-
شعردانه
-
نوشته‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۷، ۲۰:۳۹ آخرین ویرایش توسط انجام شده
وحـــشی این دیــده که گــردید هـَـمه اشکِ امـــید
آب ِحـــــــسـرت کــُن و از دیــده فـــرو ریز و بــــرو
|وحشی بافقی|
واقعا اشعار وحشی بافقی شاهکارن
آدمو عاشق ادبیات فارسی میکنن
-
نوشته‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۷، ۲۰:۴۲ آخرین ویرایش توسط باهآر انجام شده
می‌تَوانَم بود بی تُـــو ، تابِ تنهاییم هست
امتحانِ صبرِ خود کردم، شکیباییــم هست
بازم |وحشی بافقی|
️ -
نوشته‌شده در ۸ فروردین ۱۳۹۷، ۶:۵۹ آخرین ویرایش توسط انجام شده
بنده ی درگه عشقیم که در درگه عشق / طاق ویرانه ز قصر فلک آبادتر است.
-
نوشته‌شده در ۸ فروردین ۱۳۹۷، ۷:۱۷ آخرین ویرایش توسط انجام شده
حرف از صفای سینه مگو پیش زاهدان / آیینه پیش طلعت این زنگیان مگیر.
-
نوشته‌شده در ۸ فروردین ۱۳۹۷، ۹:۳۰ آخرین ویرایش توسط oooopppssss انجام شده
(ت) : تـــــــــو
(ن) : نیستـــــی
(هـ) : هیچــوقت
( ا ) : امــــــــا
(ی ) : یــــــادت
(ی ) : یــــارمــهو ایـــن یعنی الفبای "تنهایی" من
-
نوشته‌شده در ۸ فروردین ۱۳۹۷، ۱۲:۳۶ آخرین ویرایش توسط انجام شده
ابریست که در نگاه من پنهان است
می خواهی اگر بخوانی اش آسان است
«من شعر برای دل خود می گویم »
خواننده ی شعر های من باران است
-
نوشته‌شده در ۸ فروردین ۱۳۹۷، ۱۲:۳۸ آخرین ویرایش توسط انجام شده
حیف باشد که تو باشی و
مرا غم ببرد#...
-
نوشته‌شده در ۸ فروردین ۱۳۹۷، ۱۲:۴۸ آخرین ویرایش توسط انجام شده
این قرمز تند را تو یادم دادی
موهای بلوند را تو یادم دادی
انگار لئوناردو داوینچی شده ام
لبخند ژکوند را تو یادم دادی
