اش را برای حرکت متقاعد کند،و به تنهایی راه افتاد،بر روی دیوار نوشت:
«به استقبال نابودی میروید اگر تغییر نکنید»
وارد دنیای پرپیچ و خم شد و باخود گفت،دیر اقدام کردن بهتر از هرگز اقدام نکردن است...تنها و تنها، در راه و باهر قدم نزدیک شدن به هدف دلش برای دوستش میسوخت، اما نظرش عوض شد ، به اندازه ی کافی برایش علائم گذاشته بود و تلاش خودرا برای تغییر نظر او کرده بود،او باید خودش تصمیم به تغییر میگرفت...قسمت هایی از کتاب«چه کسی پنیر مرا برداشته است»
-
نوشتهشده در ۱۹ فروردین ۱۳۹۷، ۱۸:۰۴ آخرین ویرایش توسط NEGAARINN انجام شده
وقتی من گوشه های برگه های کتابی رو دولا نمیکنم و هیچ اثری از های لایتر تو هیچکدوم از صفحاتش نیست یعنی یا اون کتاب اونقدر به نظرم حوصله سربر و بدونِ هیچ جذابتی بوده که نمیخواستم چیزیشو نگهدارم تو ذهنم یا اونقدر بکر بوده و تک تک خطوطش پراز رمزو راز بوده که باید گوشه ی تمامِ صفحه ها دولا و تمامِ خطهاش های لایت میشده و این کتاب از همون دسته ی دومه
نمیدونم باید چه طوری کلمات رو کنار هم چید تا بشه این کتاب رو توصیف کرد
این کتاب رو باید باید باید باید خوند
قلمِ این بشر فوق العاده ترین چیزیه که تابه حال توی دنیایِ نویسندگی دیدم" یکی از دردسرهای عشق این است که دست کم برای مدتی این خطر را دارد که به طور جدی خوشبختمان کند "
-
نوشتهشده در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷، ۴:۳۶ آخرین ویرایش توسط انجام شده
%(#f5480a)[apple and rain ]
%(#ff0000)[او ]هم چشمهایش را میبندد و به من فکر میکند؟
%(#ff0000)[ او] هم چشمهایش را میبندد و لبخند میزند؟
%(#ff0000)[#سارا_کروسان]
-
کتاب کی پنیرمنو جابه جاکرد بذارید خیلی خوبه به دردکنکورم میخوره
این پست پاک شده! -
نوشتهشده در ۷ مرداد ۱۳۹۷، ۱۳:۱۱ آخرین ویرایش توسط انجام شده
نگاه کردم به چشمانش. دنبال رد آشنایی بودم. همیشه اولینبار اگر به چشمی نگاه کردی و توانستی در دریاچهی نورش شنا بکنی، میتوانی کنار آن آدم بمانی، اگر نه که چه بهتر هرچه زودتر، راهی بشوی.
خاما
#یوسف_علیخانی
-
نوشتهشده در ۷ مرداد ۱۳۹۷، ۱۳:۱۳ آخرین ویرایش توسط انجام شده
حرف نزدن، دلهره ای بود
وحرف زدن و درست فهمیده نشدن,دلهره ای دیگر...!
#رومن_رولان
ژان کریستف
-
نوشتهشده در ۷ مرداد ۱۳۹۷، ۱۳:۱۳ آخرین ویرایش توسط انجام شده
میتوانی روی خاطره ها سرپوش بگذاری، یا چه میدانم، سرکوبشان کنی .
ولی نمیتوانی تاریخی را که این خاطرات را شکل داده پاک کنی. هر چی باشد، این یادت بماند : تاریخ را نه میشود پاک کرد نه عوض.
مثل این است که بخواهی خودت را نابود کنی !#هاروکی_موراکامی
سوکورو تازاکی بی رنگ و سالهای زیارتش
-
نوشتهشده در ۷ مرداد ۱۳۹۷، ۱۳:۱۳ آخرین ویرایش توسط انجام شده
طریق درست عشق ورزیدن همین بود :
بی هراس، بی حد و مرز، بی اندیشهی فردا
و سپس بی پشیمانی ...
#جولین_بارنز
هیاهوی زمان