هرچی تودلته بریز بیرون7

[najafiali78]

مبیناااااا در شعردانه گفته است:

najafiali78 در شعردانه گفته است:

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
انی راءیت دهرا من هجرک القیامه
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربه السلامه

هر سخن کان را تعلق با تو نیست
ان سخن را مختصر خواهیم کرد

.
در این زمان که خمارم مطیع من می باش

چو مست گشتم از آن پس به اختیار توام

بیار جام اناالحق شراب منصوری

در این زمان که چو منصور زیر دار توام

[مبیناااااا]

najafiali78 در شعردانه گفته است:

مبیناااااا در شعردانه گفته است:

najafiali78 در شعردانه گفته است:

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
انی راءیت دهرا من هجرک القیامه
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربه السلامه

هر سخن کان را تعلق با تو نیست
ان سخن را مختصر خواهیم کرد

.
در این زمان که خمارم مطیع من می باش

چو مست گشتم از آن پس به اختیار توام

بیار جام اناالحق شراب منصوری

در این زمان که چو منصور زیر دار توام

مبارزان جهان قلب دشمن شکنند
تو را چه شد که همه قلب دوستان شکنی

[najafiali78]

مبیناااااا
ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی

آخر چه کم گردد ز تو کز تو برآید حاجتی

[مبیناااااا]

najafiali78 در شعردانه گفته است:

مبیناااااا
ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی

آخر چه کم گردد ز تو کز تو برآید حاجتی

یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم از سر خویش گذر کرده سوی یار شدم

[Shame]

مبیناااااا در شعردانه گفته است:

najafiali78 در شعردانه گفته است:

مبیناااااا
ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی

آخر چه کم گردد ز تو کز تو برآید حاجتی

یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم از سر خویش گذر کرده سوی یار شدم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر

سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

[Shame]

@njzamin
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود

آدم آورد در این دیر خراب آبادم

سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض

به هوای سر کوی تو برفت از یادم

[loveryou021]

نمیگویم به وصل خویش شادم گاه گاهی کن

بلاگردان چشمت کن مرا گاهی نگاهی کن

[loveryou021]

دردمندان بیشتر واقف ز احوال همند

از من درد آشنا پرس آنچه بر مجنون گذشت

[loveryou021]

نیست کاری به شما مردم فرزانه مرا

واگذارید دمی با دل دیوانه مرا

خود پرستی ز شما دوست پرستی از من

غم جان است شما را غم جانانه مرا

کاش در آتش حسرت بگدازد چون شمع

آنکه در آتش غم سوخت چو پروانه مرا

یاد آن شب که به دیوانگیم قهقهه زد

ریخت آن سلسله ی زلف چو بر شانه مرا

گر نگشتی به مراد دلم ای چرخ مگرد

بی نیاز از تو کند گردش پیمانه مرا

"اطهری" نالم از آن چشم فسونگر؟ حاشا

دل من کرد به دیوانگی افسانه مرا

[loveryou021]

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

نگه جز پیش پا را دید ، نتواند

که ره تاریک و لغزان است

وگر دست محبت سوی کسی یازی

به کراه آورد دست از بغل بیرون

که سرما سخت سوزان است

نفس ، کز گرمگاه سینه می اید برون ، ابری شود تاریک

چو دیدار ایستد در پیش چشمانت

نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم

ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟

مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین

هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... ای

دمت گرم و سرت خوش باد

سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای

منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم

منم من ، سنگ تیپا خورده ی رنجور

منم ، دشنام پس آفرینش ، نغمه ی ناجور

نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم

بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم

حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد

تگرگی نیست ، مرگی نیست

صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است

من امشب آمدستم وام بگزارم

حسابت را کنار جام بگذارم

چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟

فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست

حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است

و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده

به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است

حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان

نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین

درختان اسکلتهای بلور آجین

زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه

زمستان است

[najafiali78]

طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد
به کوی دوست به هر حیله رهی باید کرد

[loveryou021]

هرگز از مرگ نهراسیده ام

اگرچه دستانش از ابتذال شکننده تر بود

هراس من باری، همه از مردن در سرزمینی ست

که مزد گور کن از آزادی آدمی افزون تر باشد

[loveryou021]

بیخود از زمزمه ی مرغ گرفتار شدم

دیگری یاد تو میکرد من از کار شدم

دوش در خواب تورا بر سر بالین دیدم

سایه ی گل بسرم بود چو بیدار شدم

[انتزاع]

loveryou021 فک کنم تصمیم گرفتید کل سایت گنجور رو اینجا بارگذاری کنید :)) با تشکر

[loveryou021]

@soheil95s95 اونی که خوب بود ما گزاشتیم

[najafiali78]

@soheil95s95 در شعردانه گفته است:

loveryou021 فک کنم تصمیم گرفتید کل سایت گنجور رو اینجا بارگذاری کنید :)) با تشکر

آره منم نظرم اینه که مثل شاطر هی کپی نکنیم
شاه بیت هایی رو که دوست داریم بزاریم

[Shame]

najafiali78
سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم

تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه

قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان

که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم
نصفشو حذف کردم به خاطر شما ولی خیلی خوب گفته حافظ همه ی بیتاشو

[najafiali78]

@njzamin در شعردانه گفته است:

najafiali78
سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم

تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه

قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان

که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم
نصفشو حذف کردم به خاطر شما ولی خیلی خوب گفته حافظ همه ی بیتاشو

پسندیدم سلیقه ی شعرخوانیت رو

[alisoltany]

شاید زیباترین و موثرترین شعر ک شنیدم؛
شعر به دردبخور!
سعدی باب هفتم

سخن در صلاح است و تدبیر وخوی
نه در اسب و میدان و چوگان و گوی

تو با دشمن نفس هم‌خانه‌ای
چه در بند پیکار بیگانه‌ای؟

عنان باز پیچان نفس از حرام
به مردی ز رستم گذشتند و سام

تو خود را چو کودک ادب کن به چوب
به گرز گران مغز مردان مکوب

وجود تو شهری است پر نیک و بد
تو سلطان و دستور دانا خرد

رضا و ورع: نیکنامان حر
هوی و هوس: رهزن و کیسه بر

چو سلطان عنایت کند با بدان
کجا ماند آسایش بخردان؟

تو را شهوت و حرص و کین و حسد
چو خون در رگانند و جان در جسد

هوی و هوس را نماند ستیز
چو بینند سر پنجهٔ عقل تیز

رئیسی که دشمن سیاست نکرد
هم از دست دشمن ریاست نکرد

نخواهم در این نوع گفتن بسی
که حرفی بس ار کار بندد کسی

[najafiali78]